ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

5.5.8. Συμπεράσματα Δ’ πειραματικού κύκλου
~ 227 ~
5. Αποτελέσματα & σχολιασμός
Κατά τη διάρκεια του Δ’ πειραματικού κύκλου φάνηκε ότι οι λειτουργικές
παράμετροι που επιλέχθηκαν ήταν κατάλληλες ώστε να εξαχθούν ασφαλή
αποτελέσματα σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Παρόλα αυτά σε όλες σχεδόν
τις ουσίες εμφανίστηκε πρόωρη διαφυγή, αν και το ελάχιστο απαιτούμενο ύψος του
ενεργού άνθρακα που προέκυψε για κάθε ουσία (Lcritical) ήταν πολύ κοντά στο ύψος
που εφαρμόστηκε για την κάθε στήλη ξεχωριστά.
Σε όλες τις καμπύλες διαφυγής που προέκυψαν φαίνεται ότι οι λόγοι C/C0 των
στηλών A και B σταθεροποιούνται περίπου μετά από μία εβδομάδα. Αυτό
πιθανότατα οφείλεται στην ανάπτυξη της μικροβιολογικής δραστηριότητας στους
κόκκους του ενεργού άνθρακα που παρατηρήθηκε μετά την τρίτη ημέρα λειτουργίας
του κύκλου. Επίσης, φαίνεται ότι οι στήλες A και B λειτουργούσαν πιο έντονα στην
αρχή του κύκλου σε σχέση με τις στήλες C και D στα μέσα του κύκλου. Τέλος, οι
λόγοι C/C0 στις στήλες C και D φαίνεται ότι κινούνταν πολύ κοντά μεταξύ τους.
Σε όλες τις ουσίες φαίνεται ότι στο τέλος του πειραματικού κύκλου η στήλη A
δεν έχει φθάσει στο σημείο κορεσμού (σε αντίθεση με τον Γ’ πειραματικό κύκλο,
παρά την αύξηση της υδραυλικής φόρτισης). Οι χρόνοι λειτουργίας του συστήματος
για την κάθε στήλη εφαρμόστηκαν στο μοντέλο Bohart-Adams για όλες τις ουσίες
που εξετάστηκαν (με εξαίρεση το χρόνο της στήλης D για το Triclosan). Και σε
αυτόν τον κύκλο φαίνεται ότι τα δύο EDCs που εξετάστηκαν (Bisphenol-A και
ιδιαίτερα το Triclosan) απομακρύνονται σε μεγαλύτερο βαθμό σε σχέση με τα PPCPs.
Τα PPCPs μεταξύ τους δεν εμφάνισαν σημαντικές διαφορές όσον αφορά την
απομάκρυνσή τους από τον ενεργό άνθρακα.
Από τις ευθείες Bohart-Adams που προέκυψαν φαίνεται ότι οι χρόνοι
λειτουργίας δεν εμφάνισαν καλές γραμμικές συσχετίσεις με το ύψος του στρώματος
ενεργού άνθρακα στα αντίστοιχα όρια διαφυγής που επιλέχθηκαν (R 2 από 0,9360 έως
0,9931). Για κάθε ουσία υπολογίστηκαν οι σταθερές της προσροφητικής ικανότητας
του ενεργού άνθρακα (N0) και του ρυθμού προσρόφησης (K) για την υδραυλική
φόρτιση που εφαρμόστηκε στον Δ’ πειραματικό κύκλο.
Τέλος, ειδικά για το Diclofenac οι καμπύλες διαφυγής που προέκυψαν
εμφάνισαν αρκετές αυξομειώσεις, οι οποίες κατά κύριο λόγο οφείλονταν στην
αποτελεσματικότητα της αναλυτικής μεθόδου που χρησιμοποιήθηκε. Κατά συνέπεια
τίθενται ερωτηματικά για την ορθότητα των αποτελεσμάτων της ουσίας αυτής.