ธรรมะใกล้ตัว
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
ฉบับที่<br />
๐๗๒<br />
๒๓ ก.ค. ๕๒<br />
Free Online Magazine<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
ธรรมะสำหรับคนยุคใหม่ ที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม<br />
http://dungtrin.com/dharmaathand/<br />
ธรรมะจากพระผู้รู้<br />
วิชาความรู้ทั่วๆ<br />
ไป อาจเพียงพอต่อ<br />
การดำารงชีพ แต่ไม่เพียงพอต่อ<br />
การดำารงอยู่อย่างมีความสุข<br />
dharma at hand<br />
ไดอารี่หมอดู<br />
ใครที่กำาลังเป็นทุกข์เพราะหนี้<br />
มีคำาแนะนำาดีๆ อีกเช่นเคย<br />
อ่านแล้วมีกำาลังใจอยากยิ้มสู้<br />
สัพเพเหระธรรม<br />
ในความรู้สึกของคนทั่วไป<br />
“ยิ่งให้<br />
ยิ่งเสีย”<br />
แต่คุณบัวตอง<br />
บอกเราว่า “ยิ่งให้<br />
ยิ่งได้”<br />
หน้า ๘ หน้า ๑๔ หน้า ๑๙
ธรรมะจากพระผู้รู้<br />
๘<br />
ไดอารี่หมอดู<br />
๑๔<br />
สัพเพเหระธรรม ๑๙<br />
• ยิ่งให้<br />
ยิ่งได้<br />
เรื่องสั้นอิงธรรมะ<br />
๒๒<br />
• ธรรมะ เสมือนลมหายใจ<br />
รูปชวนคิด ๒๖<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
dharma at hand<br />
ที ่ปรึกษาและผู ้จุดประกาย: ศรันย์ ไมตรีเวช<br />
หัวหน้าบรรณาธิการ<br />
จากใจบ.ก.ใกล้ตัว: เยวลักษณ์ เกิดปรโมทย์<br />
ธรรมะจากพระผู ้รู ้: ชนินทร์ อรีหนู<br />
ไดอารี ่หมอดู: จรินทร์ธร ธนชัยหิรัญศิริ<br />
โหรา (ไม่) คาใจ: จรินทร์ธร ธนชัยหิรัญศิริ<br />
กวีธรรม: ศิรภรณ์ อภิรัฐ<br />
คำาคมชวนคิด: ศิรภรณ์ อภิรัฐ<br />
สัพเพเหระธรรม: ชนินทร์ อรีหนู<br />
ธรรมะจากคนสู ้กิเลส: ณัฐธีร ปนิทนเต<br />
ของฝากจากหมอ: พริม ทัพวงศ์<br />
แง่คิดจากหนัง: เกสร เติมสินวณิช<br />
นิยาย/เรื ่องสั ้นอิงธรรมะ: จรินทร์ธร<br />
ธนชัยหิรัญศิริ<br />
พาเที ่ยว เอี ่ยวธรรม: เกสร เติมสินวณิช<br />
ธรรมะกับไลฟ์สไตล์: สิทธินันท์ ชนะรัตน์<br />
รูปชวนคิด: รวิษฎ ดวงมณี<br />
กองบรรณาธิการ: กนกเรข กฤษฎรักษ์<br />
กนต์พัทธ์ รัชพันธ • กิษร รัตนภิรัต<br />
จรินทร์ธร ธนชัยหิรัญศิริ • ชนินทร์ อรีหนู<br />
ณัฐชญ บุญมนันท์ • ณัฐธีร ปนิทนเต<br />
ณัฐพร สกุลอุทัยศักดิ ์ • ปรียภรณ์ เจริญบุตร<br />
ปิยมงคล โชติกเสถียร • พรวพรรณรย<br />
มัลลิกะมลย์ ทองเลี ่ยมนค<br />
พรหมเนตร สมรักษ์ • พิจิตร โตวิวิชญ์<br />
พิท จรุพูนผล • พีรยสถ์ อุบลวัตร<br />
มยุรฉัตร พงษ์ผตินันท์ • เมธี ตั ้งตรงจิตร<br />
เยวลักษณ์ เกิดปรโมทย์ • วรงคณ บุตรดี<br />
วิบูรณ์ศักดิ ์ ใจภักดี • วิมล ถวรวิภส<br />
วิมุตติย นิวดังบงกช • ศดนัน จรุพูนผล<br />
ศศิธร ศิวะนันทกรณ์ • ศิรภรณ์ อภิรัฐ<br />
สมเจตน์ ศฤงครรัตนะ • สริณี สณะเสน<br />
สิทธินันท์ ชนะรัตน์ • สุปรณี วอง<br />
อนัญญ์อร ยิ ่งชล • อนัญญ เรืองม<br />
อมร ตั ้งบริบูรณ์รัตน์ • อัจจน ผลนุวัตร<br />
ฝ่ายรวบรวมบทความ: สิทธินันท์ ชนะรัตน์<br />
ฝ่ายสื ่อเสียงอ่านนิตยสาร: อนุสรณ์ ตรีโสภ<br />
ฝ่ายสื ่อเว็บไซต์: สมเจตน์ ศฤงครรัตนะ<br />
ไพลิน ลยสนิทเสรีกุล • กฤษฎ์ อักษรวงศ์<br />
ฝ่ายสื ่อ Word: พีรยสถ์ อุบลวัตร<br />
ฝ่ายสื ่อ PDF: บุณยศักดิ ์ ธีรวงศ์กิจ<br />
เกียรติภูมิ จรุเสน<br />
ฝ่ายระบบ Send mail: สมเจตน์ ศฤงครรัตนะ<br />
ภาพปก: กวิน ฉัตรนนท์<br />
และทีมงนอสท่นอื ่นๆ อีกจำนวนมก<br />
ท่านสามารถรับนิตยสารฉบับนี<br />
้ได้<br />
ในรูปแบบ เสียงอ่าน · Word
จากใจบ.ก.ใกล้ตัว<br />
อ่านบนเว็บ • ฟังเสียงอ่าน<br />
ผมได้รับเชิญจากกรมสุขภาพจิต<br />
ให้ไปบรรยายเพื่อสร้างกาลังใจฝ่าวิกฤต<br />
ซึ่งปัจจุบันมีแต่เรื่องทาให้ผู้คนห่อเหี่ยว<br />
ไหนจะเศรษฐกิจ ไหนจะไข้หวัด<br />
ระหว่างที่ผมเตรียมเอกสาร<br />
ก็รู้สึกว่าอยากเผื่อแผ่หัวข้อหลัก<br />
ซึ่งผมออกแบบไว้ให้เป็นวาทะ<br />
มีใจความต่อเนื่องกัน<br />
ให้ท่านทั้งหลายที่ติดตาม<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>ได้อ่าน<br />
เผื่อเป็นกาลังใจสาหรับใครที่อาจจะกาลังต้องการครับ<br />
- ในโลกนี้มีหลายสิ่งเกิดขึ้นจริง<br />
แต่ไม่มีสิ่งใดเลยที่เป็นตัวเป็นตนจริงๆ<br />
ไม่นานก็<br />
ต้องเปลี่ยนจากความเป็นอย่างหนึ่งไปสู่ความเป็นอีกอย่างหนึ่งแล้ว<br />
- แต่ละปีคือขั้นบันไดลงสู่หลุมศพ<br />
ทุกขั้นบันไดมีทั้งเสบียงและความว่างเปล่าโรย<br />
อยู่<br />
แล้วแต่คุณจะมองเห็นอะไรก่อน และเต็มใจเก็บอะไรไปบ้าง<br />
- ถ้าแม้แต่ตาที่ใสสว่างยังมองไม่เห็นขั้นปัจจุบัน<br />
แล้วใจที่มืดบอดจะเห็นขั้นต่อไป<br />
ได้อย่างไร<br />
- การเสียเวลาให้กับความเศร้าหนึ่งนาที<br />
อาจไม่ได้หมายถึงการสูญเวลาในชีวิตไป<br />
เปล่าๆแค่หนึ่งนาที<br />
แต่อาจหมายถึงนาทีแรกของปีที่สูญเปล่าเลยก็ได้<br />
- ไข้หนักอาจห้ามไม่ให้คุณขยับตัวไปทาความดี หรือกระทั่งง้างกรามขึ้นพูดดี<br />
แต่มันไม่สามารถห้ามคุณให้เลิกคิดอะไรดีๆได้เลย<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
3
- คุณจะรู้ว่าร่างกายแข็งแรงแค่ไหนก็จากความสามารถต้านไข้<br />
หรือความรวดเร็ว<br />
ในการฟื้นไข้<br />
และคุณจะรู้ว่าจิตใจเข้มแข็งขนาดไหน<br />
ก็จากความสามารถต้าน<br />
ความเศร้า หรือความรวดเร็วในการหายเศร้า<br />
- ถ้าจะพักอย่าพักแบบนิ่งซมคล้ายตายแล้ว<br />
แต่ให้นิ่งพักอย่างรู้สึกว่ายังมีชีวิตอยู่<br />
- แม้คุณจะยังไม่พบหลักฐานว่าชีวิตมีค่า แต่ศรัทธาในคุณค่าของชีวิตจะทาให้คุณ<br />
มีแก่ใจใช้ชีวิตอย่างดี จนกระทั่งกลายเป็นชีวิตดีๆ<br />
ควรค่าแก่การเกิดมา<br />
- ร่างของคนตายไม่แตกต่างกัน และไม่แน่ว่าคนเป็นจะต่างจากคนตาย วิธีแน่ใจ<br />
ว่าคุณแตกต่างจากคนตาย คือการไม่ปล่อยให้นาทีนี้ผ่านไปด้วยอาการงอมือ<br />
งอเท้า<br />
- การรู้ตัวว่ายังมีชีวิตไม่ใช่เรื่องน่าดีใจ<br />
ความภูมิใจในการมีชีวิตต่างหากที่ใช่<br />
- อยู่อย่างไร้ค่า<br />
เพราะไม่หาเรื่องน่าภูมิใจให้ตัวเองทา<br />
- คนส่วนใหญ่ใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตไปในการทาเรื่องน่าอาย<br />
แต่ชั่วขณะที่ทาก็<br />
สาคัญว่าเป็นเรื่องน่าภูมิใจ<br />
- โลกจะเปลี่ยนแปลงไปนิดหนึ่ง<br />
ในทันทีที่คุณแตกต่างไปจากเดิม<br />
- พายุฝันที่วกวนขณะหลับตาไม่ใช่คาพยากรณ์<br />
ไฟฝันที่ลุกโชนขณะลืมตาต่างหาก<br />
ที่ใช่<br />
- คุณจะใช้ชีวิตอย่างไรก็เป็นทุกข์อยู่ดี<br />
แต่โดยแท้ที่จริงแล้ว<br />
คุณไม่จาเป็นต้องเป็น<br />
ทุกข์ก็ได้<br />
ดังตฤณ<br />
กรกฎาคม ๕๒<br />
4 <strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
เรื่องน่าสนใจประจาฉบับ<br />
วิชาความรู้ทั่วๆ<br />
ไป อาจเพียงพอต่อการดารงชีพ<br />
แต่ไม่เพียงพอต่อการดารงอยู่อย่างมีความสุข<br />
เมื่อเป็นเช่นนั้น<br />
จะต้องเรียนรู้ด้วยวิธีไหน<br />
จึงได้ชื่อว่าเป็นนักศึกษาผู้ชาญฉลาด<br />
พบคาตอบได้ที่คอลัมน์<br />
“ธรรมะจากพระผู้รู้”<br />
ค่ะ_/\_<br />
ใครที่กาลังเป็นทุกข์เพราะหนี้<br />
พลาดไม่ได้กับ “ไดอารี่หมอดู”<br />
ฉบับนี้นะคะ<br />
“หมอพีร์” มาพร้อมคาแนะนาดีๆ อีกเช่นเคย<br />
รับรองว่า คนเป็นหนี้อ่านแล้วจะมีกาลังใจอยากยิ้มสู้<br />
มากกว่าอยากอมทุกข์ค่ะ<br />
หากมีใครสักคนตั้งคาถามว่า<br />
“ธรรมะคืออะไร?”<br />
คาตอบคงมีหลากหลายตามความเข้าใจของแต่ละคน<br />
สาหรับ “คุณอิกคิว” เจ้าของเรื่องสั้นประจาฉบับนี้<br />
เขาได้เปรียบเทียบไว้ว่า “ธรรมะเสมือนลมหายใจ”<br />
อยากทราบว่าธรรมะกับลมหายใจเหมือนกันอย่างไร<br />
ติดตามได้ในคอลัมน์ “เรื่องสั้น”<br />
ค่ะ<br />
ในความรู้สึกของคนทั่วไปนั้น<br />
ยิ่งให้มากเท่าไหร่<br />
ย่อมต้องเสียไปมากเท่านั้น<br />
แต่ “คุณบัวตอง” กลับบอกเราว่า “ยิ่งให้<br />
ยิ่งได้”<br />
ถ้าสงสัยว่าเป็นไปได้อย่างไร<br />
หาคาตอบได้ที่คอลัมน์<br />
“สัพเพเหระธรรม” ค่ะ<br />
“รูปชวนคิด” ฉบับนี้<br />
ลองมาเปลี่ยนบรรยากาศชมรูปสวยๆ<br />
จากคุณผู้อ่านกันดูบ้างนะคะ<br />
ทั้งฝีมือการถ่ายภาพ<br />
และลีลาการบรรยาย<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
5
เชื่อแน่ว่า<br />
จะเป็นแรงบันดาลใจให้กับอีกหลายคน<br />
อยากส่งรูปมาร่วมแบ่งปันกับพวกเราในฉบับต่อๆ ไปอย่างแน่นอนค่ะ<br />
<br />
ข่าวสารและกิจกรรมที่น่าสนใจ<br />
• สวนสันติธรรมฝากขอความร่วมมือทุกๆ ท่าน<br />
ในการเดินทางมาร่วมฟังธรรมกับหลวงพ่อทั้งที่วัดและนอกสถานที่<br />
ขอให้ท่านที่มีอาการป่วย<br />
หรือมีความเสี่ยงในการติดเชื้อหวัด<br />
ไข้หวัดใหญ่<br />
หรือไข้หวัดใหญ่ ๒๐๐๙ กรุณางดการเดินทางมาฟังธรรมเป็นการชั่วคราว<br />
และสาหรับผู้ที่มาฟังธรรม<br />
กรุณาสวมหน้ากากอนามัยด้วยค่ะ<br />
• คุณผู้อ่านท่านใดที่ไม่ต้องการให้เข้าพรรษาปีนี้<br />
ผ่านไปอย่างไร้คุณค่า<br />
ขอเชิญร่วมกันสร้างอธิษฐานบารมีและสัจจะบารมี ทาความดีในช่วงเข้าพรรษา<br />
หรือร่วมอนุโมทนาบุญกันได้ที่<br />
http://www.dlitemag.com/forum/index.php?board=33.0 ค่ะ _/\_<br />
• ท่านที่สนใจจะคุยกับคุณดังตฤณสดๆ<br />
ในหัวข้อ “คู่มือกรรมพยากรณ์”<br />
กรุณาแสดงความจานง โดยส่งอีเมล์มาที่<br />
dungtrintalk@hotmail.com<br />
พร้อมแจ้งชื่อและเบอร์โทรศัพท์<br />
ภายในวันอาทิตย์ที่<br />
๒๖ กรกฎาคมนี้<br />
ทางรายการจะติดต่อกลับไปเพื่อนัดบันทึกเสียงค่ะ<br />
สามารถฟังตัวอย่างรายการคุยกับดังตฤณได้ที่<br />
www.goodfamilychannel.com ค่ะ<br />
• แฟนๆ รายการ “คุ้ยแคะแกะกรรมกับหมอพีร์”<br />
ที่ออกอากาศทาง<br />
http://www.goodfamilychannel.com<br />
ไม่ต้องคอยชะเง้อชะแง้แล้วนะคะ ว่าถึงคราวของเราหรือยัง<br />
ทุกครั้งที่พบกับคอลัมน์หมอพีร์<br />
ในนิตยสาร<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
ทางรายการก็จะอัพตอนใหม่ขึ้นให้ฟังด้วยพร้อมกันเลยค่ะ<br />
ส่วนท่านผู้อ่านคนไหน<br />
ต้องการให้หมอพีร์ดูดวงผ่านรายการวิทยุ โดยไม่เสีย<br />
6 <strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
ค่าใช้จ่ายใดๆ<br />
อย่าลืมอีเมล์มาที่<br />
diarymordo@hotmail.com นะคะ<br />
• เพื่อเป็นการอานวยความสะดวกให้กับผู้ที่ชอบฟังธรรมผ่านโทรศัพท์มือถือ<br />
ขณะนี้<br />
สามารถดาวน์โหลดไฟล์ MP3 เสียงเทศน์ของหลวงพ่อปราโมทย์<br />
ได้ที่<br />
http://wimutti.net/mobile/ ด้วยขนาดเพียง ๑๖ Kbps เท่านั้นค่ะ<br />
<br />
พบกันใหม่พฤหัสหน้ากับฉบับ Lite ที<br />
่ http://www.dlitemag.com<br />
สวัสดีค่ะ<br />
สารบัญ <br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
7
พระอาจารย์ปราโมทย์ ปาโมชฺโช<br />
8<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
ธรรมะจากพระผู้รู้<br />
อ่านบนเว็บ • ฟังเสียงอ่าน<br />
ถาม : ถ้าเราเอาใจใส่พากเพียรร่าเรียนศึกษาวิชาความรู้ต่างๆให้มากๆแล้ว<br />
จะเพียง<br />
พอสาหรับการมีชีวิตอยู่อย่างเป็นสุขหรือยังครับ<br />
คนมีความรู้ดีอย่างเดียวไม่พอ<br />
ยิ่งมีความรู้ดี<br />
แต่ความประพฤติไม่ดีนะ<br />
มันก็เป็นโจรที่เก่ง<br />
อันตรายที่สุดเลย<br />
บ้านเมืองเราตอนนี้น่ากลัว<br />
บ้านเมืองเราน่ากลัว<br />
คนมีความรู้ความสามารถมีมาก<br />
อัตราคนรู้หนังสือ<br />
อัตราอะไรพวกนี้ของเราสูง<br />
แต่ว่ามันเป็นสังคมที่<br />
corrupted สังคมที่ค่อนข้างทุจริต<br />
นักการเมืองก็ไม่ซื่อกับประชาชน<br />
แต่ละคนๆ ก็มีปัญหาทั้งนั้นเลย<br />
แล้วทาเป็นยิ้มๆ<br />
นะ ในบ้านเรามีปัญหามั้ย<br />
มีเหมือนกัน<br />
ลูกศิษย์กับอาจารย์ก็มีปัญหา หรือนายจ้างลูกจ้างก็มีปัญหา<br />
ปัญหามันสารพัดปัญหาเลย<br />
จุดใหญ่ใจความคือ คนเรามีความรู้นะ<br />
มีความสามารถ แต่ขาดจริยธรรม ขาดคุณธรรม<br />
เพราะฉะนั้น<br />
การที่อาจารย์ซุปพยายามส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมให้พวกเราด้วย<br />
แทนที่เราจะเป็นคนเก่ง<br />
อย่างเก่งคณิตศาสตร์อย่างเดียว ไม่พอนะ<br />
คนเก่งอย่างเดียว ไม่มีคุณธรรม เป็นคนเก่งที่ชั่ว<br />
เป็นคนชั่วที่น่ากลัวที่สุดเลย<br />
น่ากลัวกว่าพวกโง่ๆ ที่ชั่วอีก<br />
เพราะฉะนั้น<br />
พวกเราต้องฝึกฝนตัวเอง<br />
วิชาความรู้ทางวิชาการ<br />
เราต้องพัฒนาให้ทันโลก<br />
แต่ทางจิตใจเราต้องทันใจตัวเอง ไม่ใช่ทันโลกข้างนอกนะ
วิชาการเราต้องทันโลก<br />
แต่ด้านจิตใจเราต้องรู้ทันใจตัวเองให้มาก<br />
คนไหนไม่รู้ทันใจตนเองจะตกเป็นเหยื่อ<br />
จาไว้นะพวกเด็กๆ เราจะกลายเป็นเหยื่อ<br />
อย่างคนเขาผลิตสินค้าอะไรขึ้นมา<br />
แล้วเขามายั่วเราให้เราอยากได้นะ<br />
เราอยากได้ก็หาเงินมา ขอพ่อขอแม่นะ พ่อแม่ก็ลาบากจะแย่อยู่แล้วยุคนี้<br />
เราก็อยากได้ เรามีความอยากเยอะ บางคนก็หาเงินด้วยวิธีที่ไม่สุจริต<br />
เพราะฉะนั้น<br />
เราต้องพยายามพัฒนาตัวเองให้ได้ จิตใจของเรานี่<br />
การพัฒนาความรู้ความสามารถทางโลกๆ<br />
ก็เรียนกับอาจารย์ซุปไปนะ<br />
แต่อาจารย์ซุปก็เป็นลูกศิษย์หลวงพ่อเหมือนกัน<br />
ไปเรียนพัฒนาคุณธรรมจริยธรรม และก็มีฝีมือด้วยนะ<br />
หลวงพ่อเห็นไปทาหนังสือมาเล่มนึง ไปหาอ่านเอานะ<br />
ทาขายหรือทาแจก ...ทาแจกนะ<br />
โอ้ ลงทุนไม่ใช่น้อยๆ นะ เล่มหนึ่ง<br />
ๆ อุตส่าห์ตั้งอกตั้งใจทา<br />
(หนังสือที่กล่าวถึงในที่นี้<br />
คือ หนังสือ “ข้างในนั้น”)<br />
พยายามเอาเนื้อหาธรรมะที่หลวงพ่อสอน<br />
เอามาแปลให้ง่ายๆ<br />
ความจริงถึงไม่แปลเด็กรุ่นนี้ก็ค่อนข้างรู้เรื่องนะ<br />
เด็กรุ่นนี้ไม่โง่หรอก<br />
มันแกล้งโง่ แกล้งโง่ตามใจกิเลสเท่านั้นเอง<br />
นี่ขั้นแรกเลยนะ<br />
ถ้าเราอยากพัฒนาจิตใจของเราให้มันสูงขึ้นไป<br />
ขั้นแรกเลยเราต้องมีศีล<br />
พยายามถือศีลห้า<br />
ศีลห้าเป็นเรื่องของคนฉลาดนะ<br />
ศีลห้าไม่ใช่ถือไปให้ลาบาก คนที่มีศีลคือคนที่มีความสุข<br />
อย่างคนที่คิดจะไปฆ่าเขา<br />
คิดจะไปต่อยเขา ลาบากกว่าคนที่ไม่ฆ่าใช่ไหม<br />
คนที่คิดจะไปขโมยเขา<br />
มันลาบากกว่าคนที่คิดจะไม่ขโมย<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
9
คนที่จะไปเป็นชู้กับเขาอะไรอย่างนี้นะ<br />
มันลาบากกว่าคนที่ซื่อสัตย์กับคู่ของตัวเอง<br />
คนโกหกก็ลาบากนะ ต้องใช้ความจามาก<br />
มีใครจะโกหกหลวงพ่อว่าไม่เคยโกหกมีไหมในห้องนี้<br />
มันก็เคยกันทุกคนล่ะนะ แต่ว่าเราไปเห็นว่ามันเป็นความผิดเล็กๆ น้อยๆ<br />
แต่ความผิดใหญ่ๆ นี่ก็มาจากความผิดเล็กๆ<br />
ทั้งนั้น<br />
เริ่มต้นเด็กๆ<br />
ก็โกหกเล่นๆ ต่อไปก็โกหกจริงจัง<br />
เวลาคนที่จะโกหกนะ<br />
ต้องใช้ความจาเยอะใช่ไหม<br />
เราไปพูดกับคนนี้ไว้อย่างนี้<br />
เราต้องจานะ<br />
เดี๋ยวเราไปพูดทีหลังไม่เหมือนกันเขาจับได้<br />
ส่วนคนพูดความจริงไม่ต้องจามาก ความจริงมันไม่ต้องจา<br />
เพราะฉะนั้น<br />
อย่างคนมีศีลนะสบาย อย่าไปนึกนะว่าเราถือศีลแล้วลาบาก<br />
คนบางคนเข้าใจผิดว่าถือศีลแล้วจะลาบาก<br />
จริงๆ ศีลทาไว้ให้เรามีความสุขเรามีความสบาย<br />
มีศีลอย่างเดียวเท่านี้ไม่พอนะ<br />
แค่นี้ยังไม่พอที่จะสู้กับสิ่งยั่วยวน<br />
ซึ่งสารพัดจริงๆ<br />
เลยทุกวันนี้<br />
สิ่งยั่วยวนนี้สารพัดไปหมด<br />
มันจะหลอกให้เราเป็นเหยื่อลูกเดียว<br />
คนที่ตกเป็นเหยื่อคนอื่นได้นี่<br />
ขั้นแรกเลย<br />
ต้องเป็นเหยื่อกิเลสภายในใจของเราก่อน<br />
ถ้าเราไม่เป็นเหยื่อกิเลสในใจของเรา<br />
เราจะไม่เป็นเหยื่อของคนอื่น<br />
เพราะฉะนั้น<br />
เราต้องรู้ทัน<br />
ขั้นแรกเราถือศีลไว้นะ<br />
ไม่ทาชั่วไม่ทาอะไร<br />
เสร็จแล้วเรามาคอยรู้ทันใจของเราไว้<br />
ใจของเรามีความอยากเกิดขึ้น<br />
เราคอยรู้<br />
ศาสตร์ของศาสนาพุทธเป็นศาสตร์ที่อัศจรรย์มากเลย<br />
วิชาความรู้ทั้งหลายที่เราเคยเรียน<br />
กระบวนการศึกษาหาความรู้นะ<br />
เราคุ้นเคยกับการอ่านใช่ไหม<br />
การอ่านการฟัง อ่านตารา<br />
10 <strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
หรือฟังอาจารย์ซุป ฟังพี่ชายอาจารย์ซุป<br />
อันนี้คือความรู้ที่ถ่ายทอดมาจากคนอื่นนะ<br />
ดีเหมือนกัน<br />
เราคุ้นเคยกับการหาความรู้ด้วยการอ่าน<br />
ด้วยการฟัง หรือด้วยการคิด<br />
มันมีวิธีหาความรู้อีกอย่างหนึ่ง<br />
เป็นวิธีหาความรู้ของคนที่ฉลาดมากเลย<br />
คือ การสังเกตการณ์<br />
ทาตัวเป็นผู้สังเกตการณ์นะ<br />
เป็น observer เป็นคนคอยสังเกตการณ์<br />
การที่เราคอยสังเกตการณ์การทางานในใจเรา<br />
คอยรู้ทันตัวเองเรื่อยๆ<br />
การรู้ทันตัวเองเป็นเรื่องยิ่งใหญ่มากเลย<br />
รู้ทันคนอื่นนะเรื่องธรรมดาๆ<br />
นะ แต่รู้ทันใจตัวเองนะยากที่สุดเลย<br />
เพราะฉะนั้น<br />
เราต้องคอยดูให้รู้ทัน<br />
ใจเราเกิดความรู้สึกใดๆ<br />
เกิดขึ้น<br />
มันอยากโน้นอยากนี้ขึ้นมา<br />
เรารู้<br />
มันโมโหขึ้นมา<br />
เรารู้<br />
มันเหม่อๆ มันใจลอย รู้จักใจลอยมั้ย<br />
รู้จักเหม่อมั้ย<br />
ไปสังเกตนะ วันหนึ่งเหม่อบ่อยๆ<br />
เหม่อทั้งวันเลย<br />
เดี๋ยวก็เหม่อแวบ<br />
เดี๋ยวก็เหม่อแวบ<br />
ให้เราคอยรู้ทันใจตัวเองนะ<br />
หัดรู้ทันใจตัวเอง<br />
แต่ละคนก็อยากมีคนรู้ใจ<br />
แต่ไม่มีใครยอมรู้ใจตัวเอง<br />
ใจของตัวเองยังไม่รู้เลย<br />
จะให้คนอื่นเขามารู้ใจ<br />
เพราะฉะนั้น<br />
เราต้องคอยรู้ใจตัวเองนะ<br />
ใจเรามีความอยากอะไรเกิดขึ้นนะ<br />
คอยรู้ทันมัน<br />
ใจเรามีความโกรธ ความหงุดหงิด ความกลัว ความกังวล<br />
อย่างนักศึกษานักเรียนนี่จะสอบเข้ามหาวิทยาลัย<br />
กังวล<br />
ถ้าเราภาวนาเป็นนะ เรารู้ทันใจที่กังวลเลย<br />
ความกังวลจะกระเด็นหายไปต่อหน้าต่อตาเราเลย<br />
ศาสนาพุทธไม่ใช่เรื่องกิ๊กๆ<br />
ก๊อกๆ นะ ไม่ใช่ปรัชญาเลื่อนๆ<br />
ลอยๆ<br />
ศาสนาพุทธเป็นศาสตร์สาขาหนึ่งเลย<br />
เป็นศาสตร์ที่จะสอนเราว่า<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
11
ทายังไงเราจะสามารถมีชีวิตแบบไม่มีความทุกข์ได้<br />
หรือทุกข์ก็ทุกข์น้อยๆ<br />
คนที่เรียนกับหลวงพ่อนี่ซักเดือนหนึ่ง<br />
เขาจะพบความเปลี่ยนแปลงในตัวเอง<br />
ไม่นานนะ<br />
ใช้เวลาซักเดือนเท่านั้นเอง<br />
ถ้าไม่ดื้อนะ<br />
ถ้าดื้อมากๆ<br />
หลายปีก็ไม่รู้เรื่องหรอก<br />
แต่ถ้าไม่ดื้อนะ<br />
คอยรู้สึกตัวขึ้นมา<br />
แล้วดูกายมันเคลื่อนไหว<br />
ดูใจมันเคลื่อนไหว<br />
คอยรู้สึกตัวเองไว้<br />
คอยศึกษาตัวเอง นี่<br />
ทาตัวเป็นคนสังเกตการณ์<br />
เห็นร่างกายมันทางาน เห็นจิตใจมันทางาน ทาตัวเป็นแค่ผู้สังเกตการณ์<br />
ถ้าเราสังเกตไปเรื่อย<br />
เราจะค่อยๆ เห็น<br />
กายนี้ใจนี้มันทางานไปเรื่อย<br />
เสร็จแล้วเราจะเห็นด้วยว่า<br />
กระบวนการที่ให้เกิดความทุกข์ในใจเรานี่<br />
มันมาได้ยังไง<br />
ใจมันจะมีความอยาก ทีแรกมันไปคิดก่อนนะ คิดๆ คิดโน่น คิดนี่<br />
แล้วมันก็จะมีความอยากขึ้นมา<br />
อยากอย่างโน้นอยากอย่างนี้<br />
พอใจมีความอยาก ใจจะเริ่มดิ้น<br />
เห็นมั้ย<br />
มีกระบวนการนะ มีกระบวนการ<br />
พอใจมันดิ้นๆ<br />
ขึ้นมา<br />
ความทุกข์ในใจมันจะเกิดขึ้น<br />
แต่ถ้าใจมันรู้<br />
ใจมันตื่น<br />
ใจมันเบิกบานขึ้นมา<br />
ใจไม่ดิ้นรนนะ<br />
ใจไม่มีความหิว ใจก็ไม่มีความทุกข์<br />
ใจมันหิวได้ เหมือนท้องเราหิวได้นะ ใจเราก็หิวได้<br />
แถมใจนี่หิวบ่อยกว่าท้องอีก<br />
ท้องเรานะ ถ้าไม่ตะกละใช่ไหม<br />
วันละมื้อสองมื้อมันก็พออิ่มแล้ว<br />
แต่ใจเราหิวตลอดเวลาเลย<br />
ถ้าเรารู้ทันนะ<br />
ความหิวนั้นจะหายไป<br />
ความอยากจะหายไป แล้วความดิ้นรนจะหายไป<br />
พอจิตใจหมดความอยากหมดความดิ้นรน<br />
จิตใจจะมีแต่ความสุขล้วนๆ เลย<br />
เพราะฉะนั้น<br />
ต้องฝึกนะ ต้องฝึก มันเป็นศาสตร์ของความพ้นทุกข์<br />
ศาสตร์อันนี้ต้องเรียน<br />
นึกเอาเองไม่ได้<br />
12 <strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
พวกเราบางคนอยากปฏิบัติ อยากพ้นทุกข์<br />
ก็ไปนั่งสมาธิให้ใจนิ่งๆ<br />
เคลิ้มๆ<br />
นะ นั่งแล้วเห็นโน่นเห็นนี่<br />
อันนั้นไม่ใช่ศาสนาพุทธแท้ๆ<br />
หรอก เป็นผิวๆ เป็นเปลือกๆ เท่านั้นเอง<br />
๗ มกราคม ๒๕๕๒ (ตอนแรก)<br />
สถาบันกวดวิชา ซุปเค เซ็นเตอร์<br />
สารบัญ <br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
13
ไดอารี่หมอดูประจาฉบับที่<br />
๗๓<br />
โดย หมอพีร์<br />
กรกฎาคม ๒๕๕๒<br />
สวัสดีค่ะทุกคนที่อ่านไดอารี่หมอดู<br />
14<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
ไดอารี่หมอดู<br />
อ่านบนเว็บ • ฟังเสียงอ่าน<br />
เข้าพรรษาที่ผ่านมาไปทาบุญที่ไหนกันมาบ้างคะ<br />
พีร์เองไปทาบุญถวายหลอดไฟฟ้า<br />
กับของใช้ที่จาเป็นทั่วไป<br />
ถวายติดกันสามวัดเลยค่ะ เอาบุญมาฝากให้อนุโมทนากัน<br />
นะคะ และก็ขออนุโมทนากับทุกคนที่ทาความดีกันนะคะ<br />
คราวนี้พีร์ไปวัดที่ทางใต้สองวันค่ะ<br />
หลวงพ่อท่านเทศน์เรื่องความไม่ประมาทติดกัน<br />
ทั้งสองวัน<br />
ท่านสอนว่าชีวิตมนุษย์บอบบางมาก เราไม่ประมาทคนอื่นก็ประมาท<br />
แม้กระทั่งการขับรถบนท้องถนน<br />
ถึงเราไม่ประมาทแต่คนอื่นที่ประมาทมีมาก<br />
ทั้งเมาสุรายาเสพติดต่าง<br />
ๆ ดังนั้นเข้าพรรษานี้หลวงพ่อท่านบอกว่าให้เร่งทาความดี<br />
กันโดยให้เริ่มจากเรื่องง่าย<br />
ๆ เช่น คนที่สูบบุหรี่ให้งดสูบบุหรี่<br />
คนที่ภาวนาต้องขยัน<br />
ให้มาก ๆ กว่าที่ผ่านมา<br />
ไม่ใช่ให้ความขี้เกียจขี้คร้านครอบงาจิตใจ<br />
ฟังเทศน์ที่วัดแต่ละครั้งกลับมาจะเกิดกาลังใจในการภาวนามาก<br />
ๆ เลยค่ะ<br />
แต่ถ้าช่วงไหนไม่ได้เข้าวัดฟังธรรมสนทนาธรรมจะทาให้ขี้เกียจภาวนาได้ง่าย<br />
ๆ<br />
พอขี้เกียจไม่ขยันภาวนา<br />
ก็จะยิ่งทาให้ไม่อยากพบหน้าครูบาอาจารย์<br />
เพราะจิตใจ<br />
จะเกิดความละอายมากขึ้นเรื่อย<br />
ๆ สุดท้ายก็กลายเป็นข้ออ้างของกิเลส<br />
ทาให้เกิดการผลัดวันประกันพรุ่ง<br />
ในการเข้าหาครูบาอาจารย์ไปตลอด<br />
การที่เข้าหาครูบาอาจารย์หรือเข้าหาหมู่คณะเพื่อนฝูงที่ภาวนาจะทาให้เกิดพลังใน<br />
การปฏิบัติได้ดีค่ะ<br />
สาหรับอาทิตย์นี้มีเรื่องราวที่น่าสนใจอยู่เรื่องหนึ่งค่ะ<br />
มีโอกาสได้พบผู้ชายคนหนึ่ง<br />
อายุประมาณสี่สิบกว่า<br />
ๆ ลักษณะผิวค่อนข้างคล้า<br />
น้องสาวพีร์แจ้งมาว่าไม่ต้องเก็บ<br />
เงินพี่ผู้ชายคนนี้นะ<br />
มีพี่คนหนึ่งเขาโอนจ่ายให้แล้ว<br />
เขานัดไว้ตอนเย็นเป็นคนสุดท้าย
พอดี พี่เขามารอก่อนเวลาที่นัดประมาณห้านาทีได้<br />
เชิญเข้ามาในห้อง พอเห็นหน้า<br />
ก็รู้สึกว่าจิตใจพี่เขาเต็มไปด้วยความทุกข์<br />
จิตใจมืดสนิทเหมือนกาลังตกนรกบนดิน<br />
กลิ่นอายความทุกข์ในใจโชยออกมาทาให้รู้สึกได้ว่ากาลังแบกทุกข์ไว้เต็มหัวใจ<br />
พอคานวณดวงออกมารู้เลยว่าทาไมจึงมีคนจ่ายค่าดูดวงให้<br />
ดวงที่มีปัญหาคือเรื่อง<br />
เงิน ดวงการเงินชนกับดาวเคราะห์ชื่อมรณะ<br />
ดวงเพื่อนดวงสังคมชนดาวเคราะห์<br />
ชื่อหินะ<br />
ปัญหาหลักในดวงคือการเงิน นอกจากนั้นดวงการเงินยังชนกับดาวที่แทน<br />
ค่าตัวเองด้วย สรุปออกมาว่า ความทุกข์เรื่องการเงินอาจถึงขั้นทาให้ฆ่าตัวตายได้<br />
ซึ่งโหวงเฮ้งของพี่เค้าก็แสดงให้เห็นว่าเคยผิดศีลข้อลักทรัพย์มาก่อน<br />
ใบหน้าจะมี<br />
ลักษณะที่ไม่หน้าไว้ใจไม่น่าเชื่อถือ<br />
ดูฉลาดแกมโกงนิด ๆ แต่จิตใจในปัจจุบัน<br />
แตกต่างกับใบหน้า จิตใจไม่คิดจะโกงใคร มักให้การช่วยเหลือคนอื่นมากกว่าเอา<br />
จากคนอื่น<br />
สังเกตจากร่างกายพี่เขาก็มีบาดแผลที่บ่งบอกถึงการฆ่าตัวตายมาจริง<br />
ๆ แขนมีรอย<br />
มีดกรีดเป็นแผลยาวหลายแผล ร่างกายโทรมมาก ๆ เลยบอกพี่เขาไปว่า<br />
ดวงพี่มี<br />
กรรมติดตัวมาคือเรื่องการเงิน<br />
สิ่งที่ทาให้เป็นทุกข์คือเรื่องเงิน<br />
จะไว้ใจใครไม่ได้เรื่อง<br />
เงิน แม้กระทั่งเพื่อนสนิทไม่อย่างนั้นจะโดนโกงได้ง่าย<br />
ๆ วิบากกรรมเรื่องเงินจะ<br />
คอยตามทวงให้ต้องมีเรื่องเสียเงินตลอดเวลา<br />
แถมยังผลักดันให้เป็นทุกข์ และเกิด<br />
หนี้สินได้ง่าย<br />
ๆ ในบางครั้งบีบคั้นให้ทุกข์จนถึงขั้นต้องคิดฆ่าตัวตายด้วย<br />
ตอนนั้นจิตพี่เขาเกิดความเข้าใจในตัวเองมากขึ้น<br />
และบอกออกมาว่าผมโดนโกงมา<br />
ตลอด เมื่อก่อนเคยทางานบริษัท<br />
จากนั้นลาออกมาทางานของตัวเองกับเพื่อน<br />
โดนเพื่อนโกงจนหมดตัวเป็นหนี้<br />
ทุกข์จนฆ่าตัวตายมาแล้วครับ แต่มีคนมาช่วยไว้ได้<br />
ทันทุกครั้ง<br />
หลังจากนั้นก็เป็นเหมือนวงจรอุบาทว์<br />
พอใช้หนี้หมดก็มาเป็นหนี้ใหม่อีก<br />
วนเวียนแบบนี้มาตลอด<br />
ผมฆ่าตัวตายมาสามสี่รอบไม่เคยได้ตายเลยครับ<br />
มีคนช่วย<br />
ไว้ทัน ก็บอกพี่เขาไปอีกว่าที่ไม่ตายนั้น<br />
เกิดจากการที่เคยทาผิดแต่สานึกผิดกลับตัว<br />
กลับใจมาก่อนเลยทาให้ไม่ตาย นิสัยในชาติปัจจุบันจึงไม่มีจิตคิดเอาเปรียบใครก่อน<br />
เหมือนอดีต<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
15
คราวนี้เป็นหนี้อีกมันทาให้ผมทุกข์<br />
พอโดนโกงไปเลยแยกตัวออกมาเปิดร้านรับซ่อม<br />
เครื่องใช้ไฟฟ้าของตัวเอง<br />
ก็ไม่ค่อยมีลูกค้า ตอนนี้มีแค่รายได้ของภรรยาจากการ<br />
ขายก๋วยเตี๋ยวได้วันละไม่เท่าไหร่หักใช้หนี้ก็หมด<br />
ลูกสี่คนได้เรียนหนังสือแค่คนเล็ก<br />
คนเดียว พี่<br />
ๆ อีกสามคนก็ไม่ได้เรียนเพราะส่งไม่ไหว (ฟังแล้วก็สลดใจตามคาพูด<br />
เขาเหมือนกันค่ะ) ปัญหาหนักที่เจอตอนนี้คือไม่มีลูกค้ามาที่ร้านเลย<br />
สารวจจากดวงพี่เขาความจริงไม่ได้เป็นดวงตกอับเรื่องงานเลย<br />
สถานการณ์ที่แย่เกิด<br />
จากจิตใจที่เป็นทุกข์มาก<br />
จิตใจมีความแค้นพยาบาทคนที่ทาร้ายตัวเขาจนทาให้เป็น<br />
ทุกข์ และยังเกิดจากการเกลียดสภาวะที่เป็นแบบเดิมคือเป็นหนี้อีก<br />
ไม่อยากจะเป็น<br />
หนี้<br />
อยากหายจากการเป็นหนี้<br />
พอจิตพยาบาทผนวกกับการเกลียดสภาวะเดิม ๆ<br />
ยิ่งขังตัวเองให้ทุกข์มากขึ้น<br />
ทาให้งานไม่เข้า<br />
ความทุกข์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้เกิดจากจิตใจมีปัญหา<br />
และยิ่งจิตใจมืดมีแต่อกุศล<br />
ย่อมไม่ดึงดูดเรื่องที่ดีแม้แต่นิดเดียว<br />
ไม่ดึงดูดลาภลอย ไม่ดึงดูดช่องทางหาเงิน<br />
เพราะความมืดในจิตบิดบังทุกสิ่งไว้หมด<br />
ความจริงหนี้ของพี่เขาไม่น่าจะมาก<br />
ถามกลับไปว่าพี่เป็นหนี้ทั้งหมดเท่าไหร่<br />
เขาบอกออกมาว่าห้าหมื่น<br />
คิดในใจไว้อยู่<br />
แล้วว่าไม่น่าจะมาก บอกเขาไปว่าบางคนเป็นหนี้เป็นสิบล้านความทุกข์ของเขายังไม่<br />
เท่าพี่เลย<br />
ถามต่อไปว่าที่พี่ทุกข์เพราะเป็นอย่างที่บอกมาใช่ไหมค่ะ<br />
เขารับสารภาพว่าแค้น<br />
เพื่อนคนนั้นมาก<br />
ไม่อย่างนั้นชีวิตคงไม่แย่อย่างนี้<br />
คิดตลอดว่าไม่อยากให้เป็นแบบนี้<br />
ไม่อยากเจอแบบนี้<br />
จึงบอกเขาให้เริ่มต้นจากการให้อภัยมันเป็นวิบากที่ต้องใช้<br />
ส่วน<br />
ความอยากที่จะหมดหนี้<br />
ให้ใจเย็น ๆ ก่อน สภาพแบบนี้พี่หาเงินใช้หนี้ไม่ได้แน่นอน<br />
ต้องปรับที่ใจก่อน<br />
ความสามารถที่พี่มีอยู่มันมากพอที่จะหางานบริษัททาหรือหางาน<br />
เพิ่มโดยการโฆษณาติดประกาศเพิ่ม<br />
ซึ่งถ้าได้งานยังไงก็ใช้หมด<br />
หนี้เหล่านี้ถ้าไม่คิด<br />
หนีค่อย ๆ ต่อรองก็ยังได้ ที่สาคัญอย่าปล่อยใจจมแช่ความเศร้าหมอง<br />
ความหดหู่<br />
กับความทุกข์แบบนี้<br />
จิตที่เป็นแบบนี้จะทาให้งานจะไม่เข้าไปเรื่อย<br />
ๆ และทาให้ไม่มี<br />
ไอเดียในการปรับปรุงธุรกิจ งานมีปัญหาต้องรีบแก้ไขไม่ใช่ปล่อยเลยตามเลย สังคม<br />
เศรษฐกิจแย่ คนยิ่งไม่อยากซื้อของใหม่<br />
งานซ่อมยิ่งได้รับความสนใจ<br />
ช่องทาง<br />
16 <strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
หากินมีอีกมาก จิตใจเขาเกิดความสะดุ้งขึ้นมานิดหนึ่งเริ่มเห็นอาการทางใจที่เปลี่ยน<br />
ไป จึงชี้ให้พี่เขาเห็นว่าเห็นไหมการให้อภัยในใจทาให้เบาขึ้นหัวไม่หนักเหมือนเมื้อกี้<br />
การแก้ไขจิตใจที่ซึมก็ให้เล่นกีฬาบ่อย<br />
ๆ หรือลองเดินจงกรมดูไหม พื้นจิตใจของพี่<br />
เขามีธรรมะระดับหนึ่งเลยสอนเดินจงกรม<br />
พี่เขาสามารถทาได้เลยให้เดินจงกรม<br />
หลายรอบจนจิตใจคลายจากความซึมเศร้า จิตใจเขาหายทุกข์ เลยชี้ให้เขาเห็นอีก<br />
ว่าการขยับตัวจะทาให้จิตใจไม่ซึมเศร้าแบบนี้ให้ทาบ่อย<br />
ๆ ได้ไหม เขารับปากจะทา<br />
นี่เป็นอีกหนึ่งความดีที่จะทาให้พี่วิ่งหนีกรรมเรื่องเงินได้<br />
จิตใจที่มีความสุขในการเดิน<br />
จงกรมเป็นกุศลที่ทาให้ใจสว่างขึ้นมา<br />
การที่จิตมีความสว่างจิตจะกุศลเป็นตัวดึงดูด<br />
ความโชคดี ลาภลอยทางการงานให้เข้ามาในชีวิต กลับไปให้ทาทุกวันนะ และให้<br />
กลับไปทาความสะอาดร้านก่อนเลยเริ่มต้นใหม่<br />
กุศลต่อไปที่ควรสร้างคือกตัญญูกับแม่<br />
สนใจดูแลท่าน พี่เขาบอกว่าแม่เสียแล้ว<br />
ก็<br />
ไม่ยากเวลาที่มีจิตใจความสุขให้อุทิศส่วนกุศลให้แม่<br />
นอกจากนั้นให้เริ่มต้นสวดมนต์<br />
ทุกคืนให้หนังสือสวดมนต์ไปหนึ่งเล่ม<br />
และให้เริ่มต้นทาทานด้วยการอนุโมทนาเวลา<br />
เห็นคนอื่นใส่บาตร<br />
หรือเห็นคนอื่นทาความดีในรูปแบบอื่น<br />
ๆ ไม่ว่าจะเป็นจูงคนแก่<br />
ข้ามถนน ส่วนตนเองเวลาเจออะไรที่ต้องช่วยเหลือคนอื่นที่ทาได้ให้รีบทา<br />
และถ้า<br />
ที่บ้านขายก๋วยเตี๋ยวให้เอาใส่บาตรบ้างไม่จาเป็นต้องซื้อ<br />
เศษอาหารที่เหลือจากการ<br />
ขายอาหารให้เก็บไว้ให้สุนัขข้างทาง ก็เป็นการให้ทานแล้ว<br />
ผลของการให้อภัยทาน การทาความดีในทางภาวนา การทาทานจากเรื่องเล็ก<br />
ๆ<br />
จะดึงดูดเรื่องอื่นเอง<br />
ชี้ให้พี่เขาเห็นอีกว่าที่ผ่านมาไม่ได้ทาบุญเลยใช่ไหม<br />
นอกจาก<br />
การให้ความรู้คนอื่น<br />
ใช่ครับปรกติที่ผ่านมาให้แต่ความรู้คนอื่น<br />
ผลของการให้ความ<br />
รู้อื่นก็ไม่เคยหายไปไหนนะ<br />
ทาให้พี่มีความสามารถในการซ่อมได้ดีไงคะ<br />
เขาอมยิ้ม<br />
จิตเกิดปิติจากบุญของตัวเอง บอกเขาไปอีกว่าต่อไปนี้เรื่องไม่ดีให้ทิ้งไป<br />
ให้นึกถึง<br />
เรื่องดีที่สร้างสมไว้นะ<br />
การคิดถึงบุญจะสว่างมากกว่าการคิดถึงความแค้น<br />
ความโชคร้ายในชีวิต เห็นใจที่มีความสุขขึ้นไหม<br />
พี่เขาพยักหน้าบอกว่าเบาขึ้นมาก<br />
จะกลับไปทาดูตามคาแนะนา<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
17
18<br />
การทางานจะรุ่งเรืองขึ้นมาได้ต้องทาแล้วไม่ทิ้ง<br />
หาทางแก้ไขปัญหาทุกทาง<br />
วิธีนี้ไม่ดีหาวิธีใหม่<br />
ต้องมีสักทางที่จะทาให้ดีขึ้นมาได้<br />
ไม่ปล่อยใจให้จมลงกับความ<br />
ทุกข์เพราะจมลงไปหมายถึงจะตันทันที<br />
ความเป็นจริงมนุษย์เราสามารถเริ่มสร้างความดีได้ไม่ยาก<br />
แต่คนเรามักจะคิดว่า<br />
ต้องใช้เงินเยอะ ต้องมีเงินถึงจะทาบุญได้ มีกุศลหลายอย่างที่เริ่มทาได้ไม่ยาก<br />
เช่น<br />
การให้อภัย การคิดถึงความดีที่ทามา<br />
การรักษาศีล การให้ทานสัตว์ การสอนคน<br />
อื่น<br />
จิตที่เคล้าเคลียกับบุญจะดึงดูดความโชคดี<br />
จิตที่เคล้าเคลียกับความทุกข์ความ<br />
พยาบาททาให้ดึงดูดเรื่องไม่ดี<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
<br />
รายการวิทยุออนไลน์ “คุ้ยแคะแกะกรรมกับหมอพีร์”<br />
ขอเชิญชวนคุณผู้อ่าน<br />
แวะไปร่วมฟังหมอพีร์พูดคุยและคุ้ยแคะแกะกรรม<br />
ในบรรยากาศสบาย ๆ กับตอนใหม่ล่าสุดกันได้ทุกสองสัปดาห์<br />
ที่<br />
www.goodfamilychannel.com นะคะ<br />
สาหรับฉบับนี้<br />
พบกับตอนล่าสุด<br />
ไดอารี่หมอดู<br />
คุ้ยแคะแกะกรรมกับหมอพีร์<br />
ตอน 11<br />
“ตกงานมาห้าเดือนแล้ว... เปิดกิจการของตัวเองดีกว่า แล้วมันจะรวยมั้ยค่ะ<br />
หมอพีร์”<br />
ลิงก์: http://www.goodfamilychannel.com/video/216/ใหม่ไดอารี่หมอดู-คุ้ย<br />
แคะแกะกรรมกับหมอพีร์-ตอน-11<br />
ไดอารี่หมอดู<br />
คุ้ยแคะแกะกรรมกับหมอพีร์<br />
ตอน 12<br />
“คุณปูสงสัยทาไมช่วงนี้ดวง<br />
งาน เงิน ความรัก มันถึงตกพร้อมกัน มันตกจริงๆ<br />
หรือ ????”<br />
ลิงก์: http://www.goodfamilychannel.com/video/218/ใหม่ไดอารี่หมอดู-คุ้ย<br />
แคะแกะกรรมกับหมอพีร์-ตอน-12<br />
ท่านที่สนใจพูดคุยกับหมอพีร์ในรายการ<br />
ส่งคาถามมาได้ที่<br />
diarymordo@hotmail.com นะคะ<br />
สารบัญ
สัพเพเหระธรรม<br />
อ่านบนเว็บ • ฟังเสียงอ่าน<br />
ยิ่งให้<br />
ยิ่งได้<br />
โดย บัวตอง<br />
ในยุคเศรษฐกิจตกสะเก็ดเช่นนี้เรื่องเงินๆ<br />
ทองๆ ยังเป็นเรื่องที่อยู่ในความสนใจของ<br />
คนทั่วไป<br />
โดยเฉพาะ คนไม่ค่อยมีทรัพย์สินหลายคนในยุคนี้หูผึ่งทันทีที่ได้ยินคาว่า<br />
“รายได้เสริม” หรือ “ทากาไรได้จานวนมาก” มิใช่หมายความว่าคนที่ชื่นชอบเงิน<br />
เป็นคนไม่ดี แต่แท้จริงแล้วมีบางสิ่งบางอย่างซ่อนหน้าอยู่ภายใต้คาว่า<br />
เงินตรา<br />
ในสมัยก่อนที่ข้าพเจ้าเพิ่งเรียนจบใหม่ๆ<br />
การหางานที่ได้ค่าตอบแทนสูงหรือที่เรียก<br />
ว่าเงินเดือนดีนั้น<br />
เป็นสิ่งที่อยู่ในความสนใจอันดับต้นๆ<br />
ของบัณฑิตไร้ประสบการณ์<br />
ทุกคนไม่เว้นแม้แต่ตัวข้าพเจ้าเอง<br />
ยังจาได้ว่าในบทสัมภาษณ์เข้าทางานตอนหนึ่งของบริษัทในเครือซีเมนต์ไทย<br />
(ปี ๒๕๓๗) พนักงานอาวุโสฝ่ายบุคคลผู้สัมภาษณ์<br />
ได้ยิงคาถามจี้ใจดาในตอนหนึ่ง<br />
ของการสัมภาษณ์ว่า คุณคิดว่าเงินเดือนเป็นปัจจัยสาคัญที่สุดหรือเปล่าในการเลือก<br />
ทางานกับองค์กรใดๆ ก็ตาม (ต้องนึกภาพว่าสมัยนั้นเศรษฐกิจยังดีกว่าปัจจุบันมาก<br />
ลูกจ้างจึงเป็นฝ่ายเลือกนายจ้างได้ ไม่เหมือนกับในสมัยนี้)<br />
ในตอนนั้นข้าพเจ้ายังขาดประสบการณ์นักทั้งในเรื่องการทางานและปรัชญา<br />
การดาเนินชีวิต จาได้ว่าได้ตอบเค้าไปตามจริงในขณะนั้น<br />
“ใช่ค่ะ” เพราะนึกไม่<br />
ออกจริงๆ ว่านอกจากเงินเดือนแล้ว ยังมีปัจจัยอะไรบ้างที่ต้องคานึงถึงอีก<br />
หลังจาก<br />
นั้นเค้าได้พูดอะไรอีกซัก<br />
๒-๓ ประโยค แล้วเราก็ร่าลากัน<br />
วันเวลาผ่านไปหลายปี ข้าพเจ้าได้ลืมคาพูดปริศนาประโยคนั้นไปนานแล้ว<br />
จวบจน<br />
กระทั่ง<br />
ประสบการณ์ชีวิตได้ตกตะกอน......... ในวันหนึ่งข้าพเจ้ามีโอกาสทางานทาง<br />
ด้านการตลาดกับทีมงานรุ่นน้อง<br />
และประโยคหนึ่งได้หลุดออกมาจากปากข้าพเจ้า<br />
“เวลาทางานให้ทาด้วยใจ เรารู้ว่าเงินเป็นปัจจัยสาคัญในการมีชีวิตอยู่ในยุคนี้<br />
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเราจาเป็นต้องทางานเพื่อเงิน”<br />
หลุดปากพูดออกไปก็<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
19
สะดุ้งในใจด้วยคุ้นๆ<br />
ว่าเคยได้ยินประโยคคล้ายกันนี้ที่ไหน<br />
กลับไปบ้านจึงถึงบางอ้อ<br />
มันเป็นประโยคเดียวกับที่พนักงานฝ่ายบุคคลท่านนั้นได้พยายามอธิบายให้ข้าพเจ้า<br />
ฟังเมื่อ<br />
๑๕ ปี ที่แล้วนั่นเอง<br />
หลายคนอาจงงและเกิดข้อโต้แย้งในใจว่า มันจะเป็น<br />
ไปได้อย่างไร ถ้าเราไม่ได้ทางานเพื่อเงิน<br />
เมื่อตอนข้าพเจ้าจบใหม่ๆ<br />
ก็คิดเช่นนี้<br />
เหมือนกัน<br />
หินในแม่น้าได้ถูกสายน้ากัดเซาะ<br />
กัดกร่อนจนกลมเกลี้ยงฉันใด<br />
วันเวลาที่พัดผ่าน<br />
บวกประสบการณ์ถูกผิดก็ได้ลับคมความคิดของข้าพเจ้าให้ชัดเจนในชีวิตมากขึ้น<br />
ฉันนั้น<br />
จวบจนวันนี้จึงได้เข้าใจว่า<br />
การที่เราไม่ได้คาดหวังว่าจะทางานเพื่อเงิน<br />
แต่เล็งเป้าเข้ามาที่ผลงานที่กาลังจะเกิดขึ้น<br />
ว่ามันจะสามารถทาประโยชน์ให้ผู้อื่นได้<br />
มากเท่าใดต่างหาก เป็นหัวใจสาคัญของการทางานและการประสบความสาเร็จใน<br />
ชีวิต การทางานด้วยหัวใจรัก และหมั่นพิจารณาไตร่ตรองหาทางแก้ไขปรับปรุงโดย<br />
ไม่ย่อท้อ ทาให้เกิดผลงานที่ยิ่งใหญ่เพราะมันเกิดขึ้นจากความคิดจะเป็นผู้ให้ตั้งแต่<br />
เริ่มแรก<br />
หัวใจของผู้ให้เป็นหัวใจที่ยิ่งใหญ่<br />
มีพลังแห่งความเมตตา ลองนึกภาพการให้อาหาร<br />
หมาแมวจรจัด หรือสัตว์ที่เรารู้ว่ายังไงซะมันก็คงไม่สามารถตอบแทนอะไรเราได้<br />
มากกว่าการมองตาปริบๆ ด้วยความขอบคุณ หรืออย่างดีก็ประจบประแจง<br />
เลียแข้งเลียขาก็เท่านั้น<br />
เมื่อเรามีใจคิดจะให้ด้วยเมตตา<br />
จิตนั้นจะดึงดูดสิ่งที่เป็นบวก<br />
กลับมาหาเรารวมถึงเงิน แม้เราจะต้องการมันหรือไม่ก็ตาม<br />
เมื่อเดือนก่อนข้าพเจ้ามีโอกาสปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานกับแม่ชีท่านหนึ่งที่วัด<br />
ในจังหวัดชลบุรี ท่านให้แง่คิดในเรื่องเงินไว้ดังนี้<br />
“ไม่ต้องดิ้นรนวิ่งหามัน<br />
แต่ถ้าเราดีพอ เงินจะวิ่งตามหาเราเอง<br />
ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ใด<br />
ก็ตาม เงินจะตามเราจนพบ” เหมือนกับลูกศิษย์แม่ชีท่านหนึ่ง<br />
ทางานเลี้ยงชีพใน<br />
ทางโลก ส่วนในทางธรรมก็ปฏิบัติวิปัสสนาเป็นประจา เค้ามิได้ต้องการความร่ารวย<br />
ทางานเพื่อเลี้ยงชีพเท่านั้นเอง<br />
แต่ผลจากการถือศีลและปฏิบัติธรรมส่งผลให้เค้าเป็น<br />
คนที่อยู่ด้วยแล้วเย็น<br />
ใครๆ ก็อยากเข้าใกล้ อยากพูดคุย อยากร่วมงานด้วย<br />
ท้ายที่สุดมีคนสั่งซื้อสินค้า<br />
(order) จากเค้าเป็นจานวนมาก ทาให้มีกาไรมาก<br />
เค้าแบ่งปันบางส่วนไปทาบุญทาทาน นอกจากนั้น<br />
การที่มี<br />
order จากลูกค้า<br />
20 <strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
รายเดียวจานวนมาก ทาให้ไม่ต้องเสียเวลาไปหาลูกค้าเพิ่ม<br />
เค้าจึงมีเวลาปฏิบัติ<br />
ธรรมที่วัดต่อได้อีก<br />
ในเรื่องนี้<br />
หากพิจารณาดูแล้ว ก็ตรงกับหลักการทางานของพระพุทธเจ้า นั่นคือ<br />
หลัก อิทธิบาท ๔<br />
๑. ฉันทะ มีความชอบ และมีใจรักในงานที่ทา<br />
๒. วิริยะ ความขยันหมั่นเพียร<br />
อดทน ไม่ย่นย่อต่อการงานทั้งหลาย<br />
๓. จิตตะ มุ่งมั่น<br />
ฝึกฝน มีใจจดจ่อในงานตลอดเวลา<br />
๔. วิมังสา หมั่นพิจารณาตรวจตราแก้ไข<br />
ปรับปรุง จนกว่างานนั้นจะบรรลุผล<br />
สาเร็จ<br />
นอกจากนั้นแล้ว<br />
หากต้องการเป็นคนมั่งมี<br />
ก็ต้องรู้จักวิธีใช้เงิน<br />
(ไม่ยอมให้เงินใช้เรา<br />
ให้ทางานเพื่อมัน)<br />
และเรื่องที่สาคัญที่สุดที่ข้าพเจ้าได้รับการสั่งสอนจาก<br />
ครูบาอาจารย์ทั้งทางโลกและทางธรรม<br />
ก็คือการแบ่งปัน ท่านว่า ยิ่งให้<br />
ก็ยิ่งได้รับ<br />
ยิ่งเป็นการให้โดยไม่หวังผลตอบแทนด้วยแล้วนั้นเป็นเรื่องแปลก<br />
กลับทาให้ยิ่งได้รับ<br />
มากขึ้นเป็นทวีคูณ<br />
กฎยิ่งให้ก็ยิ่งได้รับนี้<br />
ข้าพเจ้าได้มีโอกาสพิสูจน์มาแล้วใน ๒ ปีที่ผ่านมา<br />
ข้าพเจ้า<br />
ทางานด้วยความสุขยิ่งนัก<br />
ทุกๆ วันทาหน้าที่ของตนโดยคานึงถึงผลแห่งงาน<br />
ว่าจะ<br />
สามารถสร้างประโยชน์และความสุขให้กับผู้อื่นได้มากน้อยเพียงไร<br />
อีกทั้ง<br />
การทางานด้วยความรักความชอบ (ฉันทะ) ในงานที่ทานั้นเอง<br />
ทาให้เราได้ถอย<br />
ออกมาอีกก้าวเพื่อสารวจตัวเอง<br />
โดยเอาเรื่องเงินไว้เป็นประเด็นหลังๆ<br />
ทาให้ใจมี<br />
อิสระในการสร้างสรรค์ สมองโปร่งใส คิดอ่านได้แหลมคมขึ้น<br />
ทาให้มองเห็นโอกาส<br />
ที่แต่ก่อนไม่เคยมองเห็นมาก่อน<br />
แล้วลงมือทาอย่างจริงจัง จนกระทั่งงานสาเร็จ<br />
ไม่น่าเชื่อ<br />
เงินวิ่งตามมาจริงๆ<br />
ด้วย ..........<br />
คาเตือน : ต่อให้วันนั้นคุณวิ่งหนี<br />
เงินก็จะตามจนพบและพยายามเคาะประตูมาอยู่<br />
ด้วยจนได้<br />
สารบัญ <br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
21
ธรรมะ เสมือนลมหายใจ<br />
โดย ท.พ.วิรัช วโนทยาพิทักษ์ (อิกคิว)<br />
22<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
เรื่องสั้นอิงธรรมะ<br />
อ่านบนเว็บ • ฟังเสียงอ่าน<br />
“อาจารย์ครับ ผมก็ปฏิบัติธรรมมานานแล้ว ทาไมผมรู้สึกไม่ก้าวหน้าในการปฏิบัติ<br />
ธรรมเลย ผมรู้สึกท้อแท้ครับอาจารย์”<br />
“ก่อนที่ครูจะสอนเธอต่อไป<br />
ในความคิดของเธอ เธอคิดว่าการปฏิบัติธรรมนี้เปรียบ<br />
เสมือนการกระทาอะไร ดังต่อไปนี้<br />
?”<br />
“เสมือนการเรียนในโรงเรียน<br />
เสมือนการรักษาโรคทางใจ<br />
เสมือนการสั่งสมบุญ<br />
เสมือนการได้พักใต้ร่มเงาไม้ใหญ่ หรือศาลาริมทาง<br />
เสมือนการเดินทางไปยังจุดหมายปลายทางที่ตั้งใจไว้<br />
สิ่งแรกที่เธอทาผิดในการปฏิบัติธรรมก็คือการที่เธอตั้งความหวังในการปฏิบัติธรรม<br />
จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความปรารถนาอันเร่าร้อน อันเป็นตัณหาที่คอยขัดขวาง<br />
การปฏิบัติอันเป็นสภาวธรรมที่เธอยังไม่เข้าใจ<br />
และอาจารย์จะเทียบกับสภาพต่างๆ<br />
ที่เธออาจตั้งความหวังเอาไว้ในใจคือ<br />
ถ้าเธอเปรียบการปฏิบัติธรรม<br />
เสมือนสิ่งต่อไปนี้คือ<br />
การเรียนในโรงเรียน เธอจะคิดว่าฉันต้องการเรียนให้ได้คะแนนสูงๆ เกรดดีๆ กว่า<br />
ใครๆอยากได้เกรดเอทุกวิชา เธออยากจบไวๆ อยากบรรลุธรรมไวๆ เธอจะมีแต่<br />
ความโลภ ความเร่าร้อน นี่คือโทษของการคิดแบบนี้<br />
ถ้าเธอมองว่าเป็นยารักษาโรคทางใจ เธอจะเฝ้าเพียรถามหมอว่าเมื่อไหร่โรคจะหาย<br />
เสียที ฉันเสียเงิน เสียเวลามามากแล้วนะ เธอจะมีแต่ความโกรธ นี่คือโทษของการ<br />
คิดแบบนี้
เสมือนการสั่งสมบุญ<br />
เธอจะมีเวลาให้การปฏิบัติน้อย แต่มุ่งแต่จะสั่งสมบุญเพื่อเป็น<br />
เสบียงเพื่อเดินทางในภพหน้า<br />
เพราะมิใช่เป้าหมายที่เธอหวัง<br />
นี่คือโทษของการคิด<br />
แบบนี้<br />
เสมือนการได้หยุดพักใต้ร่มเงาไม้ใหญ่หรือศาลาริมทาง เธอจะพอใจที่จะพักใจ<br />
คลายทุกข์ชั่วคราว<br />
แล้วก็จากไป หรือเธออาจจะภูมิใจในความสุขอันเนื่องจากสมาธิ<br />
จะทาให้เธอไม่ก้าวหน้าในการเจริญปัญญา เพราะความหลงเพลินในสมาธิสุขทาให้<br />
เธอเสียเวลาจากการหยุดพัก และเธอก็อาจไม่อยากเดินทางต่อไป เพื่อไปสู่จุดหมาย<br />
ปลายทาง เพราะคิดว่าสิ่งนี้เป็นเป้าหมายของตนในการปฏิบัติธรรม<br />
นี่คือโทษของ<br />
การคิดแบบนี้<br />
เสมือนการเดินทางอันเร่งรีบเพื่อไปยังจุดหมายปลายทางที่ตั้งใจไว้<br />
เธอจะจ้องแต่<br />
เป้าหมายด้วยจิตใจที่รุ่มร้อน<br />
อยากให้ถึงเส้นชัยเร็วๆ เธอจะไม่ใช้ชีวิตในปัจจุบัน<br />
เธอจะขาดสติ นี่คือโทษของความคิดแบบนี้”<br />
“แล้วผมควรคิดอย่างไรดีครับ?” ลูกศิษย์ใจร้อนถาม<br />
“เธอควรคิดว่า ธรรมะนี้คือการมีชีวิตเพื่อที่จะเรียนรู้ความจริงของชีวิต<br />
มีชีวิตเพื่อที่<br />
จะมีชีวิต มีเพียงขณะปัจจุบันเท่านั้น<br />
ที่เราจะใช้เพื่อเรียนรู้กายและใจ<br />
เราเป็นเพียง<br />
ผู้เรียนรู้ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นตามความเป็นจริงในปัจจุบัน<br />
ไม่เร่งรีบ ไม่มุ่งหวัง<br />
ไม่ตั้งความ<br />
ปรารถนาใดๆให้ใจเราเร่าร้อน แต่ก็เต็มไปด้วยความสนุกสนานที่จะได้เรียนรู้<br />
เธอจะ<br />
เห็นการทางานของใจที่ทางานทางกายเช่นทางตา<br />
ทางหู และทางความคิด ไม่ว่า<br />
จะดีหรือร้ายพอใจหรือไม่พอใจ เมื่อเราได้เรียนรู้เราจะได้สติขึ้นมาในปัจจุบันขณะ<br />
นั้นเอง<br />
เราจะเห็นว่าทุกอย่างล้วนไม่เที่ยง<br />
เป็นทุกข์ ตั้งอยู่ไม่ได้<br />
สิ่งหนึ่งเกิดขึ้น<br />
สิ่งหนึ่งก็แตกสลายแปรเปลี่ยนสภาพไป<br />
ตัวเราที่จริงแท้ไม่มีอยู่จริง<br />
ใจเธอก็จะคลาย<br />
ความยึดติด และใจก็จะค่อยๆเบาขึ้น<br />
ถ้าเปรียบแล้วธรรมะคงเสมือนลมหายใจของเธอ ที่มีติดตัวเธอมาตั้งแต่เกิดทีเดียว<br />
เธอจะขาดเขาไม่ได้ และเขาจะอยู่กับเธอจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต<br />
ลมหายใจนี้มี<br />
อยู่และเป็นจริงในปัจจุบันนี้เท่านั้น<br />
เป็นเรื่องแปลกที่เธอสัมผัสได้จริง<br />
เพราะว่าไม่มี<br />
ความทรงจาเกี่ยวกับลมหายใจอยู่เลยในอดีต<br />
และไม่มีความคาดหวังลมหายใจใน<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
23
อนาคต ไม่ว่าเธอจะสนใจเขาหรือไม่ เขาก็จะอยู่กับเธอ<br />
เป็นเพื่อนเธอตลอดเวลา<br />
เพียงแต่เธอใส่ใจกับเขา เรียนรู้ที่จะมีสติระลึกถึงเขาเสมอๆ<br />
หายใจเข้าเพื่อรู้สึกถึงความเย็นและการเคลื่อนไหว<br />
หายใจออกเพื่อระลึกถึงความ<br />
อบอุ่นและผ่อนคลาย<br />
ไม่รีบร้อนและไม่ต้องรู้ให้ตลอดเวลา<br />
รู้บ้างเป็นบางครั้งเผลอ<br />
บ้างเป็นส่วนใหญ่ ก็จะเป็นจุดเริ่มต้นที่ทาให้เธอมีชีวิตในปัจจุบัน<br />
เธอไม่มุ่งหวัง<br />
อนาคตที่ยังมาไม่ถึง<br />
ไม่อาลัยอดีตที่ล่วงไปแล้ว<br />
และเขาจะทาให้เธอกลับมารู้กาย<br />
และใจในปัจจุบัน<br />
เธอย่อมไม่ทวงถามเขาว่าเมื่อไหร่<br />
ฉันจึงจะจบหลักสูตรการปฏิบัติธรรมเสียทีอย่าง<br />
เนรคุณ เพราะไม่ว่าอย่างไร เธอก็ยังต้องหายใจอยู่ตลอดชีวิต<br />
เธอย่อมไม่ทวงถามว่าเมื่อไหร่ฉันจะหายจากโรคทางใจเสียที<br />
เพราะเขาจะยังอยู่เป็น<br />
เพื่อนเธอต่อไปแม้เธอจะหายจากโรคคือกิเลสและความทุกข์<br />
อย่างไรเธอก็ยังต้องอยู่<br />
กับการปฏิบัติธรรมตลอดไป<br />
เธอย่อมไม่มัวหลงในบุญที่สุด<br />
เพราะการกาหนดลมหายใจนี้เลยขั้นทานและศีลแต่<br />
เลยไปถึงขั้นภาวนา<br />
เธอย่อมได้รับผลบุญอันคือความปีติในปัจจุบันนี่เอง<br />
เพราะการกาหนดลมหายใจจะพาเธอสู่การปฏิบัติที่ลัดสั้นที่สุดอยู่แล้ว<br />
เธอไม่ต้อง<br />
กลัวว่าวิถีทางนี้จะเนิ่นช้าแต่อย่างไร<br />
ถ้าจะสรุปสั้นๆให้จาง่ายๆ<br />
ก็คือ ธรรมะเสมือน<br />
ลมหายใจของเรา การปฏิบัติธรรมก็คือ การมีชีวิตที่จะเรียนรู้กายและใจ<br />
เสมือน<br />
การหายใจอยู่ในปัจจุบันนั่นเอง<br />
เธออาจคิดว่าสิ่งนี้ยากเกินไปที่จะทาได้<br />
อยากถามว่าเธอเสียลมหายใจไปเท่าไหร่<br />
แล้วในชาตินี้<br />
และเสียมาแล้วกี่ชาติ<br />
ทาไมเธอไม่สานึกถึงคุณค่าของเขา เรียนรู้และ<br />
มีสติกับเขาเพื่อที่เขาจะได้เป็นเพื่อนที่ดีกับเธอไปจนถึงวันสุดท้ายของชีวิต”<br />
24 <strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong>
“ครับอาจารย์” ลูกศิษย์จ้องมองใบหน้าของอาจารย์ ดวงตาฉายแววนักสู้<br />
อิ่มเอิบ<br />
ด้วยกาลังใจ ก่อนเดินจากไปด้วยกิริยานอบน้อม ผมจะจาคาสอนของอาจารย์ไว้”<br />
“ธรรมะเสมือนลมหายใจของเรา การปฏิบัติธรรมก็คือ การหายใจอยู่ในปัจจุบัน”<br />
สารบัญ <br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
25
26<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
รูปชวนคิด<br />
อ่านบนเว็บ • ฟังเสียงอ่าน<br />
สิ่งละอัน<br />
พันละน้อย ที่เราพบเห็นผ่านตากันจนเคยชินในทุกวันของชีวิต<br />
แท้จริง อาจจะมีบางมุม... ที่ชวนสะกิดใจ<br />
ให้เราได้ย้อนหันมาเห็นเหมือนกันว่า<br />
ธรรมะนั้น<br />
สอนเราอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน<br />
รอบ ๆ ตัว และใกล้ ๆ ตัวเรานี่เอง<br />
ภาพหนึ่งพร้อมคาบรรยาย<br />
อาจเป็นหนึ่งในสื่อที่ดีที่สุด<br />
ในการสะท้อนข้อคิดมาสู่ใจผู้ชม<br />
เดิน
ตลอดชีวิตของคนเรานั้น<br />
บางครั้ง<br />
เราต้องเดินนาหน้าผู้อื่น<br />
บางคราว เราควรเป็นผู้เดินตามหลัง<br />
และบ่อยครั้ง<br />
ที่เราต่างเดินผิดเดินถูก<br />
แต่ทุกชีวิตล้วนกาลังเดินไปสู่สิ่งหนึ่ง<br />
นั่นคือความตายที่รออยู่เบื้องหน้าอย่างแน่นอน<br />
พระตถาคตจึงตรัสสอนไว้ว่า ให้ดาเนินชีวิตด้วยความไม่ประมาท<br />
ภาพ และคา โดย อนาลยา<br />
<br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
27
กรง<br />
ถูกขังในกรงเหล็ก อาจมีคนใจดีช่วยปลดปล่อยสู่อิสรภาพ<br />
แต่กรงขังสังสารวัฏ ไม่มีใครช่วยปลดปล่อยใครได้<br />
หากเจ้าตัวไม่พยายามแหกกรงออกมาเอง ด้วยการเจริญสติปัฏฐาน๔<br />
รู้ว่ากายและใจไม่เที่ยง<br />
เป็นทุกข์และไม่ใช่ตัวตน<br />
ภาพ และคา โดย lamood<br />
28 <strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
<br />
หากคุณเป็นคนหนึ่ง<br />
ที่เห็นภาพของผู้คนและสิ่งแวดล้อมต่าง<br />
ๆ รอบตัว<br />
ที่แม้จะดูแสนธรรมดา<br />
แต่สะท้อนธรรมะให้ปรากฏเด่นชัดขึ้นในใจคุณ<br />
อย่าเก็บภาพ และข้อความนั้นไว้เพียงลาพัง<br />
ทีมงานขอเชิญชวนให้คุณส่งภาพและข้อคิดนั้น<br />
มาร่วมเป็นกาลังใจให้กับเพื่อร่วมทางไปพร้อม<br />
ๆ กับนิตยสารของเรา
โดยมีกติกามีดังนี้<br />
๑. ผู้ส่งต้องใส่ข้อความประกอบภาพ<br />
ที่เรียบเรียงขึ้นด้วยตนเอง<br />
๒. ลักษณะของข้อความควรกระชับ และให้ข้อคิดที่เป็นประโยชน์ต่อผู้อ่าน<br />
โดยเฉพาะความเจริญทางด้านจิตใจ<br />
๓. ไม่มีข้อความที่ขัดแย้งกับพุทธพจน์<br />
หรือพระไตรปิฎก<br />
๔. ถ้านาภาพมาจากที่อื่น<br />
ต้องเป็นภาพที่ไม่มีลิขสิทธิ์<br />
ได้รับอนุญาตจากเจ้าของภาพแล้ว และให้เครดิตที่มาของภาพด้วย<br />
๕. ไม่มีข้อความที่จาบจ้วง<br />
ดูหมิ่น<br />
สถาบันพระมหากษัตริย์<br />
สถาบันสงฆ์ หรือศาสนาอื่น<br />
๖. งดรับภาพและข้อความที่เกี่ยวข้องกับการเมือง<br />
หรือข้อความที่นาไปสู่ความขัดแย้งทะเลาะวิวาท<br />
ส่งภาพ (โดยไม่ต้องตกแต่งกรอบรูป) และคาบรรยายมาได้ที<br />
่<br />
http://www.howfarbooks.com/dharmamag/posting.php?mode=post&f=56<br />
สารบัญ <br />
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
29
ร่วม ส่ง บทความ<br />
นิตยสาร เล่ม นี จะ ้ เป็น นิตยสาร คุณภาพ ได้ ก็ ด้วย เนื้อหา<br />
ดี ๆ ภายใน ฉบับ ที่<br />
จัดสรร ลง อย่าง ต่อ เนื่อง<br />
นะ คะ<br />
หาก คุณ ผู้<br />
อ่าน ท่าน ใด มีค วาม สามารถ ใน การ เขียน มี<br />
ศรัทธา และ ความ เข้าใจ ใน คำา สอน ของ พุทธ ศาสนา ไม่<br />
ว่า จะ ใน ระดับ เบื้องต้น<br />
เบื้อง<br />
กลาง หรือ เบื้อง<br />
ปลาย<br />
และ มี ใจ รัก ที อยาก ่ จะ สื่อสาร<br />
ถ่ายทอด สิ่ง<br />
นั้น<br />
ให้ กับ ผู อื ้ ่น<br />
ได้ ทราบ และ ได้ ประโยชน์ จาก สิ่ง<br />
เหล่า นั้น<br />
เช่น เดียว กับ<br />
ที่<br />
เรา อาจ เคย ได้ รับ จาก ผู้<br />
อื่น<br />
มา แล้ว ก็ ขอ เชิญ ทุก ท่าน<br />
ส่ง บทความ มา ร่วม เป็น ส่วน หนึ่ง<br />
ของ <strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
ด้วย กัน นะ คะ<br />
คุณ อาจ ไม่ จำาเป็น ต้อง เป็น นัก เขียน ฝีมือ เลิศ แต่ หาก มี<br />
ใจ ที่<br />
คิด อยาก จะ ถ่ายทอด มี สิ่ง<br />
ที่<br />
คิด ว่า อยาก แบ่งปัน<br />
ความ รู้ความ<br />
เข้าใจ นั้น<br />
ให้ กับ คน อื่น<br />
ๆ ก็ ลอง เขียน ส่ง<br />
เข้า มา ได้ เลย ค่ะ<br />
<br />
๑. คอ ลัมน์ที่<br />
เปิด รับ บทความ<br />
คอลัมน์: ธรรมะ จากคน สู้<br />
กิเลส<br />
เนื้อหา:<br />
เปิด โอกาส ให้ คุณๆ ได้ เล่า ประสบการณ์ จริง<br />
ของ ตน เอง ว่า ผ่าน อะไร มา บ้าง มี อะไร เป็น ข้อคิด ที เป็น ่<br />
ประโยชน์ บ้าง อะไร ทำาให้ คน ธรรมดา คน หนึ่ง<br />
กลาย<br />
เป็น คน ดี ขึ้น<br />
มา และ ทำาให้ คน มี กิเลส เยอะ กลาย เป็น<br />
คน กิเลส บาง ลง ได้ มี แต่ คน ที่<br />
เปลี่ยนแปลง<br />
ตัว เอง แล้ว<br />
เท่านั้น<br />
จึง จะ เขียน ธรรมะใกล้ ตัว ได้ สำาเร็จ<br />
คอลัมน์: นิยาย/เรื่องสั้นอิง<br />
ธรรมะ<br />
เนื้อหา:<br />
เปิด โอกาส กว้าง สำาหรับ คน ที่<br />
ชอบ คิด ชอบ<br />
เขียน โดย เฉพาะ อดีต นัก ฝัน ที่<br />
เพิ่ง<br />
ผัน ตัว มา อยู่<br />
ใน<br />
โลก ธรรมะ เพื่อ<br />
สร้างสรรค์ เรื่องราว<br />
ให้ คน ได้ ข้อคิด ข้อ<br />
ธรรม ผ่าน ความ สนุก ของ รูป แบบ นิยาย หรือ เรื่องสั้น<br />
ได้ อย่าง เพลิดเพลิน<br />
คอลัมน์: คำาคมชวน คิด<br />
เนื้อหา:<br />
รวบรวม ข้อคิด หรือ คำาคม ของ บุคคล ต่าง ๆ<br />
ที่<br />
เคย ได้ยิน มา แล้ว สะดุดใจ มาบ อก ต่อ ยิ่ง<br />
ถ้า ใคร<br />
สามารถ สร้างสรรค์ วรรค ทอง ได้ เอง ยิ่ง<br />
ดี เพราะ จะ<br />
ได้ ฝึก ริเริ่ม<br />
วลี สะดุดใจ ซึ่ง<br />
เป็น แม่บท ของ กรรม ที ทำาให้ ่<br />
มีค วาม คิด สร้างสรรค์ ได้ อย่าง สุด ยอด เนื่องจาก<br />
แง่ คิดดีี<br />
ๆ จะ ช่วย ให้ คน อ่าน คิด ดี หรือ ได้คิด เพื่อ<br />
เปลี่ยนแปลง<br />
ชีวิต วิบาก ที ย้อน ่ กลับ มาส นอง ตอบแทน<br />
คุณ ก็ คือ การ ผุด ไอ เดียเหมือน น้ำาพุ<br />
ไม่ รู้<br />
จบ รู้<br />
สิ้น<br />
กับ ทั้ง<br />
เป็น ที่<br />
ยอม รับ ใน วง กว้าง ด้วย<br />
กติกา: หาก เป็นการ คัด มา จาก ที่<br />
อื่น<br />
หรือ แปล มา จาก<br />
ภาษา อังกฤษ กรุณา ระบุ แหล่ง ที่มา<br />
หรือ ชื่อ<br />
ของ บุคคล<br />
ผู้<br />
เป็น เจ้าของ คำาคม ด้วย นะ คะ<br />
คอลัมน์: สัพเพเหระธรรม<br />
เนื้อหา:<br />
เรื่องราว<br />
เรื่อง<br />
เล่า อาจ มา จาก ฉาก หนึ่ง<br />
ใน<br />
ชีวิต ของ คุณ ที่<br />
มี เกร็ด ข้อคิด ทาง ธรรม หรือ ข้อคิด ดี ๆ<br />
อันเป็น ประโยชน์ อาจ เป็น เรื่อง<br />
เล่า สั้น<br />
ๆ ใน รูป แบบ ที่<br />
เสมือน อ่านเล่น ๆ แต่ อ่าน จบ แล้ว ผู อ่าน ้ ได้ เกร็ด ธรรม<br />
หรือ ข้อคิด ดี ๆ ติด กลับ ไป ด้วย<br />
คอลัมน์: กวีธรรมะ<br />
เนื้อหา:<br />
พื้นที่<br />
ที่<br />
เปิด กว้าง สำาหรับ กวี ธรรมะ ทั้งหลาย<br />
โดย ไม่ จำากัด รูป แบบ และ ความ ยาว ของ บท กวี หรือ<br />
หาก จะ คัด เอา บท กวี ที่<br />
น่า ประทับใจ ให้ แง่ คิด อะไร<br />
ใน เชิง บวก ก็ สามารถ นำา มา ลง ได้ เช่น กัน แต่ ถ้า ให้ ดี<br />
กลั่นกรอง<br />
ออก มา ด้วย ตน เอง ได้ ก็ ยิ่ง<br />
ดี ค่ะ<br />
กติกา: หาก เป็นการ คัด มา จาก ที่<br />
อื่น<br />
ต้อง ระบุ ที่มา<br />
ที่<br />
ไป อย่าง ชัดเจน ด้วย นะ คะ<br />
คอลัมน์: เที่ยววัด<br />
เนื้อหา:<br />
รับ หมด ไม่ ว่า จะ เป็น วัด สวย หรือ สถาน ที่<br />
ปฏิบัติธรรม ข้อมูล ข่าวสาร จาก ทั่ว<br />
ประเทศ นั้น<br />
ไม่ มี<br />
วัน ที่<br />
ใคร คน เดียว จะ รู้<br />
ได้ หมด ถ้า ช่วย เป็น หู เป็น ตา ให้<br />
แก่ กัน ก็ คง จะ มี ประโยชน์ อย่าง มหาศาล<br />
กติกา: นอกจาก ข้อมูล เกี่ยว<br />
กับ สถาน ที่<br />
บรรยากาศ<br />
ปฏิปทา ฯลฯ ของวัด แล้ว ต้อง ขอ รบกวน ส่ง ภาพ<br />
สวย ๆ มา ประกอบ บทความ อีกทั้ง<br />
ไม่ พา ชม หรือ<br />
แทรก ธรรมะ ด้าน การปฏิบัติ ที่<br />
ขัดแย้ง กับ แนวทาง ของ<br />
นิตยสาร นะ คะ<br />
คอลัมน์: ธรรมะปฏิบัติ<br />
เนื้อหา:<br />
ร่วม บอก เล่า ประสบการณ์ จริง ประสบการณ์<br />
ตรง จาก การ ปฏิบัติธรรม เพื่อ<br />
เป็น ทั้ง<br />
ธรรม ทาน และ
เป็น ทั้ง<br />
กำาลังใจ สำาหรับ ผู้<br />
ที่<br />
กำาลัง ร่วม เดินทาง อยู่<br />
บน<br />
เส้น อริยมรรค เส้น เดียวกัน นี้<br />
คอลัมน์: ของ ฝากจาก หมอ<br />
เนื้อหา:<br />
นำา เสนอ ข่าวสาร ใน วงการ แพทย์ หรือ<br />
สาระ น่า รู้<br />
อันเป็น ประโยชน์ เกี่ยว<br />
กับ สุขภาพ ที่<br />
คน<br />
ทั่วไป<br />
สนใจ หรือ นำา ไป ใช้ได้ เพื่อ<br />
เป็น วิทยาทาน ให้ กับ<br />
ผู้อ่าน<br />
จาก แง่มุม ต่าง ๆ ทีแพทย์<br />
่ แต่ละ แขนง มีค วาม รู้<br />
ความเชี่ยวชาญ<br />
ต่าง ๆ กัน<br />
กติกา:<br />
• หาก เป็น บทความ ที่<br />
แนะนำา ให้ มี การ ทดลอง กิน<br />
ยา หรือ แนะนำา ให้ ผู้<br />
อ่าน ปฏิบัติ ตาม ด้วย ขอ<br />
จำากัด เฉพาะ ผู้<br />
เขียน ที่<br />
เป็น ผู้<br />
เรียน หรือ ทำา งาน<br />
ใน สาขา วิชาชีพ ที่<br />
เกี่ยวข้อง<br />
เท่านั้น<br />
เพื่อ<br />
ป้องกัน<br />
การ นำาเสนอ ข้อมูล ที คลาดเคลื ่ ่อน และ อาจ ส่งผล<br />
ต่อ ผู้<br />
อ่าน ได้ ค่ะ<br />
• หาก นำา เสนอ ประเด็น ที่<br />
ยัง เป็น ที่<br />
ถกเถียง อยู่<br />
ใน<br />
วงการ แพทย์ ขอ ให้ มี การ อ้างอิง ด้วย เช่น มา<br />
จาก งาน วิจัย ชิ้น<br />
ไหน หรือ หาก เป็น เพียง ความเห็น<br />
ส่วนตัว ของ หมอ ก็ กรุณา ระบุ ให้ ชัดเจน ด้วย ค่ะ<br />
<br />
๒. อ่าน สัก นิด ก่อน คิด เขียน<br />
เนื่องจาก<br />
ใน แต่ละ สัปดาห์ มี งาน เขียน ส่ง เข้า มา เป็น<br />
จำานวน มาก ชิ้น<br />
ขึ้น<br />
เรื่อย<br />
ๆ ดังนั้น<br />
เพื่อ<br />
เป็นการ ช่วย ลด<br />
เวลา และ ลด ภาระ ให้ กับ อาสา สมัคร ใน การ เข้า มา<br />
ช่วยกัน คัดเลือก และ พิสูจน์ อักษร ของ ทุก บทความ<br />
ต้อง ขอ รบกวน ผู ส่ง ้ บทความ เรียบเรียง งาน เขียน ตาม<br />
แนวทาง ดังนี้<br />
ด้วย นะ คะ<br />
๒.๑ ตรวจ ทาน คำา ถูก ผิด ให้ เรียบร้อย<br />
ก่อน ส่ง บทความ รบกวน ผู เขียน ้ ทุก ท่าน ช่วย ตรวจ ทาน<br />
ให้ แน่ใจ ก่อน นะ คะ ว่า ไม่ มี จุด ไหน พิมพ์ ตกหล่น พิมพ์<br />
เกิน พิมพ์ ผิด พลาด หรือ เขียน ตัวสะกด ไม่ ถูก ต้อง ผ่าน<br />
สายตา ของ ผู้<br />
เขียน แล้ว<br />
หาก ไม่ แน่ใจ ตัวสะกด ของ คำา ไหน สามารถ ตรวจ สอบ<br />
ได้ จาก ที่<br />
นี่<br />
เลย ค่ะ<br />
เว็บ เครือ ข่าย พจนานุกรม ราชบัณฑิต ยสถาน<br />
http://rirs3.royin.go.th/ridictionary/lookup.html<br />
๒.๒ จัด รูป แบบ ตาม หลัก งาน เขียน ภาษา ไทย<br />
เพื่อให้<br />
ทุก บทความ มี ลักษณะ ของ การ จัด พิมพ์ ที่<br />
สอดคล้อง กัน ขอ ให้ ใช้ การ จัด รูป แบบ ใน ลักษณะ ดังนี้<br />
นะ คะ<br />
• เครื่องหมาย<br />
คำา ถาม (?) และ เครื่องหมาย<br />
ตกใจ (!)<br />
เขียน ติดตัว หนังสือ ด้านหน้า และ วรรค ด้าน หลัง<br />
เช่น “อ้าว! เธอ ไม่ ได้ ไป กับ เขา หรอก หรือ? ฉัน<br />
นึก ว่า เธอ ไป ด้วย เสีย อีก ”<br />
• การ ตัด คำา เมื่อ<br />
ขึ้น<br />
บรรทัด ใหม่<br />
สำาหรับ คน ที่<br />
นิยม เขียน แบบ เคาะ [Enter] เพื่อ<br />
ตัด ขึ้น<br />
บรรทัด ใหม่ แทน การ รวบ คำา อัตโนมัติ ของ<br />
โปรแกรม คอมพิวเตอร์ อยาก ให้ ช่วย ดู การ ตัด<br />
คำา ด้วย นะ คะ ว่า ตัด ได้ อย่าง เหมาะสม คือ อ่าน<br />
ได้ ลื่น<br />
ไม่ สะดุด ไม่ แยก คำา หรือ ไม่ ขึ้น<br />
บรรทัด<br />
ใหม่ ผ่า กลาง วลี ที่<br />
ควร อ่าน ต่อ เนื่อง<br />
กัน โดย ไม่<br />
จำาเป็น เช่น<br />
“ฉัน ไม่ อยาก ให้ เธอ ทำา แบบ นั้น<br />
ก็ เลย บอก เธอ ไป ว่า ผลก รรม<br />
ข้อ กา เม นั้น<br />
หนัก ไม่ ใช่ เล่น ”<br />
“ฉัน ไม่ อยาก ให้ เธอ ทำา แบบ นั้น<br />
ก็ เลย บอก เธอ ไป ว่า<br />
ผลก รรม ข้อ กา เม นั้น<br />
หนัก ไม่ ใช่ เล่น ” (อ่าน ง่าย กว่า ค่ะ)<br />
หรือ ดู หลักเกณฑ์ อื่น<br />
ๆ ได้ จาก ที่<br />
นี่<br />
เพิ่มเติม<br />
ด้วย ก็ได้ ค่ะ<br />
ราชบัณฑิต ยสถาน > หลักเกณฑ์ ต่าง ๆ<br />
http://www.royin.go.th/th/profile/index.php<br />
๒.๓ ความ ถูก ต้อง ของ ฉันทลักษณ์ สำาหรับ ชิ้น<br />
งาน ร้อยกรอง<br />
สำาหรับ ท่าน ที่<br />
แต่ง ร้อยกรอง เข้า มา ร่วม ใน คอลัมน์<br />
กวีธรรม ขอ ให้ ตรวจ ทาน ให้ แน่ใจ สัก นิด นะ คะ ว่า<br />
บทกลอน นั้น<br />
ถูก ต้อง ตาม ฉันทลักษณ์ แล้ว หรือ ยัง จะ<br />
ได้ ช่วย กัน ใส่ใจ และ เผยแพร่ แต่ ใน สิ่ง<br />
ที่<br />
ถูก ต้อง ให้ ผู้<br />
อื่น<br />
กัน ค่ะ<br />
คุณ ผู้<br />
อ่าน สามารถ ตรวจ สอบ หรือ หาความ รู้<br />
เพิ่มเติม<br />
เกี่ยว<br />
กับ ฉันทลักษณ์ ของ กวี ไทย ได้ จาก ที่<br />
นี่<br />
ด้วย นะ คะ
ร้อยกรอง ของ ไทย<br />
(โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน ร่าย)<br />
http://thaiarc.tu.ac.th/poetry/index.html<br />
๒.๔ ความ ยาว ของ บทความ และ การ จัด ย่อหน้า<br />
ปกติ แล้ว เรา ไม่ จำากัดความ ยาว ของ ชิ้น<br />
งาน ใน ทุก คอ<br />
ลัมน์ค่ะ แต่ ก็ อยาก ให้ ผู้<br />
เขียน ใช้ ดุลยพินิจ ดู ด้วย ค่ะ ว่า<br />
ความ ยาว ประมาณ ใด น่า จะ เหมาะสม โดย ลอง ดู จาก<br />
บทความ ที ลง ่ ใน เล่ม และ ลอง เทียบเคียง ความ รู้สึก<br />
ใน<br />
ฐานะ ผู้<br />
อ่าน ดู นะ คะ<br />
สำาหรับ เรื่องสั้น<br />
หรือ นวนิยาย ทีอาจ<br />
่ มีค วาม ยาว มาก<br />
กว่า บทความ อื่น<br />
ๆ และ มี การ เปลี่ยน<br />
ฉาก อยู บ้าง ่ อย่า<br />
ลืม เบรก สายตา ผู้<br />
อ่าน โดย การ ขึ้น<br />
ย่อหน้า ใหม่ เมื่อ<br />
ถึง<br />
จุด หนึ่ง<br />
ๆ ของ เรื่อง<br />
ที่<br />
เหมาะสม ด้วย นะ คะ เพราะ<br />
การ เขียน เป็น พรืด เห็น แต่ ตัวหนังสือ ติด ๆ กันลง มา<br />
ยาว ๆ จะ ลด ทอน ความ น่า อ่าน ของ บทความ ไป อย่าง<br />
น่า เสียดาย ค่ะ<br />
หาก บทความ ใด อ่าน ยาก ๆ หรือ มี จุด บกพร่อง ที ต้อง ่<br />
แก้ไข เยอะ มาก ๆ ทาง ทีม งาน อาจ จะ ต้อง ขอ อนุญาต<br />
เก็บ ไว้ เป็นอัน ดับ หลัง ๆ ก่อน นะ คะ<br />
<br />
๓. ส่ง บทความ ได้ที่<br />
ไหน อย่างไร<br />
๓.๑ กระดาน ส่ง บทความ<br />
เมื่อ<br />
เขียน อ่าน ทาน และ ตรวจ ทาน บทความ พร้อม ส่ง<br />
เรียบร้อย แล้ว งาน เขียน ทุก ชิ้น<br />
สามารถ โพ สท์ส่ง ได้ที่<br />
กระดาน “ส่ง บทความ ” ได้ เลย ค่ะ ที่:<br />
http://dungtrin.com/forum/viewforum.php?f=2<br />
โดย หัวข้อ กระทู้<br />
ขอ ให้ ใช้ ฟอร์แมท ลักษณะ นี้<br />
นะ คะ<br />
(ชื่อ<br />
คอลัมน์) ชื่อ<br />
เรื่อง<br />
โดย ชื่อ<br />
ผู้<br />
แต่ง<br />
เช่น<br />
(สัพเพเหระ ธรรม) เทพธิดา โรง ทาน โดย คน ไกล วัด<br />
(ธรรมะ ปฏิบัติ) เส้นทาง การ ปฏิบัติ 1 โดย satima<br />
(ของ ฝาก จาก หมอ) เครียด ได้...แต่ อย่า นาน โดย หมอ อติ<br />
เพื่อ<br />
ช่วย ให้ ทีม งาน สามารถ จัด หมวด หมู่<br />
ของ ชิ้น<br />
งาน<br />
ได้ เร็ว ขึ้น<br />
ค่ะ<br />
๓.๒ แนบไฟล์ Word มา ด้วย ทุก ครั้ง<br />
หาก แปะ เนื้อความ<br />
ลง ใน กระทู้<br />
เลย ฟอร์แมท ต่าง ๆ<br />
เช่น ตัว หนา ตัว บาง ตัว เอียง จะ หาย ไป ค่ะ เพื่อ<br />
ความ<br />
สะดวก รบกวน ทุก ท่าน แนบไฟล์ Word ทีพิมพ์<br />
่ ไว้ มา<br />
ด้วย นะ คะ (ใน หน้า โพสต์ จะ มี ปุ่ม<br />
Browse ให้ เลือก<br />
Attach File ได้ เลย ค่ะ)<br />
ใคร มี รูป ประกอบ ก็ Attach มา ด้วย วิธี เดียวกัน นี้<br />
เลย<br />
นะ คะ<br />
และ หาก ไฟล์มี ขนาด ใหญ่ ทำาเป็น zip เสีย ก่อน ก็ จะ<br />
ช่วย ประหยัด พื้นที่<br />
ได้ ไม่ น้อย ค่ะ<br />
<br />
๔. ส่ง แล้ว จะ ได้ ลง หรือ ไม่<br />
ปกติ แล้ว เวที แห่ง นี เป็น ้ เวที ที เปิด ่ กว้าง หาก บทความ<br />
นั้น<br />
ให้ เนื้อหา<br />
สาระ ที เป็น ่ ไป เพื่อ<br />
เกื้อกูล<br />
กัน ใน ทาง สว่าง<br />
และ เป็น แนวทาง ที่<br />
ตรง ตาม แนวทาง คำา สอน ของ<br />
พระพุทธเจ้า หรือ เป็น ประโยชน์ ต่อ ผู้<br />
อ่าน จาก ผู้<br />
รู้<br />
จริง<br />
ใน ด้าน ที่<br />
เชี่ยวชาญ<br />
ก็ จะ ได้ รับ การ ลง แน่นอน ค่ะ<br />
ทั้งนี้<br />
รวม ถึง ความ ยาก ง่าย ใน การ อ่าน พิจารณา<br />
บทความ การ แก้ไข จุด บกพร่อง ต่าง ๆ ใน งาน พิสูจน์<br />
อักษร หาก เป็น ไป อย่าง คล่องตัว ก็ จะ ช่วย ให้ พิจารณา<br />
ชิ้น<br />
งาน ได้ ง่าย ขึ้น<br />
ด้วย ค่ะ<br />
แต่ หาก บทความ ใด ยัง ไม่ ได้ รับ คัดเลือก ให้ ลง ก็ อย่า<br />
เพิ่ง<br />
หมด กำาลังใจ นะ คะ วัน หนึ่ง<br />
คุณ อาจ รู้<br />
อะไร ดี ๆ<br />
และ เขียน อะไร ดี ๆ ใน มุม ที่<br />
ใคร ยัง ไม่ เห็น เหมือน คุณ<br />
อีก ก็ได้ ค่ะ : )<br />
และ ถ้า อยาก เริ่ม<br />
ต้น การ เป็น นัก เขียน ธรรมะ ที ดี ่ ก็ ลอง<br />
ติดตาม อ่าน คอลัมน์ เขียน ให้ คนเป็น เทวดา ที คุณ ่ ‘ดัง<br />
ตฤณ ’ มา ช่วย เขียน เป็น นัก เขียน ประจำา ให้ ทุก สัปดาห์<br />
ดู นะ คะ<br />
ขอ อนุโมทนา ใน จิต อัน มี ธรรม เป็น ทาน ของ ทุก ท่าน ค่ะ
<strong>ธรรมะใกล้ตัว</strong><br />
dharma at hand<br />
มาร่วมเป็นอีกหนึ่งกำาลัง<br />
ที่ช่วยสร้างภาพใหม่ให้กับพระพุทธศาสนา<br />
ด้วยการร่วมส่งบทความ ดูข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ท้ายเล่ม<br />
หรือที่<br />
http://dungtrin.com/dharmaathand/
Change language