ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

5.3.8. Συμπεράσματα B’ πειραματικού κύκλου
~ 175 ~
5. Αποτελέσματα & σχολιασμός
Από τα αποτελέσματα του Β’ πειραματικού κύκλου φάνηκε ότι ο ενεργός
άνθρακας προσροφά σε σημαντικό βαθμό όλες τις ουσίες που εξετάζονται. Κατά τη
διάρκεια του Β’ πειραματικού κύκλου παρατηρήθηκε διαφυγή (Breakthrough) σε
όλες τις ουσίες από τη στήλη A και στο τελευταίο δείγμα του κύκλου και από τη
στήλη B. Οι χρόνοι λειτουργίας του συστήματος για την κάθε στήλη (στήλες A και
B) εφαρμόστηκαν στο μοντέλο Bohart-Adams για όλες τις ουσίες που εξετάστηκαν.
Φαίνεται ότι τα δύο EDCs που εξετάστηκαν (Bisphenol-A και ιδιαίτερα το Triclosan)
απομακρύνονται σε μεγαλύτερο βαθμό σε σχέση με τα PPCPs (για τον λόγο αυτό
τέθηκαν και χαμηλότερα όρια διαφυγής). Τα PPCPs μεταξύ τους δεν εμφάνισαν
σημαντικές διαφορές όσον αφορά την απομάκρυνσή τους από τον ενεργό άνθρακα.
Από τους υπολογισμούς που πραγματοποιήθηκαν προέκυψε ότι δεν
αναμενόταν πρόωρη διαφυγή σε καμία από τις ουσίες που εξετάστηκαν, καθώς το
ελάχιστο απαιτούμενο ύψος του ενεργού άνθρακα που προέκυψε για κάθε ουσία
(Lcritical) ήταν πολύ μικρότερο από το ύψος που εφαρμόστηκε για την κάθε στήλη
ξεχωριστά. Μοναδική εξαίρεση αποτέλεσε το Ketoprofen όπου δεν ήταν δυνατός ο
υπολογισμός του Lcritical. Από τις καμπύλες διαφυγής των ουσιών που εξετάστηκαν
φαίνεται ότι καμία από τις ουσίες αυτές δεν εμφάνισε πρόωρη διαφυγή.
Γενικά πάντως, τα σημεία τομής των καμπυλών διαφυγής της στήλης B με τις
αντίστοιχες ευθείες-όρια διαφυγής δεν θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένα για όλες
τις ουσίες, αφ’ ενός γιατί υπήρξε ασυνέχεια στο σύστημα (υδραυλικά προβλήματα)
και αφ’ ετέρου γιατί δεν είναι σίγουρο ότι υπήρξε διαφυγή (μόλις το τελευταίο
σημείο του Β’ πειραματικού κύκλου είναι πάνω από τις αντίστοιχες ευθείες-όρια
διαφυγής, το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν από επιμόλυνση του δείγματος).
Κατά συνέπεια και τα αποτελέσματα των υπολογισμών είναι υπό αμφισβήτηση,
καθώς δεν υπάρχουν άλλα σημεία στις ευθείες Bohart-Adams για να επιβεβαιωθούν
(η στήλη C δεν εμφάνισε διαφυγή κατά τη διάρκεια του Β’ πειραματικού κύκλου,
συνεπώς για την κατασκευή των ευθειών Bohart-Adams υπήρχαν μόνο δύο σημεία
και μάλιστα το ένα υπό αμφισβήτηση).
Τέλος, σε όλες τις ουσίες που εξετάστηκαν φάνηκε ότι οι λειτουργικές
παράμετροι που επιλέχθηκαν ήταν πολύ συντηρητικές, με αποτέλεσμα την
καθυστερημένη εμφάνιση διαφυγής ακόμα και στην στήλη A.