Prace komisji nauk.pdf - Instytut Filologii Angielskiej Uniwersytetu ...

Prace komisji nauk.pdf - Instytut Filologii Angielskiej Uniwersytetu ... Prace komisji nauk.pdf - Instytut Filologii Angielskiej Uniwersytetu ...

ifa.uni.wroc.pl
from ifa.uni.wroc.pl More from this publisher
08.02.2014 Views

programów studiów filologicznych i kanonu lektur, w którym obok dzieł uznanych miała być eksponowana literacka produkcja grup dotychczas pomijanych, bez względu na estetyczną wartość tej produkcji. Po drugie, co moŜe nawet bardziej brzemienne w skutkach dla samej dyscypliny, rozmyła się granica delimitująca obszar badań – granica między tekstem literatury a tekstem szeroko rozumianej kultury jako zadaniem literaturoznawcy: ruch ku ewolucji filologii w kierunku cultural studies został nieuchronnie zapoczątkowany. JeŜeli jednak nawet dzisiejsze literaturoznawstwo nie zostało wchłonięte przez studia kulturowe, to z pewnością obydwie dziedziny wzajemnie się przenikają. Co więcej, spotykając się w obszarze nowych kierunków badawczych, takich jak studia genderowe czy postkolonialne są juŜ właściwie nierozróŜnialne ani pod względem przedmiotu badań (bo jest nim literatura pośród innych tekstów kultury) ani metodologii. Radykalnemu poszerzeniu oraz rozmyciu granic literaturoznawstwa towarzyszyło przekonanie o niezbędności uwzględnienia perspektywy historycznej. Zrelatywizowanie prawdy tekstu i usytuowanie jej w zmiennym punkcie spotkania horyzontów dzieła i czytelnika dokonane przez Hansa-Georga Gadamera w Prawdzie i metodzie niewątpliwie przewartościowało perspektywę i zakładane cele hermeneutyki literackiej. Z jednej strony była to „wewnętrzna” polemika z tradycją hermeneutyczną ustanawiającą prawdę księgi: czy to intencją autora w niej ukrytą, czy niezmienną, zamkniętą w księdze jej własną intencją. Z drugiej nowa hermeneutyka legitymizowała to, co w literaturoznawstwie było juŜ znane przynajmniej od czasów Williama Empsona, czyli polisemię i wieloznaczność – czyniła to jednak w sposób nowatorski, sytuowała bowiem zjawisko polisemii na osi diachronicznej, warunkując ją przemianami zmieniających się ogólnych światopoglądów. Zmienność prawdy tekstu jest wynikiem działania historii. Hermeneutyka Gadamera być moŜe nie zatrzęsła, jak dekonstrukcja, posadami 172

literaturoznawstwa, z pewnością jednak uświadomiła badaczom relatywność i historyczną kontekstowość znaczenia tekstu literackiego. Znacznie większą rolę – słuŜebną takŜe wobec najnowszych „politycyzujących” trendów, takich jak gender studies czy badania postkolonialne – odegrał wgląd w historyczne konfiguracje ideologii i mechanizmy władzy w róŜnych ich przejawach, od dominacji grup społecznych po normy klasyfikujące i wartościujące tekst literacki. To, co powiedzieliśmy wcześniej o obnaŜaniu ukrytych mechanizmów ideologicznych w tekstach kultury dotyczyło w równej mierze momentu synchronicznego jak i diachronicznego. JeŜeli znaczenia, jak pisze Catherine Belsey, „cyrkulują między tekstem, ideologią i czytelnikiem” 39 , to dla ich zrozumienia niezbędne jest osadzenie w kontekście historycznym. Dostrzegamy tu lekcję Gramsciego: ujęcia ideologii jako procesu przemian zachodzących w toku „negocjacji” między ścierającymi się interesami grup społecznych. Ów proces negocjacji i uzyskiwania konsensusu jest w istocie nieustannym procesem przemian ideologicznych 40 określających kontekst dla poszczególnych tekstów literatury / kultury. Nierozerwalny związek z ideologią i ustawiczne działanie historii jest równieŜ istotnym momentem myśli Althussera: relacje społeczne, ideologia są nieprzerwanym procesem określanym warunkami historycznymi. To działanie historii przejawia się w kaŜdym konkretnym tekście, jednak nie w sposób jawny. Podobnie jak ideologia, faktyczne uwarunkowania historyczne naleŜą do niewypowiedzianego; tekst o nich nie mówi, ale nieświadomie je „przedstawia”. W ujęciu filozofów neomarksistowskich historia jest niezbędnym elementem ideologicznej wykładni dzieła, jednak nie jest to 39 Catherine Belsey, Critical Practice, London, New York: Routledge, 1992 (1980), s. 144. 40 Zob. na ten temat: Chantal Mouffe, „Hegemony and Ideology in Gramsci”, w: Culture, Ideology and Social Process: A Reader, ed. Tony Bennett, Graham Martin, Colin Mercer, Janet Woollacott, London: Open University Press, 1981, s. 219-34. 173

literaturoznawstwa, z pewnością jednak uświadomiła badaczom relatywność i<br />

historyczną kontekstowość znaczenia tekstu literackiego.<br />

Znacznie większą rolę – słuŜebną takŜe wobec najnowszych<br />

„politycyzujących” trendów, takich jak gender studies czy badania postkolonialne<br />

– odegrał wgląd w historyczne konfiguracje ideologii i mechanizmy władzy w<br />

róŜnych ich przejawach, od dominacji grup społecznych po normy klasyfikujące i<br />

wartościujące tekst literacki. To, co powiedzieliśmy wcześniej o obnaŜaniu<br />

ukrytych mechanizmów ideologicznych w tekstach kultury dotyczyło w równej<br />

mierze momentu synchronicznego jak i diachronicznego. JeŜeli znaczenia, jak<br />

pisze Catherine Belsey, „cyrkulują między tekstem, ideologią i czytelnikiem” 39 , to<br />

dla ich zrozumienia niezbędne jest osadzenie w kontekście historycznym.<br />

Dostrzegamy tu lekcję Gramsciego: ujęcia ideologii jako procesu przemian<br />

zachodzących w toku „negocjacji” między ścierającymi się interesami grup<br />

społecznych. Ów proces negocjacji i uzyskiwania konsensusu jest w istocie<br />

nieustannym procesem przemian ideologicznych 40 określających kontekst dla<br />

poszczególnych tekstów literatury / kultury. Nierozerwalny związek z ideologią i<br />

ustawiczne działanie historii jest równieŜ istotnym momentem myśli Althussera:<br />

relacje społeczne, ideologia są nieprzerwanym procesem określanym warunkami<br />

historycznymi. To działanie historii przejawia się w kaŜdym konkretnym tekście,<br />

jednak nie w sposób jawny. Podobnie jak ideologia, faktyczne uwarunkowania<br />

historyczne naleŜą do niewypowiedzianego; tekst o nich nie mówi, ale<br />

nieświadomie je „przedstawia”. W ujęciu filozofów neomarksistowskich historia<br />

jest niezbędnym elementem ideologicznej wykładni dzieła, jednak nie jest to<br />

39 Catherine Belsey, Critical Practice, London, New York: Routledge, 1992 (1980), s. 144.<br />

40 Zob. na ten temat: Chantal Mouffe, „Hegemony and Ideology in Gramsci”, w: Culture,<br />

Ideology and Social Process: A Reader, ed. Tony Bennett, Graham Martin, Colin Mercer, Janet<br />

Woollacott, London: Open University Press, 1981, s. 219-34.<br />

173

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!