ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

3. Αναδυόμενοι ρύποι προτεραιότητας (Emerging Contaminants – ECs)
3.3.3. Παρενέργειες & τοξικότητα των NSAIDs
Η ευρεία χρήση των NSAIDs έχει κάνει γνωστές τυχόν παρενέργειες στη
χρήση τους. Η εμφάνιση των παρενεργειών αυτών εξαρτάται από την δόση του
φαρμάκου. Οι κυριότερες παρενέργειες αφορούν το γαστρεντερικό σύστημα και το
κυκλοφορικό σύστημα (Traversa et al., 1994∙ Richard & Mycek, 2007∙ Nonsteroidal
Anti-Inflammatory Pain Medications (NSAIDs)).
Οι παρενέργειες στη λειτουργία του στομάχου εκδηλώνονται με περιστατικά
όπως ναυτία, εμετός, δυσπεψία, διάρροια και σε πιο σοβαρές περιπτώσεις στομαχικό
έλκος και αιμορραγία. Ο λόγος των παρενεργειών αυτών αφορά τον κυτταρικό ιστό,
καθώς ορισμένες Προσταγλαδίνες (E2 & F2α) βοηθούν στο σχηματισμό της
προστατευτικής βλέννης του στομάχου (γνωστής και ως Gastric Mucosa) (Traversa et
al., 1994∙ Richard & Mycek, 2007). Με τον γενικό περιορισμό της παραγωγής των
Προσταγλαδίνων η παραγωγή της προστατευτικής βλέννης μειώνεται, με συνέπεια
τον κίνδυνο δημιουργίας στομαχικού έλκους, αιμορραγίας στο στομάχι και τελικά
θάνατο (Traversa et al., 1994∙ Richard & Mycek, 2007∙ Nonsteroidal Anti-
Inflammatory Pain Medications (NSAIDs)).
Η ένταση των παρενεργειών αυτών εξαρτάται και από την ταυτότητα του
φαρμάκου. Για παράδειγμα τα Indomethacin, Ketoprofen και Piroxicam φαίνεται να
έχουν την υψηλότερη τάση μεταξύ των NSAIDs για εμφάνιση παρενεργειών, ενώ τα
Ibuprofen και Diclofenac την χαμηλότερη (Traversa et al., 1994). Υπολογίζεται ότι
ένα ποσοστό 10-20% των ασθενών που είναι σε θεραπεία με NSAIDs έχουν υποστεί
δυσπεψία κατά τη διάρκεια της θεραπείας τους, ενώ πιο σοβαρά περιστατικά
υπολογίζεται ότι οδηγούν σε 103000 διακομιδές στο νοσοκομείο και 16500 θανάτους
στις Η.Π.Α. κάθε χρόνο (Green, 2001).
Όσον αφορά το κυκλοφορικό σύστημα η χρήση των NSAIDs αυξάνει τον
κίνδυνο δημιουργίας εμφράγματος και η χρήση τους δεν συνίσταται σε άτομα με
καρδιακά προβλήματα. Ιδιαίτερα όταν το άτομο βρίσκεται σε στάδιο θεραπείας
ακόμα και μικρή δόση NSAIDs αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο καρδιακού
επεισοδίου (Olsen et al., 2011). Ο κίνδυνος αυτός προέρχεται από την μειωμένη
συγκέντρωση της ουσίας Προστακυκλίνης στο αίμα (ονομάζεται και Προσταγλαδίνη
I2 ή Epoprostenol) η οποία αναστέλλει την δημιουργία θρόμβων από τα αιμοπετάλια.
Η ουσία αυτή παράγεται από την Προσταγλαδίνη H2 μέσω του αντίστοιχου ενζύμου
(Συνθεσάση της Προστακυκλίνης) (Richard & Mycek, 2007).
~ 57 ~