ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

3. Αναδυόμενοι ρύποι προτεραιότητας (Emerging Contaminants – ECs)
Ως αποτέλεσμα της γενικής μείωσης των Προσταγλαδίνων που προκαλούν τα
NSAIDs μειώνεται η συγκέντρωση της Προσταγλαδίνης H2 με αποτέλεσμα την
μείωση της Προστακυκλίνης και τον κίνδυνο δημιουργίας θρόμβων. Το Diclofenac
φαίνεται να είναι το πιο επικίνδυνο σε αυτήν την περίπτωση, ενώ το Naproxen
φαίνεται να είναι το λιγότερο επιβλαβές (Olsen et al., 2011). Μοναδική εξαίρεση
αποτελεί η Ασπιρίνη καθώς, λόγω του ότι επηρεάζει περισσότερο το COΧ-1 ένζυμο
αναστέλλει και την παραγωγή της ΤΧΑ2 Θρομβοξάνης (παράγοντες ενεργοποίησης
των αιμοπεταλίων) με αποτέλεσμα να έχει αντιπηκτική δράση στο αίμα σε μικρές
δόσεις (Richard & Mycek, 2007).
Τέλος, τα NSAIDs προκαλούν παρενέργειες και στη λειτουργία του νεφρικού
συστήματος, καθώς παρεμποδίζουν τη σύνθεση της Προστακυκλίνης και της
Προσταγλαδίνης E2. Οι ουσίες αυτές είναι υπεύθυνες για την διατήρηση της νεφρικής
ροής του αίματος (Richard & Mycek, 2007). Σε περίπτωση βλάβης προκαλείται από
το συκώτι αυξημένη έκκριση της ουσίας Angiotensin II η οποία σε συνδυασμό με τις
Προσταγλαδίνες αποκαθιστούν τη διαδικασία της αιμοκάθαρσης (Wikipedia). Με την
παρεμπόδιση των Προσταγλαδίνων από τα NSAIDs επηρεάζεται η σωστή λειτουργία
της αιμοκάθαρσης. Οι παρενέργειες αυτές εκδηλώνονται με τη μορφή της
παρακράτησης νερού και αλάτων στον οργανισμό (κυρίως νατρίου), της υπέρτασης
και σε σπανιότερες περιπτώσεις της νεφρίτιδας και της οξείας νεφρικής ανεπάρκειας
(Richard & Mycek, 2007).
Η σοβαρότερη επίπτωση σε ζωικό πληθυσμό που έχει καταγραφεί μέχρι
στιγμής εξαιτίας των NSAIDs είναι οι μειώσεις των πληθυσμών γυπών που
εντοπίζονται στην Ινδία. Τα είδη που επηρεάστηκαν περισσότερο είναι τα Gyps
bengalensis (εικόνα 3.11), Gyps indicus (εικόνα 3.12) και Gyps tenuirostris (εικόνα
3.13) (Fent et al., 2005∙ Barceló & Petrovic, 2007).
~ 58 ~