Lithops - Au Cactus Francophone

westekant van Suid Afrika liet die genus in sommige gevalle inderdaad die
seekus bereik: L. optica kont te Lüderitzbucht voor in die onmiddellike naby
heid van die see; L. Herrei, naby die see te Alexanderbaai, en L. Nelii nie ver
van Kaap Cross, S.W.A., af nie.
Uit bogemelde is dit duidelik dat hierdie genus tot ’n oppervlakte be
perk is, wat ten noorde deur breedtegraad 20° S. en ten suide deur breedte
graad 33° S. begrens word; die uiterste oosgrens is lengtegraad 28° O., en
die wesgrens die see. Soos later sal beskryf word, lê die vernaamste ver
spreidingsentrum aan die weskant van Suidelike Afrika. In die hele sentrale
gedeelte van hierdie gebied, die sogenoemde Kalahari, is hierdie plante tot
nog toe nie aangetref nie, hoewel L. pseudotruncatella by Gobabis, Suidwes
Afrika tot aan die rand van die Kalahari, L. Aucampiae van die suide af tot
in Postmasburg en L. Lesliei in die nabyheid van Vryburg voortgedring het.
Die verste punt suidwaarts wat die genus bereik het, is die Springbokvlakte
(L. terricolor) naby Port Elizabeth. Hoewel verspreiding van die genus oor
die algemeen oor ’n wye gebied strek, is sekere soorte blykbaar tot ’n klein
gebiedsoppervlakte beperk. Dis waarskynlik nog te vroeg out bieroor die een
of ander stelling neer te lê, want Lithops species groei in die allerdroogste en
mees ontoeganklike dele van die Suid Afrikaanse vasteland. In weerwil van
langdurige en sistematiese soektogte deur geskoolde versamelaars sal dit waar
skynlik nog baie jare duur, eerdat alles in verband niet die verspreiding van
die genus bekend is. Dusver is nuwe soorte en ’n nuwe woonplek van reeds
bekende soorte deur blote toeval ontdek, want dis baie moeilik om sommige
soorte raak te sien, behalwe na ’n onlangse reën.
(2) ’n Merkwaardige verspreidingskenmerk van die genus is dat dit
klaarblyklik binne die bekken van die Oranjerivier en sy vermenigvuldigde
bylope ideale toestande vir sy ontwikkeling gevind het. Hy kont voor in die
bekken van die Vaalrivier en langs dié van die Nossop tot by Windhoek, en
ook langs die bekken van die Visrivier wat deur Suidwes Afrika suidwaarts
vloei. Ongeveer driekwart van die soorte kom voor in die bekken van die
Oranjerivier en sy bylope. Die gebied van Upington af weerskante van die ri
vier tot by sy mond kan beskou word as die middelpunt van sy ontwikkeling.
L. salicola kom in die omgewing van Lückhoff, O.V.S., voor, binne 13 myl
van die Oranjerivier. ’n Baie interessante verskynsel is dat die rooi gevlekte
of gespikkelde soorte hoofsaaklik tot die noord al beperk is. Soos bekend, is
L. Dorotheae en L. Inae die enigste soorte wat na die suidekant toe oorgekom
het. Hulle het egter taamlik dig by die rivier gebly en kom nie op plekke ver
daarvandaan voor nie.
Word die verspreiding van L. Lesliei ondersoek, dan vind ons dat hy
hom langs die bekken van die Vaalrivier van Vereeniging af, oor Klerks
dorp en Venterstad tot by Warrenton uitgebrei het, terwyl die uitloper naby
Bethlehem op ’n byloop van die Vaalrivier gevind word. Hierdie species kom
ook naby Senekal en te Verkeerde Vlei, O.V.S. voor, twee plekke wat in die
dreineringsgebied lê van die Vaalrivier.
40