Sie wollen auch ein ePaper? Erhöhen Sie die Reichweite Ihrer Titel.
YUMPU macht aus Druck-PDFs automatisch weboptimierte ePaper, die Google liebt.
kişinin satdığı paxlava həqiqətən sultan<br />
mətbəxindəndir. Paxlavanın hamısını alıb getdi.<br />
Evdə ilk dişləmədə qızıl sikkəyə rast gəlid. Bu altın<br />
onun ödədiyi puldan min dəfə daha dəyərli<br />
idi. O saat anladı ki, çayçı heç satdığı malın<br />
fərqində deyil. Sonrakı gün yenə çayçının səsini<br />
eşidən kimi küçəyə çıxıb onu çağırdı: “Ağa, sənin<br />
paxlavaların o qədər dadlıdır ki, mənim külfətim<br />
bundan heç doymadı. İcazə ver, bundan sonra<br />
sənin bütün paxlavanın tək alıcısı mən olum.”<br />
Qırx gün tamam olandan sonra sultan onun<br />
hədiyyəsi ilə çayçının həyatının necə dəyişdiyini<br />
görmək istədi. Bu dəfə bütün əyanları və cahcəlalı<br />
ilə ona baş çəkdi. “Sənə paxlava göndərən<br />
adam mən idim”, - dedi, de görüm indi işlərin<br />
necədir?”<br />
Çayçı cavab verdi: “Sultanım, mən heç bilməmişdim,<br />
bu sizin hədiyyənizdir, bu səbəbdən<br />
də paxlavaların hamısını satıb evimə lazım olan<br />
şeylər almışam.”<br />
Kasıb çayçı peşimançılıq çəkməsin deyə şah<br />
paxlavanın içinə qoydurduğu altunlardan heç<br />
nə demədi. Əvəzində isə onu özü ilə saraya<br />
apardı. Qızıl və ləl-cəvahiratın dağ kimi yığıldığı<br />
xəzinəsinə salıb əlinə bir sini verdi və dedi:<br />
“Sinini var gücünlə daş-qaşın içinə sal, nə qədər<br />
altın yığa bilsən hamısı sənindir.”<br />
Həyəcandan dizləri əsən qoca sinini tərs<br />
üzünə tutub qalağın içinə itələdi, çıxaranda üstündə<br />
yalnız bir altın var idi. Çayçı elə titrəyirdi<br />
ki, o tək altın da sinidən yerə düşdü.<br />
Sultan gördüklərinə inana bilmirdi, üzünü<br />
əyanlarına tutub dedi: Onu mənim torpaq mülklərimə<br />
aparın, yerdən bir daş götürüb bacardığı<br />
qədər uzağa atsın, daşın düşdüyü yerə qədər<br />
ətrafdakı bütün torpaqları dərhal ona verin.<br />
Onlar gəlib sultanın mülkünə çatanda qoca<br />
çayçı böyük bir qaya parçasından yapışdı. O,<br />
özünü cavanlığındakı kimi güclü hiss edirdi.<br />
Həm də fikirləşirdi ki, belə bir tapşırıq üçün yalnız<br />
qaya parçası münasibdir. Əzab-əziyyətlə qaya<br />
parçasını yerdən götürüb birtəhər başının üstünə<br />
qaldırdı. Elə bu vaxt gərilmiş qolları heydən<br />
düşdü və ağır daş əllərinin arasından çıxıb qocanın<br />
başını xıncım-xıncım elədi.<br />
Volfqanq Yansen yazı masasına yaxınlaşdı, qayçıya<br />
baxıb başını yellədi: Əgər o elə indicə təsbehi<br />
beschaffen. Er stellte sich also an einen belebten Platz<br />
und pries lauthals seine Baklawa an. Schon nach<br />
kurzer Zeit kam ein Kaufmann aus der<br />
Nachbarschaft, der sah, daß es wahrhaft fürstliches<br />
Gebäck war, das der Mann anbot, und kaufte das<br />
ganze Blech. Zu Hause stieß er schon beim ersten<br />
Bissen auf das Gold, dessen Wert den Preis, den er<br />
bezahlt hatte, um das Tausendfache überstieg. Er<br />
dachte sich, daß der Mann offenbar nicht wußte,<br />
was er verkaufte, und als er am nächsten Tag wiederum<br />
die Stimme des Kellners hörte, stürzte er hinaus<br />
auf die Straße und rief: „Mein Herr, Eure<br />
Baklawa ist so köstlich, daß meine Familie gar nicht<br />
genug davon bekommen kann. Laßt mich künftig<br />
Euer alleiniger Abnehmer sein.“<br />
Nach Ablauf der vierzig Tage wollte der Sultan<br />
schauen, wie sich das Leben des Kellners durch das<br />
Geschenk verbessert hatte. Er stattete ihm einen<br />
Besuch ab, diesmal mit Gefolge und in seiner ganzen<br />
Pracht: „Ich war es, der dir die Baklawa hat schicken<br />
lassen“, sagte er. „Wie ist es dir seitdem ergangen?“<br />
Der Kellner antwortete: „Oh Herr, ich ahnte ja<br />
nicht, daß sie Euer Geschenk war, und so habe ich<br />
sie verkauft und von dem Geld Dinge erworben, die<br />
meine Familie dringend brauchte.“<br />
Um den armen Mann nicht in Verzweiflung zu<br />
stürzen, verschwieg der Sultan die Münzen, die er<br />
hatte verstecken lassen. Statt dessen nahm er ihn mit<br />
in den Palast. Er führte ihn in die Schatzkammer, wo<br />
Berge von Gold und Edelsteinen aufgehäuft lagen,<br />
gab ihm eine Schaufel in die Hand und sagte: „Stoß<br />
sie beherzt hinein, und das, was darauf sein wird,<br />
soll dir gehören.“ Vor lauter Aufregung nahm der<br />
Alte die Schaufel jedoch verkehrt herum, so daß<br />
nur eine einzige Münze auf ihr liegen blieb, und<br />
weil er am ganzen Leib zitterte, fiel auch die noch<br />
hinunter. Der Sultan konnte kaum glauben, was er<br />
sah, und er sagte zu seinen Hofleuten: „Bringt ihn<br />
auf meine privaten Ländereien. Laßt ihn einen Stein<br />
werfen, so weit er nur kann, und alles Land, über<br />
das der Stein fliegt, wird fortan ihm gehören.“<br />
Als sie aber dort angekommen waren, suchte<br />
der alte Kellner sich einen mächtigen Felsbrocken,<br />
denn er fühlte sich stark wie in jungen Jahren. Auch<br />
fand er, daß nur ein Stück Fels dieser Aufgabe würdig<br />
sei. Er hob ihn mit also größter Mühe vom<br />
Boden auf und gerade als er ihn über den Kopf gestemmt<br />
hatte, versagten seine Kräfte, der Stein<br />
rutschte ihm aus den Händen und zertrümmerte<br />
ihm den Schädel.<br />
ÀËÀÒÎÐÀÍ ¹18 / OKTYABR 2012<br />
75<br />
×ÀÜÄÀØ ÀËÌÀÍ ßÄßÁÈÉÉÀÒÛ
Change language