Huisartsgeneeskunde: aantrekkingskracht en beroepstrouw ... - Lirias

ii Huisartsgeneeskunde: aantrekkingskracht en beroepstrouw bevorderen KCE Reports 90A
DOEL VAN DE STUDIE
Samenvatting
In België kiest minder dan een derde van de studenten geneeskunde voor de
specialisatie huisartsgeneeskunde: het recente KCE rapport (nummer 72) over het
medische aanbod toonde aan dat een vierde van het quotum voor huisartsen, voorzien
in het kader van de numerus clausus, niet wordt ingevuld door de studenten. Bovendien
oefenen veel jonge gekwalificeerde huisartsen hun beroep nooit uit, of stappen er na
enkele jaren weer uit. Dit fenomeen kan in de toekomst leiden tot een tekort aan
huisartsen in België.
Daarom wil deze studie de problemen op het gebied van aantrekkingskracht, werving en
beroepstrouw van het huisartsenberoep analyseren, als onderbouwing van doelgerichte
beleidsbeslissingen die de carrière van huisartsen ondersteunen. “Aantrekkingskracht”
verwijst naar het aantrekken van studenten die potentieel kandidaat zijn om huisarts te
worden door hun keuze te beïnvloeden. “Werving” betekent het toevoegen van
gekwalificeerde huisartsen aan de pool van praktiserende huisartsen. “Beroepstrouw”
verwijst naar het in het beroep houden van de huisartsen.
METHODOLOGIE
Het eerste deel van de studie analyseert de beschikbare Belgische gegevens over artsen.
De eerste analyses, gebaseerd op de gegevens van het RIZIV, rapporteren het
percentage artsen dat niet actief is in de curatieve sector door middel van herhaalde
dwarsdoorsnede analyses. Het tweede deel is gebaseerd op de gegevens van het
“Centre d’Information sur les Professions Médicales et Paramédicales” (CIPMP). Het
beschrijft het percentage artsen dat niet actief is in de curatieve sector door middel van
cohort analyses 4 tot 6 en 9 tot 11 jaar na het behalen van hun artsendiploma.
Een systematisch literatuuroverzicht, in Medline, ISI Web of Science en de grijze
literatuur, identificeerde studies over factoren en beleidsmaatregelen voor aantrekkingwerving-beroepstrouw
van huisartsen in geïndustrialiseerde landen. De kwaliteit van de
studies, die werden geselecteerd door twee onafhankelijke beoordeelaars, werd
geëvalueerd door middel van een specifiek instrument dat in een gelijkaardige
Australische studie werd ontwikkeld.
Een kwalitatieve studie analyseerde interviews met 7 e jaars studenten geneeskunde en
jonge huisartsen die het beroep pas hadden verlaten. In de eerste groep werd de
analyse van de motivaties van de studenten om te kiezen (of niet te kiezen) voor
huisartsgeneeskunde aangevuld door een kwantitatieve enquête onder alle 7 de jaarsstudenten
om de resultaten te trianguleren. In de gesprekken met de laatste groep
werden de motivaties van de jonge huisartsen om het beroep te verlaten, onderzocht.
Tenslotte werden de posities van de Belgische “stakeholders” in kaart gebracht (multicriteria
mapping method) met betrekking tot verschillende beleidsopties om de
aantrekking-werving-beroepstrouw van huisartsen te verbeteren. Het doel was
beleidsopties voor te stellen die in België zouden kunnen worden geïmplementeerd . De
steekproef werd zo gekozen om alle betrokken groepen in het onderzoek te
betrekken, nl. beleidsmakers, beroepsorganisaties, universiteiten, media en huisartsen
zelf.