download pdf-file - Historische Vereniging Maassluis

More documents

Recommendations

Info

Verslag van een lange reis Ik zag het meteen en veel andere Maassluise RD-lezers zagen het met mij: ‘Dat is Dordrecht niet, dat is Maassluis!’ Ik pakte de telefoon en probeerde contact te krijgen met een mij bekend journalist van de kunstredactie van het RD. Hij raadde mij aan een e-mail te sturen. De maandag daarop stuurde ik de redactie een e-mail met de volgende inhoud: ‘In uw cultuurbijlage van 8 april j.l. staat een artikel ‘Schilders dromen van Dordrecht’ door Dolf Welling met o.a. een afbeelding van het ‘Centrum van Dordrecht’, ca 1918, dat Paul Hermanus geschilderd zou hebben. Zou hebben, want ten eerste was hem dat fysiek onmogelijk -- hij stierf in 1911 -- maar buitendien staat op het schilderij niet het centrum van Dordrecht, maar een deel van het oude centrum van Maassluis (…). Bij de eerstvolgende vergadering van de Historische Vereniging Maassluis zal ik het artikel meenemen tot meerdere verificatie! Ook zal ik het Dordts Museum hiervan op de hoogte stellen.’ Niet: zoek de verschillen, maar: de overeenkomsten! 38 Zó stond het aangekondigd in de kranten en in de catalogus van het Dordrechts Museum: Paul Hermanus: ‘Centrum van Dordrecht’, 1918, gouache. Coll. Kunsthandel Arnold, Gasselternijeveen
Ik merkte al op dat het schilderij niet uit 1918 kon dateren: Hermanus stierf immers in het jaar 1911. Uit het schilderij is het -- ondanks de vele overeenkomsten -- moeilijk uit te maken wanneer het dan wel is vervaardigd. Op zijn schilderij lijkt Hermanus het mededelingenbord op het oude Stadhuis te hebben nageschilderd van de foto ‘De Wip’ uit de collectie van het Gemeentemuseum. Rechts naast dit bord schilderde hij een kleiner bord met de aanduiding: N.R. + M. Publiek Telephoon Station. Dit bord komt niet op de ansichtkaart voor. Op het schilderij ontbreekt de brievenbus uit 1870, die wel op de ansichtkaart is te zien. We kunnen echter uitsluiten dat Hermanus -- geboren in 1859 -- vóór dit jaar in Maassluis is geweest: hij was toen nog een kleine jongen. Hij heeft de brievenbus misschien niet opgemerkt, of niet belangrijk genoeg geacht die te schilderen. Genoeg stof tot nadenken en nader onderzoek In de bestuursvergadering van 21 april 2005 bleek dat ook ons erelid Leen Stigter de toenmalige Waterwegredactie telefonisch van de vergissing op de hoogte had gesteld. Op 25 april ging er een brief naar het Dordrechts Museum, waarop door de heer Kees Thies, pr-man van de Dordtse musea, per kerende post werd gereageerd. ‘Hoe kon dit gebeuren’, schrijft hij. ‘Hebben wij (als museum) een fout gemaakt? Heeft de schilder het werk zelf fout betiteld? (Theoretisch zou het kunnen dat de Belg Hermanus na een rondreis door Nederland niet meer helemaal zeker wist waar hij het betreffende werk gemaakt heeft, al lijkt mij dit niet buitengewoon waarschijnlijk). Een andere mogelijkheid is dat het werk in de loop der jaren door toedoen van de kunsthandel ergens een verkeerde betiteling heeft gekregen, het werk is immers een ‘bruikleen’ en niet in het bezit van het Dordrechts Museum. Al met al, genoeg stof tot nadenken en nader onderzoek (…)’. In de bestuursvergadering van 16 juni kwam het schilderij opnieuw ter sprake, want inmiddels hadden eind mei ook de conservatoren van het Gemeentemuseum Maassluis bij hun Dordtse collega’s aan de bel getrokken. Er werden contacten gelegd met de galeriehouder/eigenaar, die het schilderij te koop aanbood voor € 4000. Met deze wetenschap en de omstandigheid dat dit bedrag de begroting van het Gemeentemuseum te boven ging, besloot het HVM-bestuur om het Gemeentemuseum te sponsoren -- mocht het schilderij worden aangekocht -- met een donatie van € 500 uit het J.H. Steenkist Stimuleringsfonds. En in die tussentijd bleef dat mooie stukje Maassluis nog steeds als ‘Centrum van Dordrecht’ in het Dordrechts Museum tentoongesteld. De conservator, 39
Page 1: DORDRECHT? WELNEE: MAASSLUIS! Maass

download pdf-file - Historische Vereniging Maassluis

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?