Prace komisji nauk.pdf - Instytut Filologii Angielskiej Uniwersytetu ...
Prace komisji nauk.pdf - Instytut Filologii Angielskiej Uniwersytetu ... Prace komisji nauk.pdf - Instytut Filologii Angielskiej Uniwersytetu ...
zaznaczyć, iŜ poszczególne inskrypcje mogą mieścić się w charakterystyce kilku typologii. Analizę językową dokonano w oparciu o trzy standardy tekstowości. Robert de Beaugrande i Wolfgang Dressler ([1972] 1981: 34) zakładali w swoich badaniach, iŜ dany tekst jest tekstem, jeśli spełnia dane kryteria. Aby uwierzytelnić kaŜde z kryteriów, wyodrębniono kilka parametrów lub testów, na podstawie których sprawdzano, czy kryterium zostało spełnione. W przypadku kryterium intencjonalności Robert de Beaugrande i Wolfgang Dressler ([1972] 1981:113-114) załoŜyli, iŜ opiera się ono na zamierzonej konfiguracji elementów konstruujących daną intencję. Twórca tekstu powinien mieć na uwadze moŜliwość wystąpienia zakłóceń aktu komunikacyjnego w trakcie jego trwania. Zakłócenia te są przewidywalne i moŜliwe do uniknięcia poprzez planowanie przebiegu aktu komunikacyjnego, jego stałe monitorowanie oraz pewien stopień tolerancji zakłóceń. Wydawać by się mogło, iŜ takie przedstawienie problemu komplikuje go dodatkowo i sprawia, iŜ panowanie nad wymienionymi aspektami jest bardzo utrudnione. De Beaugrande i Dressler ([1972] 1981: 124) przedstawili więc proces planowania jako czynność opartą na wzajemnych przeciwieństwach. Planowanie moŜe opierać się na prawdopodobieństwie lub nieprawdopodobieństwie uzyskania poŜądanego efektu, obecności lub braku stabilnej sytuacji społecznej, sprzyjającej uzyskaniu poŜądanego efektu oraz na krótko lub daleko terminowym planowaniu aktu komunikacyjnego. Stopień, w jakim dany tekst jest informacyjny, jest nieco prostszy do określenia. W zasadzie kaŜdy tekst prezentuje chociaŜby najniŜszy poziom informacyjności, co wynika z samego faktu jego zaprezentowania. Niemniej Robert de Beaugrande i Wolfgang Dressler ([1972] 1981: 143) wykazali trzy moŜliwe jej stopnie. Informacyjność pierwszego stopnia opiera się tylko na zaprezentowaniu 298
danego tekstu, bez względu na jego prostotę czy brak jakiegokolwiek sensu. Nawet najkrótsze i najbardziej lapidarne teksty spełniają więc to podkryterium, gdyŜ stoją w opozycji do tekstów, które nigdy nie zostały zaprezentowane. Informacyjność drugiego stopnia opiera się na wyborach domyślnych (defaults) lub preferencjach (preferences). Są to operacje przeprowadzane przez odbiorcę tekstu w celu zredukowania obciąŜenia, jakie moŜe spowodować tekst zawiły lub specjalistyczny i w efekcie, „odszyfrowania” jego znaczenia. Po przeprowadzeniu tych operacji test uzyskuje status informacyjności drugiego stopnia, którą de Beaugrande i Dressler określają jako standardową w komunikacji tekstowej. Wynika to równieŜ z załoŜenia, iŜ teksty mieszczące się jedynie w pierwszym stopniu byłyby trudne do skonstruowania i niezbyt interesujące dla odbiorcy. Trzeci stopień informacyjności zarezerwowany jest dla tekstów, których pojawienie się jest mało prawdopodobne w danej sytuacji komunikacyjnej, a samo odszyfrowanie ich treści wymaga duŜego wkładu ze strony odbiorcy. W zamian obie te cechy czynią dany tekst bardziej interesującym dla jego odbiorcy. Stopniowanie informacyjności nie jest jednak definitywne i moŜe ulec zmianie. Sytuacja taka zazwyczaj ma miejsce, gdy tekst jest niekompletny, niespójny lub nie znajduje odzwierciedlenia w wiedzy ogólnej odbiorcy tekstu. De Beaugrande i Dressler ([1972] 1981: 144) sugerują, iŜ odbiorca tekstu jest w tej sytuacji zmuszony odwołać się do wcześniejszego lub późniejszego jego fragmentu, a nawet wyjść poza ramy i odwołać się znajomości innych tekstów. Ostatnim standardem tekstowości, który wziąłem pod uwagę przeprowadzając analizę jest sytuacyjność. Określa ona, czy dany tekst ma jakikolwiek związek z sytuacją, w której się pojawia. Pośród kilku sposobów na opisanie tego zjawiska de Beaugrande i Dressler ([1972] 1981: 163, 182) wyróŜniają jedną bardzo wpływową zmienną – mediację. Została ona zdefiniowana jako wkład własnych przekonań i celów, jakie starają się wnieść uczestnicy do 299
- Page 248 and 249: Recognizing in a series of material
- Page 250 and 251: ecome signs when we think and inter
- Page 252 and 253: its face is also an interpretant. P
- Page 254 and 255: Peirce considers inferential any co
- Page 256 and 257: phenomena clearly demonstrate they
- Page 258 and 259: (Piaget, 1974), or when we are in p
- Page 260 and 261: If a manipulative action performed
- Page 262 and 263: environment, where mind has objecti
- Page 264 and 265: thoughts, proves that man is a sign
- Page 266 and 267: Brent, J. (2000) “A Brief Introdu
- Page 268 and 269: Kant, I., ([1770] 1968) Inaugural D
- Page 270 and 271: Norman, D.A. (1993) Things that Mak
- Page 272 and 273: 272
- Page 274 and 275: W największym skrócie istotę nie
- Page 276 and 277: edukcja wyrazu prostego polegająca
- Page 278 and 279: [v]. W dawniejszej polszczyźnie is
- Page 280 and 281: tego rodzaju nieregularnemu rozwojo
- Page 282 and 283: Wreszcie z pewnej gazety holendersk
- Page 284 and 285: innych wierzchowców. Chodzi o to,
- Page 286 and 287: której niektórzy Australijczycy s
- Page 288 and 289: Jest kilkanaście 1-sylabowych wyra
- Page 290 and 291: mianowicie it, przy czym it jest u
- Page 292 and 293: Moim zdaniem wymowa ta powstała na
- Page 294 and 295: Literatura 1 F. Diez, Altromanische
- Page 296 and 297: the Younger Futhark 62 , czy teŜ S
- Page 300 and 301: sytuacji komunikacyjnej, w której
- Page 302 and 303: powszechnym szacunkiem, a monument
- Page 304 and 305: Mediacja wyjaśnieniem komu i dlacz
- Page 306 and 307: (oprac. na podstawie: Moltke [1976]
- Page 308 and 309: Tekst jest w pełni informatywny i
- Page 310 and 311: (opracowanie własne) Kryterium Pod
- Page 312 and 313: Środowisko społeczne Sposób plan
- Page 314 and 315: Tekst spełnia kryteria intencjonal
- Page 316 and 317: Foote, P.G., Wilson, D.M. (1970). T
- Page 318 and 319: dolnośląskiej poetki, Salomei Kap
- Page 320 and 321: sposób dosłowny i skończony, teg
- Page 322 and 323: A teraz grupa pauz wyodrębniający
- Page 324 and 325: przez wahanie. Tego typu zjawiska
- Page 326 and 327: trzecią wersu, czyli dwie stopy, a
- Page 328 and 329: Przede wszystkim wyróŜniają one
- Page 330 and 331: Literatura podmiotu Salomea Kapuśc
- Page 332 and 333: 332
- Page 334 and 335: 829). In der einschlägigen Bibliog
- Page 336 and 337: dass es sich hier um die erste Gram
- Page 338 and 339: wird ihre regelmäßige und unregel
- Page 340 and 341: please? Universiteitsstraat is? Dru
- Page 342 and 343: 26. przeziębienie cold verkoudheid
- Page 344 and 345: Angielskie: 10, Gloucester Road, S.
- Page 346 and 347: 346
zaznaczyć, iŜ poszczególne inskrypcje mogą mieścić się w charakterystyce kilku<br />
typologii.<br />
Analizę językową dokonano w oparciu o trzy standardy tekstowości. Robert<br />
de Beaugrande i Wolfgang Dressler ([1972] 1981: 34) zakładali w swoich<br />
badaniach, iŜ dany tekst jest tekstem, jeśli spełnia dane kryteria. Aby uwierzytelnić<br />
kaŜde z kryteriów, wyodrębniono kilka parametrów lub testów, na podstawie<br />
których sprawdzano, czy kryterium zostało spełnione.<br />
W przypadku kryterium intencjonalności Robert de Beaugrande i Wolfgang<br />
Dressler ([1972] 1981:113-114) załoŜyli, iŜ opiera się ono na zamierzonej<br />
konfiguracji elementów konstruujących daną intencję. Twórca tekstu powinien<br />
mieć na uwadze moŜliwość wystąpienia zakłóceń aktu komunikacyjnego w trakcie<br />
jego trwania. Zakłócenia te są przewidywalne i moŜliwe do uniknięcia poprzez<br />
planowanie przebiegu aktu komunikacyjnego, jego stałe monitorowanie oraz<br />
pewien stopień tolerancji zakłóceń. Wydawać by się mogło, iŜ takie<br />
przedstawienie problemu komplikuje go dodatkowo i sprawia, iŜ panowanie nad<br />
wymienionymi aspektami jest bardzo utrudnione. De Beaugrande i Dressler<br />
([1972] 1981: 124) przedstawili więc proces planowania jako czynność opartą na<br />
wzajemnych przeciwieństwach. Planowanie moŜe opierać się na<br />
prawdopodobieństwie lub nieprawdopodobieństwie uzyskania poŜądanego efektu,<br />
obecności lub braku stabilnej sytuacji społecznej, sprzyjającej uzyskaniu<br />
poŜądanego efektu oraz na krótko lub daleko terminowym planowaniu aktu<br />
komunikacyjnego.<br />
Stopień, w jakim dany tekst jest informacyjny, jest nieco prostszy do<br />
określenia. W zasadzie kaŜdy tekst prezentuje chociaŜby najniŜszy poziom<br />
informacyjności, co wynika z samego faktu jego zaprezentowania. Niemniej Robert<br />
de Beaugrande i Wolfgang Dressler ([1972] 1981: 143) wykazali trzy moŜliwe jej<br />
stopnie. Informacyjność pierwszego stopnia opiera się tylko na zaprezentowaniu<br />
298
Change language