I_kongres_streszczenia.pdf

The aim of this study was to assess the alendronate compliance, continuance rates and adverse effects over the period
of 18 months in clinical practice.
Material and Methods
Using a retrospective study of clinical histories (357) obtained in our Regional Center of Menopause and Osteoporosis,
as well as telephone interviews with the patients, the compliance and continuance with alendronate therapy in
postmenopausal patients were assessed.
Results
The analysis of clinical histories has shown that 62% of patients with osteoporosis were treated before, and after our
initial consultation the treatment was continued. In the remaining group, after our initial consultation the treatment was
stopped. Data from the study has shown that after 1½ year of observation 20.4% of patients and after ½ year 8.5% of
patients discontinued their treatment as a results of intolerance (especially side effects from gastrointestinal tract)
(47,8), health problems unrelated to osteoporosis (8,7%), inconvenience with the daily regimen (13,1%), cost (4,3%)
and improvement of the clinical condition (26,1%). It is worth mentioning, that in both periods of observation (1½ and
½ year) almost the same percentage of people have stopped consultation in our Outpatient Clinic (15,6% and 14,4%,
respectively). The telephone interviews with patients who stopped attending the Outpatient Clinic revealed, that more
than 50% of them discontinued the treatment. During the time of observation 63% of the patients received the same
medicine, whereas in 37% of patients – the treatment was changed due to intolerance, inconvenience or cost.
Conclusions
In the present study, alendronate compliance and continuance rate in the clinical practice of osteoporosis seems not to
be satisfactory, time dependant The main reasons for discontinued treatment were: digestive events, problems with
receiving prescriptions within the first 3 months of treatment, dissatisfaction with the clinical condition.
Osteoporosis is a chronic disease which needs long clinical observation and constant adherence to medication.
Effective communication, and more frequent follow-up visit would greatly improve adherence with osteoporosis
treatment modalities.
P15
25-OH WITAMINA D3 I WĘGLAN WAPNIA HAMUJĄ UBYTEK MASY KOSTNEJ U PACJENTÓW Z
PRZEWLEKŁYM WIRUSOWYM ZAPALENIEM WĄTROBY I MARSKOŚCIĄ POZAPALNĄ
Buratowska J., 2 Tałałaj M., 1 Marcinowska-Suchowierska E., 1 Horban A. 2
1
Klinika Medycyny Rodzinnej i Chorób Wewnętrznych CMKP, Szpital im. prof. W. Orłowskiego, ul. Czerniakowska
231, 00-416Warszawa
2
IV Oddział Wojewódzkiego Szpitala Zakaźnego, Warszawa
Słowa kluczowe: wirusowe zapalenie wątroby, marskość wątroby, gęstość mineralna kości, 25-OH witamina D
Wstęp
Przewlekłe wirusowe zapalenia wątroby (PZW) prowadzą do upośledzenia funkcji hepatocytów i mogą przyczyniać się
do rozwoju marskości wątroby (MW). Narastająca niewydolność wątroby powoduje m.in. upośledzenie hydroksylacji
witaminy D, zaburzenie jelitowo-wątrobowego krąŜenia jej metabolitów oraz ograniczenie syntezy transportujących ją
białek. Niedobór aktywnych metabolitów witaminy D prowadzi do zmniejszenia wchłaniania Ca z przewodu
pokarmowego i moŜe przyczyniać się do rozwoju wtórnej nadczynności przytarczyc, osteoporozy i/lub osteomalacji.
Celem pracy była ocena homeostazy Ca-P-Mg i metabolizmu witaminy D u chorych z PZW i MW oraz określenie
efektywności 25-OH witaminy D3 (25OHD3) i CaCO3 w zapobieganiu ubytkowi masy kostnej u tych pacjentów.
Materiał i metodyka
Prospektywnymi, trwającymi 12 miesięcy badaniami objęto 40 pacjentów w wieku 20 - 74 lata (średnio 54 lata), w tym
20 kobiet i 20 męŜczyzn. U 29 chorych postawiono rozpoznanie PZW, natomiast u 11 pacjentów stwierdzono cechy
MW, o etiologii wirusowej. Czynnikami etiologicznymi choroby były: w 13 przypadkach HBV, u 25 chorych HCV, a
u 2 osób HBV + HCV.
Na podstawie BMD w szyjce kości udowej podzielono pacjentów na dwie grupy:
Grupa 1 - T-score ≥ -1,0 : 17 chorych (15-PZW, 2-MW) – grupa kontrolna;
Grupa 2 - T-score < -1,0: 23 pacjentów (14-PZW, 9-MW), którym podawano 25OHD3 w dawce 25 μg/dobę oraz
CaCO3 w dawce 2 g/dobę;
Wyniki (wyraŜone jako wartości średnie ±SE)
W trakcie 12-miesięcznej obserwacji stęŜenie 25-OHD nie uległo zmianie u pacjentów z PZW, natomiast obniŜyło się
z 15,9 ±1,4 ng/ml do 7,2 ±0,6 ng/ml, p