Reflection of another mind

In 2006 werkt Weidenbaum op vraag van Het Beschrijf
in Brussel mee aan het artistieke project Poëzie in de
stad. Onder de titel ‘Passing by’ ontwikkelt Peter
Weidenbaum in dit project een veelzijdige beeldspraak die
eigen is aan zijn artistieke schriftuur. Hij omschrijft zijn
interventie als een infiltratie in de wijk Montgomery en
ontwerpt een wandelparcours waarop zijn schilderijen
van herkenbare stadstaferelen op verrassende plaatsen
getoond worden. Het schilderij van de notabele in de
nachtwinkel. En het schilderij van de zelfstandige immigrant
in de ambassade. Hierdoor laat hij de inwoners
van de wijk stil staan bij hun omgeving.
Weidenbaum publiceert een krant waarin de geschilderde
stadszichten te zien zijn in combinatie met een
gedicht van Agnieszka Kuciak, een Poolse dichteres,
en verschillende interviews met wijkbewoners. Deze
congruentie van tekensystemen wordt gefinaliseerd
met een sculptuur op het Montgomery-plein.
Hij ontwerpt een zeer hoge redderstoel in inox op een
betonnen vlak waar men het gedicht van Kuciak kan
lezen. Als een symbolische daad, waarbij Weidenbaum
de toevallige voorbijganger uitnodigt om de stad vanuit
een vogelperspectief te aanschouwen, er bij stil te
staan, er afstand van te nemen, een moment van rust te
integreren. Weidenbaum raakt in die periode ook erg
onder de indruk van het werk van de Duitse kunstenaar
Martin Kippenberg die hem door zijn controversieel
oeuvre blijvend zal beïnvloeden.
Een ander opmerkelijk werk van Weidenbaum is het
artistieke alter ego van de auto. Dit beschadigde bronzen
voertuig, omgevormd door de kunstenaar tot een
sculpturaal esthetische vorm is rijk aan verwijzingen.
Getransformeerd tot een immobiel kunstwerk wordt de
euforie van snelheid in vraag gesteld en blijft slechts de
metafoor over. Voor de een is het een statussymbool,
voor de ander een verlengstuk van het eigen ego, dat
hen de illusie schenkt van vrijheid en individualiteit (Flor
Bex eredirecteur Muhka over ‘Alter ego’).
In 2006 start Weidenbaum met een reeks van schilderijen
genaamd ‘out of the series Car Crash’. Dit resulteert
in 2008 in de monumentale sculptuur ‘Alter Ego’.
Het is in deze periode dat de kunstenaar ook start met
het maken van kunstintegraties in de architectuur van
openbare gebouwen. ‘Green Velvet’ in de vleugel van
de Kinderpsychiatrie van het UZ Jette en ‘Landscape’
in Sint Agatha Berchem in een kinderdagverblijf zijn
hiervan goede voorbeelden. In beide werken worden
werelden met elkaar vermengd. Een geabstraheerd
landschap wordt gereconstrueerd in de publieke ruimte.
In een erg verstedelijkte omgeving wordt dit een herkenningspunt,
een rustpunt, voor de jonge residenten.
Met ‘The Consumption of The Suffering’ vertelt Peter
Weidenbaum in 2010 een retro-symbolische vertelling in
3D. Met de installatie die hij exposeert in de unieke
locatie van de Sint-Baafskerk in het Nederlandse Aardenburg
tracht hij de esthetiek van het lijden te grijpen
en vast te houden. De drie delen van het kunstwerk
vormen samen een driedimensionaal passieverhaal.
Het vertelt over een lijden als consumptie van pijn en
verlossing. Er is de dimensie van het dierlijke leed dat
gepaard gaat met het slachten van een schaap. Het
refereert aan de oersymboliek van het offerritueel.
De consumptie van het offer wordt voorgesteld als
‘blingbling’: het in blinkend brons gegoten schaap
hangt hoog met de achterste poten vastgeknoopt aan
een touw. Het leven dat uit het dier is weggeëbd,
herrijst in de Ferrari-rode kleur van de beeldengroep
onder het bronzen beeld. Het lijden is uitgelekt tot in
de huiskamer en heeft zich vermengd met gezellige
kitsch. In de derde dimensie tenslotte, treden we toe
tot het goddelijke als retrosymbool.
De universele Madonna, de moeder aller naties
wordt belichaamd in het portret van wijlen Prinses
Diana. De beeltenis van Diana is nog steeds massaal
in productie en wordt mondiaal gedistribueerd voor
ieders privéconsumptie. Dit is de consumptie van
het gemediatiseerde lijden. De filosoof Tom De Mette
citerend; ‘The Consumption of The Suffering’ van Peter
Weidenbaum ontvouwt als een film met een Lynchiaanse
gelaagdheid. Het verkent de dimensies van het lijden
dat ons zo bekend en zo vreemd is.”
Weidenbaum hecht veel belang aan een maatschappijgericht
creatieproces. Hij tracht een hedendaags gevoel
als vervreemding te overbruggen aan de hand van
gedeelde beelden: een gemeenschappelijke werkelijkheid
waarbij het object zelf de drempel verlaagt.
Peter_Weidenbaum_A5_3.indd 5 25/11/15 07:54