PDF format (503 kB) - ECN

Metalen
Referent dhr.de Jong, Hoogovens
Er zijn geen gemakkelijke besparingen, in het algemeen is energiebesparing een zeer kostbare zaak. Op dit
moment is er een driedeling van de besparingen:
1 good housekeeping
2 energiebesparinsprojecten (o.a. WKK)
3 procestechnologische vernieuwingen
De mogelijkheden voor energiebesparingsprojecten zullen op termijn afnemen. Nieuwe technologieën moeten
na 2000 die besparingen opleveren. Maar de ontwikkeling van deze technieken is een lang en duur traject. De
ontwikkeling en implementatie van CCF kost bijvoorbeeld miljarden en duurt 30 jaar (indien succesvol).
De processen die na de ruwstaal-productie komen vereisen ook veel energie (4 GJ/t, met een stijgende tendens
vanwege de steeds verfijndere nabewerking). Hier zijn ook nog veel besparingen mogelijk (bijvoorbeeld
dungieten). Dit energiegebruik en de mogelijke verbeteringen dienen in de beschouwing mee te worden
genomen.
Ten aanzien van koleninjectie in de hoogoven wordt de besparing overschat (kijk ook naar energiegebruik voor
drogen en malen etc.). Ten aanzien van de ontwikkeling van CCF geldt dat Hoogovens daar momenteel volop
mee bezig is. De energiebesparing ten opzichte van de hoogoven-route loopt in de tientallen %. Evenals voor
COREX en Midrex is een gevoeligheidsanalyse echter belangrijk. Deze ontbreekt nu nog, de besparingscijfers
worden hard gesteld, terwijl er nog grote technologische barrières te nemen zijn. De kosten voor CO2-opslag
worden te laag ingeschat. Concluderend lijkt bij een succesvolle introductie van CCF over ca. 30 jaar enkele
tientallen % besparing mogelijk. Factor 10 lijkt voorlopig totaal niet haalbaar gezien de zeer hoge kosten.
Referent dhr. Mannaerts, CPB
Er bestaat een duidelijke discrepantie tussen wat technisch mogelijk is en wat economisch gerealiseerd kan
worden. Er is niet alleen sprake van een stijgende vraag ten gevolge van welvaarts ontwikkelingen. Ook de
aard van de vraag in de zin van de kwaliteitseisen aan de producten verandert. Deze ontwikkeling beperkt de
mogelijkheid voor substitutie tussen de processen (i.c. primair staal vs. secundair staal). Ten gevolge van de
marktwerking zullen prijzen veranderen waardoor een nieuwe situatie ontstaat. De kosten en het potentieel van
emissie-reductie worden hierdoor beinvloed, het is daarom moeilijk een cijfer aan te geven. Algemeen geldt dat
de marginale kostencurve voor CO2 opslag zal omhoog gaan bij een zeer brede toepassing van deze strategie.
Deze curve staat niet in MARKAL.
Afgezien van de CO2 opslag lijkt schroot het aantrekkelijkst om CO2-emissies te reduceren, maar er is veel
schroot nodig om aan de gehele vraag te voldoen. De marginale. kostencurve voor schroot stijgt snel bij een
brede toepassing van de recyclingroute. Deze prijsstijging van schroot zal een verschuiving naar elektrostaal
(recycling) blokkeren. Het geschetste potentieel in 2050 houdt nog geen rekening met de ontwikkeling van geheel
nieuwe technologieën, die het besparingspotentieel zullen vergroten.
Daniëls
1. (n.a.v. De Jong: processen volgend op de staalproductie zijn niet opgenomen in de analyse) De keuze voor
vloeibaar staal als voorlopig eindproduct is gemaakt om een goede vergelijkingsbasis te bieden voor de verschillende
productieroutes; bij het opnemen van de bewerkte eindproducten zou het energiegebruik meer
specifiek zijn voor het betreffende product dan voor de productieroute. Bovendien was vanwege de beperkte
tijd een analyse van de nabewerkingsprocessen niet mogelijk.
2. (n.a.v. niet reële externe parameters) Voor het meenemen van de interactie met externe parameters in de
analyse is MARKAL nodig. Mijn presentatie betreft een verkennende studie waarin de invloed van externe
factoren op emissies en kosten in een sector bekeken wordt. Voor een bredere analyse is meer tijd nodig.