Lithops - Au Cactus Francophone

Luckhoff > Lückhoff
300–350 myl. Een gevolgtrekking wat hieruit voort vloei is dat hierdie soort
dusver aan die Suidkant van die Beaufort Wes vlakte gebly en nie na die
sentrum toe deurgedring het nie.
L. gracilidelineata is ’n ander soort wat oor ’n afstand van 200 myl ge
vind word. Hy verskyn te Pforte (Swakopmund), dan weer naby die Brand
berg en vandaar tot by Franzfontein naby Outjo, die verste punt noord
waarts wat hy bereik het.
Met dié uitsondering van ’n paar Suidwes Afrikaanse soorte het die
meeste species van hierdie genus mekaar nie in hulle verspreiding omvleuel
nie. In die uitgebreide gebied waar L. Lesliei , L. terricolor en L. pseudotrunca‑
tella onderskeidelik voorkom, word geen ander soort aangetref nie. L. divergens
is die enigste soort wat oor ’n oppervlakte van nagenoeg 500 vk. myl, in die
sg. Knersvlakte (Van Rhynsdorp) gevind word; sodra ’n mens in die nabyheid
van die Loeriesfontein hoogland kom, maak L. Otzeniana sy verskyning. Soos
reeds vermeld kom L. pseudotruncatella op die Rusch gebergte voor. ’n Ander
soort L. Triebneri groei in die Tiras berge, Suidwes Afrika, op ’n hoogte van
2210 meters.
L. Nelii het ook ’n vry uitgestrekte verspreiding, maar sy verskillende
woonplekke is min of meer van dieselfde aard en is tot ’n gebied waar dit
selde reën, beperk. Dit kom voor in ’n smal strook 3–35 myl breed, wat paral
lel loop met die kus vanaf Kaap Cross tot aan die mond van die Ugabrivier.
Hierdie Lithops soort is na verwant aan L. Ruschiorum, maar verskil van hom
deurdat hy alleen in brakgrond met ’n bedeksel van los, ronde wit kwarts
(vuursteen) klippies, terwyl L. Ruschiorum saam met Crassula mesembryan‑
themopsis en Anacampseros quinaria op rooi kwartsiet (vuursteen) randjies
voorkom. Sy wortels kom horisontaal te lê, terwyl dié van L. Ruschiorum ver
tikaal loop. Aangesien L. Nelii in ’n baie dor deel van die land groei, ’n deel
waar dit selde reën, moet die wortels so na moontlik aan die oppervlakte lê
om alle vogtigheid hoe min ook al, wat die grond in die vorm van mis of
don bereik, te kan absorbeer. Dit skyn dat hierdie plant ’n baie hoe ouder
dom bereik. Klompe is al gevind waaraan die oorblyfsels van me minder as
150 droë plantliggame vassit nie. As ’n mens aanneem dat deur aanwas ’n
nuwe plant elke jaar ontstaan het as gevolg van die heersende swaar mis oor
hierdie deel van die kus, dan sou so’n plant ongeveer 150 jaar oud wees. Heel
waar skynlik is die plante nog heelwat ouer, want dit gebeur dikwels dat daar
gedurende sekere jare geen aanwas plaasgevind het nie.
Die woonplek van L. salicola verdien vermelding. Hierdie plant groei
in die omgewing van Lückhoff, en sover bekend op drie verskillende plekke,
twee waarvan min of meer eenders is. Dr. Henrici van Fauresmith het my
goedgunstiglik die volgende besonderhede oor een van die plekke gegee: „L.
salicola grows wherever I have seen it, on the edge of brak pans, not in their
middle, that is to say, at a place where the brak is not yet too concen trated.
These pans are probably a few days under water after heavy showers. On
42