Lithops - Au Cactus Francophone

in hulle natuurlike woonplek, is plante ook al teengekom met ’n effens kon
kawe voorkoms. So’n vormverandering val min of meer saam met ’n rusperiode
tydens of na ’n langdurige droogte, wanneer hulle bul ingekrimp en tot onder
die oppervlakte teruggetrek bet. Wanneer hulle hierdie stadium bereik bet, dan
is dit baie moeilik om hulle op te spoor, want hulle lê min of meer bedek
onder, ’n dun laag stof en is dus maar ten dele sigbaar; nog meer, sy kleur
kan noueliks onderskei word van dié van die lagie sand wat bom bedek.
Word bierdie plante dwarsdeur die jaar gekweek in plekke byvoorbeeld
in Europa, Wes Kaapland of naby die kus waar die relatiewe humiditeit boog
is, dan is bul geneig om langer te word en bokant die oppervlakte uit te
steek. Vorm en voorkoms is dan heeltemal anders as die gewone. In sulke
gevalle moet ’n mens baie omsigtig te werk gaan, as jy die species van ’n
plant wil bepaal op grond van die graad van sy konveksiteit of van enige
ander ken merke, want dit kan wees dat hulle onder ’n gewysigde omgewing
baie uitgeswel en ronder geword bet.
Die top is gelyk of in mindere of meerdere mate gerimpeld. Die twee
uiterste gevalle L. turbiniformis en L. verruculosa, waar die hele top sterk
geplooid is, sodat die oppervlakte in talryke kronkelende aanmekaar verbonde
bindings en groewe verval het. Plante soos L. olivacea het ’n gelyke opper
vlakte. Aan die anderkant weer is L. salicola, waar die oppervlakte gewoonlik
gelyk is maar ook in mindere of meerdere mate gerimpeld kan wees. Om ’n
juiste beeld van al die verskillende wysings van die topoppervlakte aan die
leser voor te skilder, sal dit nodig wees om ieder afsonderlike species opnuut
te beskryf; derhalwe word by verwys na die beskrywing van die individuele
soorte, na die verskillende fotos en gekleurde plate.
Die kleur van die top word ook gekenmerk deur ’n verskeidenheid
kleur variasies, en uit geen beskrywing, hoe gedetailleerd ook, kan iemand ’n
helder en juiste begrip kry van die voorkoms van hierdie interessante en beto
werende plante nie. Die taal van die mens is veel te arm om hierdie keurige
kleur skakeringe na verdienste te beskryf.
Nie alleen verskil die een blaar van die newenstaande blaar in ’n paar
nie, maar daar ook is ’n aansienlike mate van variasie tussen die blare wat
sonder uitsoek geneem word van plante, wat tot dieselfde species behoort en
in een en dieselfde kolletjie groei. L. salicola staan by die duisende op twee
plekke wat nagenoeg tien myl van mekaar is, as die top naamlik die graad van
sy platheid, konveksiteit of deurskynendheid, as maatstaf vir die geldigheid
van die species sou moet dien, dan sou ons in staat wees om bier tien tot
twaalf tipes te beskryf. By nader ondersoek blyk dit egter, dat daar tussen die
twee uiterstes die deurskynendheid en die ondeurskynendheid, alle oorgangs
vorme voorkom tot by die half deurskynendes—’n bewys van hoe die een
trapsgewys in ’n ander oorloop. Oënskynlik oefen die tint en gesteldheid van
die grond ’n belangrike invloed uit op die toekomstige kleur van die top.
34