ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

3. Αναδυόμενοι ρύποι προτεραιότητας (Emerging Contaminants – ECs)
Όσον αφορά το στάδιο της οζόνωσης που ακολουθούσε, φαίνεται ότι
απομακρύνεται το Ibuprofen και το Naproxen, ενώ έχει αναφερθεί ότι και το
Diclofenac απομακρύνεται ικανοποιητικά κατά το στάδιο της οζόνωσης (σε δόση
0,22 g/L για χρόνο επαφής 30 min επιτυγχάνεται απομάκρυνση 99% σε διάλυμα
Diclofenac 200 mg/L) (Coelho et al., 2009∙ Boleda et al., 2011). Μετέπειτα στάδια
που ακολουθούσαν (GAC, υπερδιήθηση, αντίστροφη όσμωση) βελτίωναν τα
ποσοστά απομάκρυνσης σε άλλα PPCPs που δεν είχαν απομακρυνθεί
αποτελεσματικά στα στάδια της χλωρίωσης και της οζόνωσης (Boleda et al., 2011).
3.4.8. Κροκίδωση με Fe(VI)
Έχει πραγματοποιηθεί έρευνα για την αποτελεσματικότητα του εξασθενούς
σιδήρου Ferrate(VI) (ανιόν [FeO4] -2 ) στην οξείδωση διαφόρων EDCs και PPCPs
(ανάμεσά τους τα Bisphenol-A, Triclosan, Nonylphenol, Ibuprofen, Naproxen,
Ketoprofen και Diclofenac). Στα πειράματα πραγματοποιούταν ανάδευση με
μαγνητικό αναδευτήρα στα 500 rpm και η αρχική συγκέντρωση του Fe(VI) ήταν στα
10 mg/L, ενώ των ουσιών στα 100 mg/L. Στις περισσότερες ουσίες το Fe(VI) ήταν
πολύ αποτελεσματικό, απομακρύνοντας πάνω από το 90% της ποσότητας των ουσιών
(ενδεικτικά, τα Bisphenol-A και Nonylphenol απομακρύνθηκαν κατά 99,8%, το
Triclosan κατά 99,7%, το Naproxen κατά 99,9% και το Diclofenac κατά 99,3% με
χρόνο ανάδευσης 1 min). Όμως υπήρχαν και ενώσεις που δεν απομακρύνονταν σε
ικανοποιητικό βαθμό από το Fe(VI), ενώ κάποιες άλλες δεν αντέδρασαν καθόλου
(π.χ. Ibuprofen, Ketoprofen) (Yang et al., 2012).
~ 100 ~