Lithops - Au Cactus Francophone

val van ’n plant soos bv. L. pseudotruncatella, sal dit die binneste deel van
die plantliggaam nie bereik nie, maar by L. fulviceps sal hy die plant van
binne verlig mits die blaar uitgeswel is.
As die helder spikkels of miniatuur vensters eers eenmaal tot ont
wikkeling gekom bet op die oppervlakte, dan sal mettertyd ook die deur
skynende venster verskyn. ’n Mens kan sonder meer waarneem, hoe hierdie
helder spikkels by L. terricolor al groter en groter word en eindelik onderling
met mekaar verbind raak. Die gevolg van geleidelike toename in grootte van
die deurskynende kolletjie of vlekkie sal uitloop op die vorming van ’n groot
ononderbroke venster.
Die venster in plante soos L. bella, L. Aucampiae, L. Otzeniana het skyn
baar op ’n effens ander wyse tot stand gekom. In hierdie besondere groep is
helder spikkels nie gevorm nie, maar die ondeurskynende bedeksel liet langs
amerhand deurskynend geword. Op sekere bepaalde plekke het deur skynende
strepies of vlekkies ontstaan en deur hulle verbinding met mekaar het hulle
eventueel groot vensters geword. In sommige gevalle het ondeur skynende dele
soos eilandjies in die deurskynende plekke agtergebly. ’n Onder soeking van
die venster van L. Franciscii, L. Lesliei en L. Venteri bring aan die lig dat die
half deurskynende bedeksel van die venster in hierdie drie gevalle langsamer
hand deurboor word. Klein ronde kolletjies het reeds vry geword en maak die
onderliggende venster si baar.
Die Grootte van die Plante. Die deursnee van die blare verskaf ons nie
’n waardevolle maatstaf van taxonomiese doeleindes me want dit verander al
na die hoeveelheid water wat die plant tot sy beskikking het.
38
DIE SOOM
Ons kan aanneem dat die topoppervlakte van die blare ’n sirkel vorm
en die spleet tussen hulle, die deursnee. Die deel van die rand al langs die
spleet is gewoonlik reguit en kan die binnerand of binnesoom genoem word,
en die halfsirkelvormige deel kan geriefshalwe as die buiterand of buitesoom
beskryf word. By heelparty plante (L. Ruschiorum, L. gracilidelineata, L. turbi‑
niformis) is die hele topoppervlakte ongedifferensieerd, daar dit egaal gekleurd
is en die tekstuur van so’n aard is dat ’n definitiewe rand nie kan onderskei
word nie. Die venster van baie soorte en veral die groot oop venster van
sommiges het ’n duidelike omranding. Die omranding is in die reel nie van
groot taxonomiese waarde nie, hoewel dit ’n spesifieke kenmerk is van sekere
plante, en ’n mens in staat stel om die soort te bepaal. By die volgende soorte
kom ’n duidelike, eiesoortige rand voor: (i) L. optica kom die binnestreep en
buiterand by die twee eindpunte van die spleet bymekaar, kenmerkend is die
ontwikkeling by hierdie soort van ’n deurskynende driehoek met apeks na
ondertoe gekeer; (ii) by L. Otzeniana is die rand deur inkerwings opgesplits
in lobbetjies waarvan 10–12 in die buite en 4–6 in die binnerand voorkom:
’n lobbetjie kan onreëlmatig, driehoekig, effens langwerpig, stomp of skerp