ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

3. Αναδυόμενοι ρύποι προτεραιότητας (Emerging Contaminants – ECs)
3.4. Μέθοδοι απομάκρυνσης από τις εγκαταστάσεις
3.4.1. Γενικά
Η πρώτη παρουσία PPCPs σε επεξεργασμένα λύματα έγινε στις Η.Π.Α. το
1976 (Clofibric Acid). Ακολούθησαν έρευνες στην Αγγλία το 1981 σε ποτάμια-
αποδέκτες ΕΕΛ και το 1986 στον Καναδά (Ibuprofen & Naproxen) (Fent et al.,
2005). Μεταξύ των PPCPs πολλά από τα NSAIDs έχουν εντοπιστεί σε εκροές από
ΕΕΛ σε συγκεντρώσεις από μερικά ng/L σε μερικές δεκάδες μg/L (Fent et al., 2005∙
Christensen et al., 2009∙ Jelic et al., 2010).
Η τύχη των PPCPs και των μεταβολιτών τους στο υδατικό περιβάλλον δεν
είναι πολύ γνωστή. Η χαμηλή πτητικότητά τους υποδεικνύει ότι η μεταφορά τους στο
περιβάλλον γίνεται κυρίως μέσω της διάχυσης, αλλά και της τροφικής αλυσίδας.
Υπολογίζεται ότι η κύρια είσοδος των EDCs και των PPCPs στο περιβάλλον είναι
μέσω των αστικών αποβλήτων (Fent et al., 2005∙ Barceló & Petrovic, 2007∙ Aga,
2008). Σε πολλές μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί φαίνεται ότι τα παραδοσιακά
συστήματα ενεργού ιλύος δεν απομακρύνουν αποτελεσματικά πολλά από τα EDCs
και τα PPCPs. Για την αποτελεσματική απομάκρυνση των ουσιών αυτών απαιτούνται
πιο εξελιγμένες τεχνολογίες, όπως οι μεμβράνες νανοδιήθησης, η αντίστροφη
όσμωση, ο ενεργός άνθρακας κ.λ.π (Kim et al., 2006∙ Aga, 2008). Η χρήση πάντως
των παραπάνω μεμβράνων έχει το μειονέκτημα της παραγωγής άλμης, η οποία είναι
πιο πυκνή στις ουσίες αυτές σε σχέση με την είσοδο (Aga, 2008).
Παρόλο που τα EDCs και τα PPCPs μπορούν να εισέλθουν στο περιβάλλον
στα σημεία παραγωγής και αποθήκευσής τους, το γεγονός ότι πλέον συναντούνται ως
προϊόντα σε ολοένα και περισσότερες κατοικίες δημιουργεί πολλές μικρές
διάσπαρτες πηγές. Οι ουσίες αυτές μπορούν να εισέλθουν από τις εγκαταστάσεις στα
επιφανειακά ύδατα, ιδιαίτερα κατά τη χειμερινή περίοδο, όπου υπάρχει και ο
κίνδυνος της υπερχείλισης στην ΕΕΛ (Aga, 2008). Οι ουσίες αυτές μπορούν να
εισέλθουν στο περιβάλλον και από τα υπόγεια ύδατα. Σε μία μελέτη για την
προσρόφηση του Ketoprofen στο έδαφος φάνηκε ότι το Ketoprofen δεν προσροφάται
σημαντικά από αυτό, με συνέπεια τον κίνδυνο διαρροής του σε υπόγεια ύδατα και
επιφανειακά νερά. Πάντως στα εδάφη που μελετήθηκαν παρατηρήθηκε ανάπτυξη
βιολογικής δραστηριότητας (Xu et al., 2008).
~ 85 ~