status quo of quo vadis? - KCE

iv Kwaliteitsbevordering in de huisartsenpraktijk: status quo of quo vadis? Kce Reports 76A
EVALUATIE VAN DE ORGANISATIE VAN DE
HUISARTSENPRAKTIJK: IS DE EPA PROCEDURE
DENKBAAR IN BELGIË?
Het tweede deel van het project evalueert de haalbaarheid van de European Practice
Assessment Tool (EPA) in Belgische huisartsenpraktijken. De EPA procedure evalueert
vijf organisatiedomeinen van de praktijk: ´infrastructuur´, ´mensen´, ´informatie´,
´financieel beheer´ en ´kwaliteit en veiligheid´. De EPA procedure omvat vragenlijsten
voor de praktijk, een praktijkbezoek en een interview met de hoofdarts. De resultaten
gaan naar een centrale databank in Duitsland. De praktijk krijgt feedback van de
praktijkbezoeker. De EPA procedure is een van de officiële accreditatieprocedures in
Duitsland.
EPA PROCEDURE: LAGE ARTSENBELANGSTELLING EN HOGE
WERKLAST
De onderzoekers stootten op vele organisatorische problemen. Ten eerste verliep de
recrutering van de deelnemende praktijken moeizaam (43 van de 1000 uitgenodigde
praktijken namen deel aan het onderzoek) waardoor de resultaten vertekend worden
door een grote zelfselectie. Ten tweede was er veel meer personeel vereist dan
aanvankelijk gepland; per praktijk moest het onderzoeksteam enkele dagen uittrekken.
Voldoende personeel is belangrijk voor de coördinatie en administratie van de EPA
procedures en ondersteuning van de praktijken. Bovendien vereist het EPA project
aanzienlijke IT apparatuur en IT ondersteuning. Het resultaat was dat de kosten per
praktijk geschat worden op ongeveer 1000 euro per jaar voor een driejaarscyclus.
TEVREDENHEID VAN DE DEELNEMERS EN MOGELIJKE
IMPLEMENTATIE VAN EPA IN DE BELGISCHE
HUISARTSGENEESKUNDE
De deelnemende huisartsen apprecieerden de kans om EPA te doorlopen en vonden de
feedback over de kwaliteit van hun werk belangrijk. EPA versterkte hun betrokkenheid
in kwaliteitsverbetering.
De deelnemende huisartsen signaleerden potentiële moeilijkheden om het EPA
instrument op grote schaal te implementeren: de vertrouwelijkheid van de resultaten is
een grote zorg en de deelnemers vonden dat EPA door de beroepsgroep zelf moet
worden georganiseerd. Bovendien moet het instrument aan de Belgische context
worden aangepast en aan solo praktijken in het bijzonder.
Opvallend was dat er na EPA zo weinig veranderingen werden doorgevoerd. De
deelnemende huisartsen hadden hiervoor behoefte aan verdere coaching.
Het aanbod van EPA aan Belgische huisartsen is al bij al een complexe en dure taak
waarvan de impact afhangt van zijn invulling in een breder kwaliteitskader. Een
grootschalige implementatie vereist interesse vanuit de beroepsgroep en een duidelijke
structuur die de uitvoering ervan organiseert en bevordert.