ﺳﻼﻡ؟ ﻳﺎ ﺩﺭﻭﺩ - Goftaman.com
ﺳﻼﻡ؟ ﻳﺎ ﺩﺭﻭﺩ - Goftaman.com
ﺳﻼﻡ؟ ﻳﺎ ﺩﺭﻭﺩ - Goftaman.com
- TAGS
- www.goftaman.com
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
درود<br />
سلام؟<br />
يا<br />
در يکی از ديد و باز ديد ها هنگامی به دوستان<br />
دارای بار هرزگی (خرافاتی)<br />
درود<br />
گفت، که واژه ی<br />
گفت!<br />
سلام<br />
گفتم، يکی از دوستان<br />
درود<br />
است، بايد به جای آن<br />
اگرچه اين ديدگاه می توانست گفتمان دلچسبی راه بياندازد، مگر بدبختانه<br />
که گردهمايی تنها برای ديد و باز ديد و دمی کوتاه بود.<br />
اکنون کوشيده می شود، که در اين نوشته پرتوی روی اين دو واژه انداخته<br />
شود.<br />
بهترين و پيروزمندانه ترين شيوه کار برد واژه آنست، که آرش<br />
روشن باشد.<br />
آن (معنی)<br />
را به درستی به کار ببريم،<br />
درود<br />
يا<br />
سلام<br />
ما هنگامی می توانيم<br />
که آرش آن را بدانيم و چبود<br />
از<br />
(هويت)<br />
چبود، آرش و چگونگی کار برد پديده های<br />
آن را بشناسيم.<br />
آشکار می سازد، که<br />
سلام<br />
و درود<br />
چبود با دو<br />
نگر<br />
واژه آنها وابسته به دو زبان از هم بيگانه است و از<br />
نگر<br />
فرهنگ ناهمگون پيوند دارد.<br />
نام واژه ی<br />
از کارواژه ی<br />
سلام<br />
سلمسلم آمده و دو آرش دارد، يکی سازش پزير و<br />
آشتی آميز و ديگری واگزار کردن، سرسپردن، سرفرود آوردن و گردن نهادن<br />
است.<br />
شيوه ی کار برد<br />
هنگام<br />
سلام<br />
دادن سلام<br />
يا<br />
به اينگونه است، که<br />
دهنده در<br />
سلام<br />
دادن هر دو دست به سينه می برد، چشم بر زمين می دوزد و<br />
سلام<br />
سر فرود می آورد!<br />
دهنده سازش و سرسپردگی<br />
سلام<br />
در اين کنش به خوبی ديده می شود، که<br />
به سينه بردن چيزی بی از دست بستن، خود<br />
دست<br />
اش را نشان می دهد.
بر زمين دوختن نشانه ی<br />
چشم<br />
بندی کردن و واگزاری خويشتن نيست .<br />
فرود آوردن هم همان گردن نهادن و بندگی است!<br />
سر<br />
ترس است و<br />
ميان<br />
تازی<br />
نخستين آگهی است، که در آغاز گسترش فرهنگ<br />
سلام<br />
واژه ی<br />
سلام<br />
می دادند! آنکه سلام<br />
مردم پخش شد. همه بايستی به فرهنگ گستران می داد، سرسپردگی و بندگی اش را آشکار می کرد و زنده می ماند و آنکه<br />
سلام نمی داد، بی دين و دشمن بود!<br />
بار خدايی و بندگی<br />
درود<br />
خوش آمد گفتن و ستودن است و چون<br />
درود<br />
ندارد، همگانی نيست! دوستان، خويشاوندان و آشنايان در هنگام ديدار به<br />
يا<br />
بدرود<br />
می گويند و در هنگام جدايی و از هم دور شدن<br />
درود<br />
همديگر<br />
گفتن لب ها خندان است، سر ها بر<br />
درود<br />
می گويند. در هنگام<br />
پدرود<br />
افراشته و دست ها باز می باشد.<br />
فرستادن درود<br />
گفته و يا رسانده می شود،<br />
زندگان<br />
واژه ايست، که برای<br />
درود<br />
به مردگان نادرست است، زيرا هيچکس با روان مردگان پيوند ندارد، پس<br />
رساند!<br />
درود<br />
گفت و يا<br />
درود<br />
نمی توان برای مردگان<br />
باری، از آنجاييکه گزينش واژه و شيوه ی سخن گفتن آزاد است، هر کس هر<br />
مان پاسداری فرهنگ<br />
پندار<br />
واژه ی که دلش بخواهد به کار می برد و چون<br />
و<br />
مادر<br />
مان ارجگزاری به<br />
کردار<br />
مان ناب سازی زبان پارسی و<br />
گفتار<br />
پارسی،<br />
می گوييم.<br />
درود<br />
سلام،<br />
زبان مادری است، به جای پدرود.<br />
چکاوک
Change language