Lithops - Au Cactus Francophone

uiters moeilik, wellig onmoontlik wees om vaste kenmerke te vind waardeur
hulle van mekaar kan onderskei word.
Dinter het probeer om ’n nuwe soort L. summitata te skep, wat, na
vermoeding in sekere opsigte verskil van L. karasmontana. Gestel dat ’n mens
Dinter se metode vir die bepaling van species van die genus Lithops aanvaar,
dan kan jy net so goed afsien van enige poging om die plante, wat daar onder
ressorteer, te klassifiseer of name te gee. In ’n portret deur homself afgeneem
en gepubliseer in Moeller’s Deutsche Gaertnerzeitung Nr. 27 (1927), p. 102 is
dit heeltemal duidelik dat daar twee soorte plante op dieselfde plaat verskyn
en albei noem hy L. summitata. Die plant heel links is bepaald donkerder
gekleurd in die induikings as die ander. Hy gaan voort deur te sê dat L. sum‑
mitata „hellgrau blau am Kegelteil” en L. karasmontana „tauben grau blau” is.
Dit veronderstel dat daar ’n definitiewe kleur „taubengrau blau” is, en hierdie
fyn verskille in die kleur kan onmoontlik nie gebruik word om soorte te on
derskei nie. Dr. Geyer, wat ook L. karasmontana en die sogenaamde L. sum‑
mitata versamel het, het op my versoek die kleurverskille as maatstaf geneem
en sy pasversamelde materiaal in net soveel groepe verdeel as wat hy kon.
Hy het sewe groepe gemaak, almal deur oorgangsvorme met mekaar verbonde.
Gestel dat die groepe weer verenig word, en iemand anders gevra word om
die plante uit te sorteer, sou dit uitloop op ’n verskillende groepering waar
die groepe nie dieselfde plante sal bevat as tevore nie. Dinter beweer dat die
gewig van die saad van L. summitata 0.072 mg. die van L. karasmontana 0.64
mg. is; maar dit is ’n drywery van die kuns om soorte van mekaar te onders
kei in die rigting van haarklowery. Na my oordeel is daar net één species, nl.
L. karasmontana, en ek het tot hierdie gevolgtrekking gekom nadat ek plante
ondersoek het wat uit elkeen van die twee woonplekke waar L. karasmontana
en L. summitata voorkom.
SLEUTEL OM DIE SOORTE TE BEPAAL
Alleen ’n kort woord is nodig met betrekking tot die sleutel wat hier
aangegee word. Soos reeds beweer, is die blom van geen nut in die bepaling
van ’n soort van hierdie genus nie. ’n Mens word derhalwe, teen jou sin ge
dwing om die aard en kleur van die topoppervlakte vir taxonomiese doelein
des te gebruik, hoewel dit besef word dat ’n sleutel waarin net een oorgaan,
en dit nogal die blaar, in aanmerking geneem word, nie volkome bevredigend
kan wees nie.
Die genus kan gerieflik in twee onderafdelings verdeel word: die Afe
nestratae en die Fenestratae.
I.—AFENESTRATAE
Hierdie groep sluit al die soorte in met ’n skynbaar deurskynende to
poppervlakte, hoewel laasgenoemde in werklikheid genoeg lig deurlaat vir
die groei van die plant. Behalwe L. Meyeri, L. turbiniformis, L. divergens,
47