Lithops - Au Cactus Francophone

In die veld het ek al van tyd tot tyd ’n aansienlike aantal Lithops ge
sien. Heel selde het ek enige teengekom waaraan ’n dier gevreet het of selfs
spore dat stukkies weggeknubbel is. Die protagoniste van die mimiek leer sal
wil beweer dat dit juis is van hul standpunt, maar dis nog glad nie duidelik
teen watter diere hierdie plante hulself beskerm nie. Beskerming teen oor
tollige transpirasie is hoogswaarskynlik die rede van die insinking van die
plantliggaam in die grond. Hierdie plant kom dikwels enkel voor, en sou vir
enige dier, hoe klein ook al, nie veel beteken as voedsel nie. Dikwels vind
’n mens Lithops species verskuil onder bossies of Aalweë, (L. Bromf ïeldii). L.
Lesliei aan die anderkant groei in grasveld en is in die somer en winter tot
so’n mate met gras bedek, dat ’n klomp plante nie sigbaar is nie. Myns in
siens word die mimiek verskynsels wat by hierdie plante voorkom veels te veel
oordryf. Marloth verwys in sy „Stone Plants” na Didymaotus lapidiformis as ’n
goeie voorbeeld om die mate van ooreenstemming tussen hierdie plante en
hul omgewing, te illustreer. My ondervinding is dat na die eerste waarneming
van Didymaotus lapidiformis in die veld, dit later op ’n afstand 16 tree kan
herken word. Dit is ’n groot afstand as in ag geneem word dat hy maar 1 2
duim in deursnee, en nie meer as ’n half duim hoog is nie. Selfs Lithops
species is nie, soos soms beweer word, altyd moeilik om te vind nie. Dit hang
alles daarvan af in watter groeistadium hy verkeer, of hy kort tevore reën
gehad het, en of die persoon ’n geoefende waarnemer is. In tye van droogte
is die boonste oppervlakte van die plant gelyk met die droë, stowwerige grond
en boonop bedek met ’n dun lagie stof, of los grond korreltjies dieselfde
kleur as dié van die plant. Dit spreek vanself dat hulle dan beswaarlik ontdek
word.
Natuurlik, die vraag waarom hierdie plante beide in vorm en kleur soos
Mille omgewing lyk, is nie beantwoord nie en m.i. sal hierdie antwoord nog
lank skuldig bly. Of die vraag ooit sal opgelos word is baie twyfelagtig. Dit is
natuurlik baie maklik om op die Pegasus van die verbeelding te styg en dan
sonder om rekening te hou met die werklikheid ’n oplossing te vind. Daar is
mense wat allerlei onsigbare en geheimsinnige strale of invloede, wat van die
omgewing uitgestraal word en dan bewerkstellig dat die lewewese sy vorm of
kleur of beide aanneem postuleer. Op dié wyse, verlaat ’n mens die terrein van
die natuurwetenskap, want dié is gebaseer op die eksperiment. Waarom b.v.
L. Lesliei roesbruin is, as dit in die rooierige grond afkomstig van verweerde
ysterklip groei en L. gracilidelineata weer wit agtig is en lyk soos die kwarts
klippetjies van sy omgewing is ’n onopgeloste raaisel. Wat my betref verkies
ek om met du Bois Reymond te sê „ignorabimus”, as om allerlei fantastiese
verklaringe aan te neem.
44
DIE PROBLEEM OM DIE SOORTE VAN DIE
GESLAG TE BEPAAL
Die vasstelling van soorte van hierdie genus word bemoeilik deur die
feit dat die blomme van die verskillende soorte so min varieer dat hulle nie