Reflection of another mind
Deze publicatie werd gerealiseerd naar aanleiding van de tentoonstelling Reflections of another mind, Peter Weidenbaum in cultuurcentrum de Bogaard, Sint Truiden. Van 11 december 2015 tot 1 maart 2016. Gedrukt in oplage van 500 exemplaren. Teksten; Frans Boenders, Tom de Mette, Geert Verswijvel, Willem Elias, Sven Vanderstichelen, Peter Weidenbaum, Flor Bex. Translation Peter Lissack Lay-out Peter Weidenbaum, Skin, Joyce de Cock Fotografie Peter Weidenbaum Uitgever cultuurcentrum de Bogaard, Sint Truiden. ©2015 Peter Weidenbaum, de auteurs. Alle rechten voorbehouden.
Deze publicatie werd gerealiseerd naar aanleiding van de tentoonstelling Reflections of another mind, Peter Weidenbaum in cultuurcentrum de Bogaard, Sint Truiden. Van 11 december 2015 tot 1 maart 2016. Gedrukt in oplage van 500 exemplaren. Teksten; Frans Boenders, Tom de Mette, Geert Verswijvel, Willem Elias, Sven Vanderstichelen, Peter Weidenbaum, Flor Bex. Translation Peter Lissack
Lay-out Peter Weidenbaum, Skin, Joyce de Cock
Fotografie Peter Weidenbaum
Uitgever cultuurcentrum de Bogaard, Sint Truiden.
©2015 Peter Weidenbaum, de auteurs. Alle rechten voorbehouden.
Sie wollen auch ein ePaper? Erhöhen Sie die Reichweite Ihrer Titel.
YUMPU macht aus Druck-PDFs automatisch weboptimierte ePaper, die Google liebt.
Het schilderij Pourim vertrekt van een foto die ik aantrof
in een fotoalbum dat mijn vader me gaf een tweetal
jaar voor zijn dood. Ik had het album tot hiertoe niet
zo goed begrepen. Oude foto’s gemengd in een
wat vreemde structuur. Alsof verschillende mensen
door de jaren heen er foto’s hadden uit gehaald en
andere in de plaats hadden gestoken. Misschien
als een symbool voor de versnipperde jeugd van
mijn vader. Door af en toe de albums ter hand te
nemen en eens door te kijken kwam er toch een
structuur naar boven. Het waren blijkbaar albums
van twee personen, mijn vader en zijn broer. Zijn
broer, mijn nonkel dus, had de vreemde gewoonte
om de foto’s langs de achterzijde vol te schrijven.
Spijtig bijna onleesbaar. Toch kon ik een aantal
namen ontwarren.
Profonsart, Quels types!, au revoir monsieur Zini…
Stilletjes drong het tot mij door mijn vader zei al wel
eens dat hij tijdens de oorlog ondergedoken leefde.
Verder niets, de weinige woorden die we tot elkaar
zeiden werden beter niet besteed aan het verleden.
Achteraf misschien spijtig maar toen normaal.
Het drong tot mij door dat beide albums die van
vader als van mijn nonkel een heel deel foto’s
bevatten van joodse kinderen die ondergedoken
leefden in Brusselse homes. Ik begon de namen
uit het fotoalbum op te zoeken op het internet. De
meeste waren fonetisch geschreven maar ik vond
toch drie personen terug.
De trein Tienen - Brussel is een snelle verbinding. Le
Pain Quotidien op de Zavel leek mij wel een goede
locatie om af te spreken. Neutraal terrein, stel u
voor een wild vreemde belt u op om te zeggen dat
hij foto’s heeft waar uw naam op staat. Een foto uit
1949 Quels types! Staat erbij. Goede dag mijnheer
is het mogelijk dat u…
Adolphe Nysenholc, toen ik zijn naam had ingetypt
bij google was het eerste item wikipedia Frankrijk.
Ik las de harde realiteit. Maar het kon mij niet weerhouden
om met hem af te spreken.
Gisteren zagen we elkaar voor de tweede maal,
nu in mijn atelier. Bij het schilderij Pourim een feest
van kinderen in 1949 te Profonsart. Met buiten een
wereld die zijn wonden likt.
Peter Weidenbaum
Oorbeek, 15 november 2015
Adolphe Nysenholc
Schets voor het werk Pourim
Peter_Weidenbaum_A5_3.indd 6 25/11/15 07:54