Lithops - Au Cactus Francophone

ster”, kom (Fig. 3). By sommige soorte L. optica, L. olivacea, L. marmorata is
die topoppervlakte deurskynend, by andere L. fulviceps het dit ’n voorkoms
van ’n aantal miniatuur venstertjies, klein deurskynende openinkies deur on
deurskynende weefsel van mekaar geskei; by andere L. Meyeri weer laat die
ondeurskynende oppervlakte tog nog genoeg lig deur vir die behoefte van die
plant. Schanderl het gevind dat in die geval van Fenestraria rhopalophylla, waar
die vensters ooreenkom met dié van L. optica en L. olivacea, 90–91.5 persent
van die invallende lig deurgelaat word, en dat op ’n diepte van 17 mm. slegs
diffuse lig voorkom met ander woorde die deurskynende venster laat ’n baie
aansien like hoeveelheid lig deur.
In verband met Lithops terricolor wat ’n voorbeeld is van die tweede
tipe is Schanderl se bevindings as volg:
wit lig 35.8% rooi infra rooi 44%
geel tot rooi 42.0% blou groen 24%
Lithops kunjasensis ’n plant met ’n oënskynlik ondeurskynende top:
wit lig 48% rooi infra rooi 55%
geel tot rooi 44% blou groen 24%
Die ondeurskynendheid van die boonste oppervlakte moet vermoedelik
toegeskryf word aan die vorming van anthocyan in die selsap, die afsetting
van kalsiumoxalaat in die selwand en die ophoping van kalsiumkarbonaat
saampaksels wat self rooi gekleurd is. Hierdie stukke saamgepakte kalsium
karbonaat verdwyn as verdunde soutsuur bygevoeg word, en die selinhoud
word feitlik deurskyneud. Veranderings in die sel en selwand gaan gepaard
met ’n afname in die intensiteit van die lig en dis slegs ’n diffuse lig wat na
binnetoe deurdring. Hoewel deur die grond bedek, kan die plant nog sy eie
voedsel vervaardig onder vrywel gunstige toestande. Op hierdie wyse ingerig,
is hy in staat om sy bestaan te bestendig ten spyte van die heersende on
gunstige toestande in sy woonplek.
Dinter het die temperatuur van ’n species van Lithops te Lichtenstein
naby Windhoek, S.W. Afrika gemeet, en dit het op 56.2° C. te staan gekom,
terwyl die temperatuur van die omliggende klipperige grond tien grade hoer
was. In die somer het hulle bogemelde temperatuur te verduur, en in die
winter daal die temperatuur weer van 8 10° onder die nulpunt van die Cel
sius skaal. Behalwe hierdie temperatuuruiterstes het hulle ’n wolklose hemel
te dulde en moet lang periodes droogte deurstaan.
Die top van die blaar is plat (L. olivacea, L. Lesliei), konveks (L. Ru‑
schiorum), of skuinskonveks (L. Meyeri, L. divergens). Die graad van platheid
of konveksiteit is by die individuele plante baie veranderlik, dit is afhanklik
van die hoeveelheid water wat op enige besondere fase van sy lewe vir hom
beskikbaar is. In hulle natuurlike woonplek is die top van die meeste soorte
min of meer plat, behalwe by diegene wat tot die skuinskonveks groep be
hoort. Na ’n deurdringende reën is die top min of meer konveks. Hier egter,
33