Prace komisji nauk.pdf - Instytut Filologii Angielskiej Uniwersytetu ...

trzecią wersu, czyli dwie stopy, albowiem jest to utwór sylabotoniczny,
sześciostopowiec trocheiczny akatalektyczny przemieszany z czterostopowcem
trocheicznym akatalektycznym. Semantycznie jednak jest to pauza równowagi, to
znaczy, iŜ według „ja” lirycznego „kwiaty polne” są marzeniem „na tej ziemi” albo
są antidotum „na kalectwo i zmęczenie” itd. Wyjątkowa jest tylko budowa wersu
czwartego, w którym pojawiła się pauza dodatkowa i tutaj do kwiatów polnych
odnoszą się dwa poetyckie wyraŜenia: „boska lotność” i „piękność łąki”. Pauza
pełni w tym utworze istotną rolę rytmotwórczą, zmniejszając biegnące tempo
rytmu sylabotonicznego, a takŜe odmieniając jego monotonną czasem dla ucha
regularność. Tak moŜna tłumaczyć sens nieregularnego jej występowania. Kiedy
się pojawia, antycypuje symbol Ŝycia, jakim są „kwiaty polne”. Widzimy to
wyraźnie po przytoczeniu ostatnich czterech wersów utworu pozbawionych juŜ
refrenu w wersji poprzedzonej przez pauzę:
„na mym grobie – kiedy umrę
nie chcę krzyŜa – to za dumne
chcę by dzieci dłonie wolne
połoŜyły kwiaty polne”
(1993) *
WyraŜenie „kwiaty polne” nie stanowi juŜ refrenu w finalnym wersie równieŜ
dlatego, iŜ pojawia się na pozycji trzeciego i czwartego trocheja w wersie, nie zaś,
jak to miało miejsce wcześniej, piątego i szóstego. Ostatnie wyraŜenie „kwiaty
polne” stało się symbolem śmierci.
Arcydziełem lirycznym Kapuścińskiej jest ekfraza zatytułowana „Degas”.
Szczegółową analizę tego niezwykłego wiersza przeprowadziłem w ksiąŜce „Przez
* Data druku ksiąŜkowego
326