PDF format (503 kB) - ECN

3. (n.a.v. Mannaerts: nieuwe technieken in 2050 en De Jong: factor 10 niet haalbaar, technologische en
economische barrières) Er is gekeken naar het potentieel op de lange termijn; dit betekent dat het potentieel
niet op basis van korte termijn beperkingen beoordeeld kan worden. Anderzijds geldt inderdaad dat technieken
in de ijzer- en staalindustrie een lange looptijd hebben. Het is niet waarschijnlijk dat technieken die
nu nog niet in ontwikkeling zijn in 2050 al een grote rol voor het emissie-potentieel zullen hebben.
4. De keuze voor nieuwe technologieën is sterk afhankelijk van de marktsituatie op het moment dat een keuze
gemaakt moet worden. Op dit moment lijkt de uiteindelijke afdanking van de cokesovens de belangrijkste
drijvende kracht achter de ontwikkeling van nieuwe technieken: het is onwaarschijnlijk dat er vergunningen
zullen worden verleend voor nieuwe cokeovens.
Kram (n.a.v. kritiek Mannaerts): Denkt dat veel van de prijsvorming die de markt gaat bepalen endogeen is in
MARKAL. Een aanbodcurve van staalschroot is reeds in het model opgenomen. Een opslagcurve voor CO2 is
technisch in het model op te lossen. Verschillende toepassingen kunnen gescheiden worden gemodelleerd. Het
is evident dat het niet verstandig is te veel te vertrouwen op secundaire routes, er zijn ook factoren die het potentieel
beperken. De levensduur van glas en metaal in de economie is bijvoorbeeld heel verschillend, Bij recycling
van staal moet je er rekening mee houden dat staal ongeveer 30 jaar meegaat.
Daniels
Een hoger recyclingspercentage binnen Europa lijkt nog mogelijk. Dan moet wel grondig naar de kwaliteit van
het schroot gekeken worden.
Van de Gaag
Beveelt aan 50-50 (DRI-Schroot) door te rekenen. Schroot is niet te duur. DRI laat wereldwijd een aanzienlijke
groei zien. Dit biedt aanvullende mogelijkheden voor besparingen.
Daniels
Dit lijkt een interessante strategie. Deze ontwikkeling is momenteel al ingezet in de VS