MATERIAŁY POKONFERENCYJNE Zabytki Sakralne - Starostwo ...
MATERIAŁY POKONFERENCYJNE Zabytki Sakralne - Starostwo ... MATERIAŁY POKONFERENCYJNE Zabytki Sakralne - Starostwo ...
udowana na salę gimnastyczną. Około 1930 roku klasztor liczył 20 sióstr zakonnych, które poświęcały się ambulatoryjnej opiece, prowadziły pensję dla dziewcząt, pięcioletnią szkołę powszechną, trzyletnią szkołę mieszczańską, dwuletnią szkołę rzemieślniczą dla żeńskich profesji oraz przedszkole. Okupacja niemiecka zamknęła szkoły i pensję, stopniowo wszystkie szkoły zlikwidowano. Dwa budynki klasztorne były zwolnione dla widnawskich kaznodziei ze skasowanego seminarium dla księży, siostry im prowadziły dom i gospodarstwo aż do 1946 roku. W tym okresie wysiedlenie z Czechosłowacji dotyczyło większości sióstr (zarówno kaznodziei) oraz osób z niemiecką narodowością. Po ich odejściu budynki klasztorne pozostały puste, z tym, iż szkoła służyła jako magazyn dla potrzeb miejscowego zarządu. We wrześniu 1950 roku zostało skasowanych siedem klasztorów boromeuszek w całym państwie i do Vidnavy zostały internowane siostry z wszystkich szkół oraz zakładów – boromeuszki i inne kongregacje. Od 1951 roku pierwotny klasztor boromeuszek służył jako dom charytatywny dla sióstr seniorek, które były chore lub niezdolne do pracy. Jednakże sióstr przybywało i dlatego część z nich została w 1966 roku przeprowadzona do budynku byłego sądu na rynku w Vidnavie (nr hip. 68). Po wymianie majątkowej między boromeuszkami i nowo założoną Zasadniczą Szkołą Miejscowego Gospodarstwa w Vidnavie siostry przeprowadziły się do kamienic nr hip. 64 i 66 na widnawskim rynku (dawniej hotele Loibl i Menzel), zaś praktykanci do budynków internatowych i szkolnych klasztoru. W wyniku naturalnego ubytku zakonnic w 1955 roku został skasowany Zakład Charytatywny i obiekty zostały przekazane do dyspozycji Oblastní charity Jeseník. Wymieniona tu obecnie prowadzi Jadłodajnię Charytatywną AVE, warsztaty chronione i Dom spokojnej starości Św. Henryki. Od 1998 roku byłe budynki klasztorne wykorzystuje Zakład wychowawczy dla młodzieży – dla chłopców w wieku od 15 do 18 lat. 88
Mgr. Michaela Neubauerová Vlastivědné muzeum Jesenicka ŽENSKÉ KLÁŠTERY NA JESENICKU Mužské a ženské řády byly důležitými duchovními a kulturními středisky celé oblasti Jeseníků. Do těchto končin přinášely vzdělání a spiritualitu, a tak významně přispívaly k duchovnímu rozvoji celého regionu. Ženské řehole navíc svým vedením sirotčinců a péčí o nemocné patřily k nejvýznamnějším institucím v oblasti charity. JESENÍK Klášter Řádu sv. Voršily v Jeseníku byl založen vratislavským biskupem Jindřichem Försterem v roce 1881 jako náhrada za zrušený konvent ve Vratislavi. Hlavním zařízením nově vzniklého kláštera bylo privátní centrum pro vzdělávání dívek, které fungovalo až do roku 1939. Do 30. let 20. století bylo při klášteře zřízeno celkem šest pedagogických a opatrovacích zařízení – osmiletá obecná škola, opatrovací ústav pro malé děti, měšťanská škola, hospodyňská škola, dvouletá obchodní škola pro dívky a živnostenská škola pro ženská povolání. Chovanky pocházely hlavně ze středních a vyšších vrstev a penzionát patřil k prominentním ústavům v zemi. Hlavní důraz byl kladen na vyučování jazyků a obecnou humanitní výchovu, dále pak na domácí práce. Paralelně zde také působily třídy pro chudé dívky (tzv. St. Angela Schule). Po 2. světové válce byly všechny školy zavřeny a sestry nakonec odešly buď dobrovolně, nebo byly odsunuty v březnu 1948 nejprve do Insbrucku, následně pak do Feldkirchu v Rakousku u hranic se Švýcarskem. V roce 1951 defi nitivně převzal všechny budovy kláštera Místní národní výbor v Jeseníku, který následně rozprodal zařízení kláštera školským institucím Jesenicka. V roce 1957 byla v klášteře zahájena výuka v osmileté národní škole a dodnes je zde umístěn I. stupeň základní školy. V minulých letech došlo k opravám budov a k rozsáhlé rekonstrukci kaple, bývalé živnostenské školy a tělocvičny. Základem celého konventu voršilek byl původní měšťanský dům čp. 154 na dnešním Masarykově náměstí, který byl zakoupen v roce 1881 (donátorem byl biskup Jindřich Förster, stavitelem Jan Gröger). Tento dům, který měl vchod ze strany náměstí, byl přestavěn pro potřeby konventu a výuky. K rozšíření došlo díky nájmu prostor sousedního domu čp. 153 (byly přistavěny ložnice, obývací místnost a kaple P. Marie). V důsledku nárůstu řeholnic i chovanek se konvent rozrostl - stavitelem Schwarzerem byla postavena školní budova s osmi třídami pro obecnou a měšťanskou školu směrem k řece Bělé, v letech 1884-1888 89
- Seite 38 und 39: ANATOL BUKAŁA NYSA. Kirche der Hl.
- Seite 40 und 41: ANATOL BUKAŁA aus Nysa. Die Kirche
- Seite 42 und 43: Auch im Hinblick auf deren Lage, si
- Seite 44 und 45: IZABELA KICAK ciszkanie, jezuici, k
- Seite 46 und 47: IZABELA KICAK modyfi kacjom związa
- Seite 48 und 49: 48 Izabela Kicak Odbor propagace, s
- Seite 50 und 51: IZABELA KICAK Kostel sv. Jakuba a s
- Seite 52 und 53: Možná by stálo za to nechat se o
- Seite 54 und 55: IZABELA KICAK le Orden. Musolff erw
- Seite 56 und 57: IZABELA KICAK Als Sitz der Bischöf
- Seite 59 und 60: Mgr. Květoslav Growka Państwowe P
- Seite 61 und 62: Křížový vrch - kaplica św. Ann
- Seite 63 und 64: MIEJSCE ODPUSTOWE KŘÍŽOVÝ VRCH
- Seite 65: Kaplica Św. Anny, widokówka dla z
- Seite 68 und 69: MGR. KVĚTOSLAV GROWKA jednotného
- Seite 70 und 71: MGR. KVĚTOSLAV GROWKA Stavební pr
- Seite 72 und 73: Celkový pohled na Jeseník s Kří
- Seite 74 und 75: MGR. KVĚTOSLAV GROWKA Das Klima in
- Seite 76 und 77: MGR. KVĚTOSLAV GROWKA Druck vom Ge
- Seite 78 und 79: MGR. KVĚTOSLAV GROWKA Gesamtansich
- Seite 81 und 82: Mgr. Michaela Neubauerová Muzeum K
- Seite 83 und 84: KLASZTORY ŻEŃSKIE NA JESENIKU Wid
- Seite 85 und 86: KLASZTORY ŻEŃSKIE NA JESENIKU Fot
- Seite 87: KLASZTORY ŻEŃSKIE NA JESENIKU Fot
- Seite 91 und 92: ŽENSKÉ KLÁŠTERY NA JESENICKU Po
- Seite 93 und 94: Fotografi e současného stavu býv
- Seite 95 und 96: ŽENSKÉ KLÁŠTERY NA JESENICKU Fo
- Seite 97 und 98: Ordenskloster der Hl. Urszula in Je
- Seite 99 und 100: FRAUENKLÖSTER IN JESENIK Foto des
- Seite 101 und 102: FRAUENKLÖSTER IN JESENIK Piaristen
- Seite 103 und 104: FRAUENKLÖSTER IN JESENIK ge Gesamt
- Seite 105 und 106: Iwona Solisz Opolski Wojewódzki Ko
- Seite 107 und 108: FINANSOWANIE KONSERWACJI ZABYTKÓW
- Seite 109 und 110: FINANSOWANIE KONSERWACJI ZABYTKÓW
- Seite 111 und 112: prací, zhotovení stavebního proj
- Seite 113 und 114: FINANCOVÁNÍ KONZERVACE SAKRÁLNÍ
- Seite 115 und 116: 1) Ministerium für Kultur und Nati
- Seite 117 und 118: FINANZIERUNG DER PFLEGE SAKRALER DE
- Seite 119 und 120: 1. WSTĘP Witraże (fot.1) - przesz
- Seite 121 und 122: PROBLEMY KONSERWACJI WITRAŻY Drugi
- Seite 123 und 124: PROBLEMY KONSERWACJI WITRAŻY Ważn
- Seite 125 und 126: dr Paweł Karaszkiewicz Výzkumně
- Seite 127 und 128: PROBLEMATIKA KONZERVACE VITRÁŽÍ
- Seite 129 und 130: PROBLEMATIKA KONZERVACE VITRÁŽÍ
- Seite 131 und 132: von entsprechenden Konstruktionen g
- Seite 133 und 134: mit der Architektur und Konstruktio
- Seite 135 und 136: PROBLEME BEI DER KONSERVIERUNG VON
- Seite 137 und 138: inż. Jerzy Siwek PRZYCZYNY ZAWILGO
udowana na salę gimnastyczną. Około 1930 roku klasztor liczył 20 sióstr zakonnych,<br />
które poświęcały się ambulatoryjnej opiece, prowadziły pensję dla dziewcząt,<br />
pięcioletnią szkołę powszechną, trzyletnią szkołę mieszczańską, dwuletnią szkołę<br />
rzemieślniczą dla żeńskich profesji oraz przedszkole. Okupacja niemiecka zamknęła<br />
szkoły i pensję, stopniowo wszystkie szkoły zlikwidowano. Dwa budynki klasztorne<br />
były zwolnione dla widnawskich kaznodziei ze skasowanego seminarium dla księży,<br />
siostry im prowadziły dom i gospodarstwo aż do 1946 roku. W tym okresie wysiedlenie<br />
z Czechosłowacji dotyczyło większości sióstr (zarówno kaznodziei) oraz<br />
osób z niemiecką narodowością. Po ich odejściu budynki klasztorne pozostały puste,<br />
z tym, iż szkoła służyła jako magazyn dla potrzeb miejscowego zarządu.<br />
We wrześniu 1950 roku zostało skasowanych siedem klasztorów boromeuszek w całym<br />
państwie i do Vidnavy zostały internowane siostry z wszystkich szkół oraz zakładów<br />
– boromeuszki i inne kongregacje. Od 1951 roku pierwotny klasztor boromeuszek służył<br />
jako dom charytatywny dla sióstr seniorek, które były chore lub niezdolne do pracy.<br />
Jednakże sióstr przybywało i dlatego część z nich została w 1966 roku przeprowadzona<br />
do budynku byłego sądu na rynku w Vidnavie (nr hip. 68). Po wymianie<br />
majątkowej między boromeuszkami i nowo założoną Zasadniczą Szkołą Miejscowego<br />
Gospodarstwa w Vidnavie siostry przeprowadziły się do kamienic nr hip.<br />
64 i 66 na widnawskim rynku (dawniej hotele Loibl i Menzel), zaś praktykanci<br />
do budynków internatowych i szkolnych klasztoru. W wyniku naturalnego ubytku<br />
zakonnic w 1955 roku został skasowany Zakład Charytatywny i obiekty zostały<br />
przekazane do dyspozycji Oblastní charity Jeseník. Wymieniona tu obecnie prowadzi<br />
Jadłodajnię Charytatywną AVE, warsztaty chronione i Dom spokojnej starości<br />
Św. Henryki. Od 1998 roku byłe budynki klasztorne wykorzystuje Zakład wychowawczy<br />
dla młodzieży – dla chłopców w wieku od 15 do 18 lat.<br />
88
Change language