Zbornik - Društvo genetičara Srbije

208 ZBORNIK ABSTRAKATA III KONGRESA GENETIÈARA SRBIJE V-Pos-5
Subotica, 30. novembar - 4. decembar 2004.
GENOTIP-FENOTIP KORELACIJE KOD PACIJENATA SA
DUCHENNE-OVOM I BECKER-OVOM MIŠIÆNOM DISTROFIJOM
T. Laliæ 1 , D. Radivojeviæ 1 , M. Ðurišiæ 1 , M. Guæ-Šæekiæ 1 i D. Zamuroviæ 2
1 2
Laboratorija za medicinsku genetiku, Odeljenje za neurologiju,
Institut za zdravstvenu zaštitu majke i deteta Srbije «Dr Vukan Èupiæ», Beograd
Klinièka ekspresija bolesti kod oko 60% pacijenata sa Duchenne-ovom i Becker-ovom
mišiænom distrofijom nastaje kao posledica delecija u genu za distrofin. Kod ovakvih
sluèajeva je na osnovu tzv. «frame-shift» hipoteze ustanovljeno da delecije koje dovode
do narušavanja translacionog okvira èitanja onemoguæavaju produkciju stabilnog
proteina i za posledicu imaju ekspresiju DMD fenotipa. Nasuprot tome, delecije koje
zahvataju integralan broj kodona zadravaju odgovarajuæi okvir èitanja, nastali protein je
stabilan i delimièno funkcionalan i eksprimira se klinièki blaa forma bolesti-Becker-ova
mišiæna distrofija.
U cilju ispitivanja validnosti ove teorije kod pacijenata Neurološke slube Pedijatrijske
klinike Instituta za zdravstvenu zaštitu majke i deteta analizirano je 90 bolesnika kod
kojih je detektovano 39 razlièitih delecija u DMD/BMD genu.
Rezultati ovih analiza pokazali su da je kod 87,8% bolesnika korelacija klinièke
ekspresije bolesti i delecija u genu za distrofin bila u skladu sa oèekivanom na osnovu
«frame-shift» hipoteze.
Ovakvi podaci imaju veliki prognostièki znaèaj za individualne pacijente èak i za
sporadiène sluèajeve sa negativnom familijarnom anamnezom.
CORRELATION OF CLINICAL AND DELETION DATA IN YUGOSLAV
DUCHENNE/BECKER MUSCULAR DYSTROPHY PATIENTS
About 60% of both Duchenne’s muscular dystrophy (DMD) and Becker’s muscular dystrophy
(BMD) cases is due to deletions of dystrophin gene. For cases with deletion mutations
the «reading frame» hypothesis predicts that deletions which result in disruption of
the translation reading frame prevent production of stable protein and are associated with
DMD. In contrast, intragenic deletions that involve exons encoding an integral number of
triplet codons maintain proper reading frame. The resulting abnormal proteins are stable
and partially functional, resulting in a milder and more variable BMD phenotype.
To test the validity of this theory, we analyzed 90 patients-39 independent deletions at
the DMD/BMD locus.
Our results showed that in this sample the correlation between deletion and clinical severity
of the disease was as predicted in 87,8% of cases.
This data should be useful in establishing the prognosis in individual patients even in
sporadic cases with no affected relatives.