ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

3. Αναδυόμενοι ρύποι προτεραιότητας (Emerging Contaminants – ECs)
Έχουν πραγματοποιηθεί πολλές έρευνες όσον αφορά την παρουσία ορισμένων
EDCs στο περιβάλλον και έχουν εξαχθεί και μαθηματικά μοντέλα προσομοίωσης για
την τύχη πολλών από αυτών στο περιβάλλον (Hao et al., 2007∙ Jahan et al., 2007).
Για άλλες έχουν καθοριστεί Πρότυπα Ποιότητας Περιβάλλοντος για την παρουσία
τους σε επιφανειακά ύδατα και όρια για τις μέγιστες επιτρεπόμενες συγκεντρώσεις σε
ανακτημένα υγρά απόβλητα, τα οποία προορίζονται για επαναχρησιμοποίηση
(π.χ. 2 μg/L για το Nonylphenol) (Θωμαΐδης, 2011). Επίσης, για άλλα EDCs
(Bisphenol-A, Triclosan) έχουν καθοριστεί Περιβαλλοντικά Ποιοτικά Πρότυπα σε
αρμηρό και γλυκό νερό, όπως προστάζουν οι οδηγίες 2000/60/ΕΕ και 2008/105/ΕΕ
(Πολυχνιάτου, 2011).
Στην παρούσα διπλωματική οι ουσίες που εξετάζονται (Bisphenol-A,
Triclosan) φαίνεται να επηρεάζουν τις ορμόνες του θυρεοειδούς αδένα και το
αναπαραγωγικό σύστημα των ζώων και του ανθρώπου (ιδιαίτερα το Bisphenol-A που
δρα ως οιστρογόνο), ενώ πρόσφατη έρευνα έδειξε εμφάνιση διαταραχών και στο
ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου, συνδέοντάς τες με εμφάνιση αλλεργιών και
πυρετού (Rees-Clayton et al., 2011).
3.2.2. Bisphenol-A
Οι δισφαινόλες αποτελούν μία χημική ομάδα ενώσεων που περιλαμβάνει δύο
υδροξυλιωμένους αρωματικούς δακτυλίους (φαινολικούς δακτυλίους). Η πιο
διαδεδομένη και αντιπροσωπευτική ουσία της ομάδας αυτής είναι το Bisphenol-A
(Wikipedia). Το Bisphenol-A πρωτοπαρασκευάστηκε από τον Ρώσο χημικό
Aleksandr Dianin το 1891. Ο χημικός του τύπος είναι C15H16O2 και η ονομασία του
κατά UIPAC είναι 4,4'-(πρόπανο-2,2-διυλ)-διφαινόλη. Πρόκειται για μία ένωση που
παράγεται με τη μορφή λευκού στερεού, η οποία έχει μικρή διαλυτότητα στο νερό,
αλλά μεγάλη στους οργανικούς διαλύτες. Χρησιμοποιείται κυρίως στην παρασκευή
πολυμερών, πλαστικών και εποξικών ρητινών (Staples et al., 1997∙ Gehring et al.,
2002∙ Wikipedia). Στην εικόνα 3.2 απεικονίζεται το μόριο του Bisphenol-A.
~ 38 ~