Prace komisji nauk.pdf - Instytut Filologii Angielskiej Uniwersytetu ...

Prace komisji nauk.pdf - Instytut Filologii Angielskiej Uniwersytetu ... Prace komisji nauk.pdf - Instytut Filologii Angielskiej Uniwersytetu ...

ifa.uni.wroc.pl
from ifa.uni.wroc.pl More from this publisher
08.02.2014 Views

W tej sytuacji trudno przecenić inicjatywy wydawnicze popularyzujące wybrane, niestety nieliczne, „nowokrytyczne” teksty. Chodzi o antologię Współczesna teoria badań literackich za granicą, opracowaną przez Henryka Markiewicza, a ściślej o tom pierwszy z roku 1970, oraz o drugą część drugiego tomu znanej serii Stefanii Skwarczyńskiej Teoria badań literackich za granicą, z obszerną rozprawą wstępną i z komentarzami tej zasłuŜonej badaczki (Skwarczyńska 1981: 36–60). O wiele szerszy wybór tekstów zawiera antologia Nowa Krytyka, z krótkim, ale cennym wstępem Zdzisława Łapińskiego (Łapiński 1983: 5–16). Niestety, polski czytelnik mógł zapoznać się z większą liczbą artykułów reprezentacyjnych dla omawianego kierunku dopiero w początku lat osiemdziesiątych, czyli juŜ po upadku Nowej Krytyki, ostro atakowanej z róŜnych pozycji teoretycznych (Kopff 1999: 71), ideologicznych, politycznych (Graff 1979: 129), a nawet religinych (Young 1993: 38–44) i ostatecznie wypartej w latach siedemdziesiątych przez dekonstrukcjonizm i Nowy Historyzm. Tym bardziej trzeba podkreślić zasługi nowojorskich „Tematów”, na łamach których w latach sześćdziesiątych ukazywały się nieliczne artykuły Brooksa, Warrena, Tate'a, Ransoma czy bliskiego New Criticism Kennetha Burke'a (ale do dziś niełatwo znaleźć „Tematy” w polskich bibliotekach). Na szczególną uwagę zasługuje, udostępniony tu w przekładzie Bogusława Grodzickiego, najwaŜniejszy manifest szkoły i zarazem najsłynniejszy i najczęściej przywoływany tekst „nowych krytyków” – The Intentional Fallacy, którego tytuł został niezbyt fortunnie oddany jako Błąd intencjonalny, podczas gdy intencje (sic!) autorów (Wimsatt i Beardsley 1966) lepiej oddają zwroty: „błąd intencyjności”, „błąd intencyjny” bądź po prostu „błąd intencji”. Z dwóch pozostałych tekstów-manifestów, jeden – The Heresy of Paraphrase, który zamyka The Well Wrought Urn Brooksa, dopiero dwa lata temu ukazał się w języku polskim (Brooks 2006), a drugi, The Affective Fallacy, we wspomnianej antologii Łapińskiego figuruje jako Złudzenie oddziaływania 356

emocjonalnego (przekład Małgorzaty Szpakowskiej). Nie jest to wprawdzie tytuł sprzeczny z zawartością tekstu Beardsley'a i Wimsatta, ale trudno skojarzyć go z funkcjonująca w badaniach literackich formułą „błąd afektywności” (Sławiński 1998: 68). Chętniej i częściej wydawano w Polsce Thomasa Stearnsa Eliota, angielskiego prekursora New Criticism, poetę i krytyka, autora między innymi słynnego szkicu Tradition and Individual Talent z 1918 roku (por. Eliot 1963). Ale juŜ Ivor Armstrong Richards, który stworzył teoretyczne podstawy dla rozwoju koncepcji literaturoznawczych rozwijanych przez jego amerykańskich kontynuatorów, nie miał szczęścia do polskich wydawców i tłumaczy. Zainteresowali się oni jedynie kilkoma króciutkimi fragmentami, zamiast uprzystępnić polskiemu czytelnikowi w całości tak fundamentalne ksiąŜki, jak Practical Criticism, Principles of Literary Criticism, The Philosophy of Rhetoric, Science and Poetry, czy wreszcie napisane wraz z Charlesem Kay'em Ogdenem The Foundations of Aesthetics i The Meaning of Meaning, A Study of the Influence of Language upon Thought and of the Science of Symbolism. Rolę, jaką w rozwoju Nowej Krytyki odegrała ta ostatnia praca, moŜna porównać do funkcji spełnianej przez Saussure'owski Cours de linguistique générale w rozkwicie strukturalizmu, tyle tylko, Ŝe wpływy Kursu... wykraczają znacznie poza lingwistykę i literaturoznawstwo. Uprzedzając dalsze rozwaŜania wspomnę, Ŝe przekład Kursu językowznawstwa ogólnego de Saussure'a na angielski ukazał się dopiero w roku 1959, podczas gdy na przykład tłumaczenie rosyjskie – juŜ w 1933 (a japońskie, rzecz ciekawa, jeszcze wcześniej, w roku 1928). KsiąŜki Williama Empsona, trzeciego Anglika, bez którego trudno sobie wyobrazić semantyczne koncepcje młodszych prawie o pokolenie Amerykanów, takŜe czekają na polskiego tłumacza. Chodzi o The Structure of Complex Words, Some Versions of Pastoral i, przede wszystkim, Seven Types of Ambiguity (w 357

emocjonalnego (przekład Małgorzaty Szpakowskiej). Nie jest to wprawdzie tytuł<br />

sprzeczny z zawartością tekstu Beardsley'a i Wimsatta, ale trudno skojarzyć go z<br />

funkcjonująca w badaniach literackich formułą „błąd afektywności” (Sławiński<br />

1998: 68). Chętniej i częściej wydawano w Polsce Thomasa Stearnsa Eliota,<br />

angielskiego prekursora New Criticism, poetę i krytyka, autora między innymi<br />

słynnego szkicu Tradition and Individual Talent z 1918 roku (por. Eliot 1963). Ale<br />

juŜ Ivor Armstrong Richards, który stworzył teoretyczne podstawy dla rozwoju<br />

koncepcji literaturoznawczych rozwijanych przez jego amerykańskich<br />

kontynuatorów, nie miał szczęścia do polskich wydawców i tłumaczy.<br />

Zainteresowali się oni jedynie kilkoma króciutkimi fragmentami, zamiast<br />

uprzystępnić polskiemu czytelnikowi w całości tak fundamentalne ksiąŜki, jak<br />

Practical Criticism, Principles of Literary Criticism, The Philosophy of Rhetoric,<br />

Science and Poetry, czy wreszcie napisane wraz z Charlesem Kay'em Ogdenem<br />

The Foundations of Aesthetics i The Meaning of Meaning, A Study of the Influence<br />

of Language upon Thought and of the Science of Symbolism. Rolę, jaką w rozwoju<br />

Nowej Krytyki odegrała ta ostatnia praca, moŜna porównać do funkcji spełnianej<br />

przez Saussure'owski Cours de linguistique générale w rozkwicie strukturalizmu,<br />

tyle tylko, Ŝe wpływy Kursu... wykraczają znacznie poza lingwistykę i<br />

literaturoznawstwo. Uprzedzając dalsze rozwaŜania wspomnę, Ŝe przekład Kursu<br />

językowznawstwa ogólnego de Saussure'a na angielski ukazał się dopiero w roku<br />

1959, podczas gdy na przykład tłumaczenie rosyjskie – juŜ w 1933 (a japońskie,<br />

rzecz ciekawa, jeszcze wcześniej, w roku 1928).<br />

KsiąŜki Williama Empsona, trzeciego Anglika, bez którego trudno sobie<br />

wyobrazić semantyczne koncepcje młodszych prawie o pokolenie Amerykanów,<br />

takŜe czekają na polskiego tłumacza. Chodzi o The Structure of Complex Words,<br />

Some Versions of Pastoral i, przede wszystkim, Seven Types of Ambiguity (w<br />

357

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!