MATERIAŁY POKONFERENCYJNE Zabytki Sakralne - Starostwo ...

PROBLEMY KONSERWACJI WITRAŻY
Drugi składnik witraża – ołów znany jest z jednej strony ze swojej odporności
chemicznej, jego więc korozja zachodzi w szczególnych przypadkach wysokiej wilgotności
i obecności par kwasów organicznych, z drugiej strony jednak charakteryzuje
się niską wytrzymałością mechaniczną, zmniejszającą się z czasem. W konsekwencji
więc kwatera witrażowa może się odkształcić, wygiąć a nawet w skrajnych
przypadkach poszczególne szkła mogą wypaść. Dlatego rzadko się zdarza, aby witraże
starsze miały zachowaną oryginalną siatkę ołowiową.
Opisane wyżej cechy witraży powodują, że działania konserwatorskie obejmują
zróżnicowane zagadnienia od poznania historii witrażu, poprzez opracowanie
metod oczyszczania szkła, ewentualnego uzupełniania warstw malarskich naprawy
siatki ołowiowej i zabezpieczenia witrażu przed dalszymi zniszczeniami. Konserwator
witraży więc musi dysponować wiedzą zarówno rzemieślnika-witrażysty jak
i umiejętnościami artysty-witrażownika. Trzeba też pamiętać, że witraż jest ściśle
związany architektonicznie i konstrukcyjnie z budowlą w której się znajduje gdyż
okno z witrażem jest integralną częścią elewacji budowli i jednocześnie ważnym elementem
wystroju wnętrza, wpływającym na jego barwę i charakter. Ponadto witraż
pełni funkcję zwykłego okna a więc wpływa i na klimat wnętrza. Te współzależności
121