Erfolgreiche ePaper selbst erstellen
Machen Sie aus Ihren PDF Publikationen ein blätterbares Flipbook mit unserer einzigartigen Google optimierten e-Paper Software.
×ÀÜÄÀØ ÀËÌÀÍ ßÄßÁÈÉÉÀÒÛ<br />
gerçəkliyə qarşı üsyan edir. Ağıl rüsvayçı bir<br />
sapmadır. Bu həyatda ağla bağlı olub qalmaqdan<br />
daha ağır yük yoxdur. Bundan daha pis bir şey<br />
tanımıram. Yanlışlardan qaçmaq naminə daha<br />
yaxşı bir həyat tərzindən başqa heç nə istəməyən<br />
direktivlər ağıl üçün düşünülür. Ağıl təbiətimizə<br />
qarşı cəbhə açmaqdadır. Ağıl bir zirehdələndir,<br />
zir-zibil tanımır, çirkabı görmür, tullantı və pislikləri<br />
sevmir. Ağıl-biz insanların hər cür təbii<br />
halına qarşı gözümüzün önünə çəkilmiş qara<br />
bir şüşə kimidir. Əgər biz ağılsızlığın zərbələrinə<br />
tuş gəlmək istəmiriksə, bu şüşədə özümüzçün<br />
kiçik dəliklər açmalıyıq. Ağıl bir qamçıdır,<br />
dəydiyi yeri göynədən bir şallaqdır, kim çirkaba<br />
batmaq, ağlını itirib palçıqda ağnamaq istəyirsə,<br />
ona qarşı ölçü götürür, cəzalandırmağa çalışır.<br />
İndi dünya o qədər iyrənc, ictimai quruluşlar o<br />
qədər qarışıqdır ki, ağıl ən yüksək insani dəyərə<br />
çevrilmişdir. Motosiklet limuzinlə əvəz olundu.<br />
Xatirələr qalib gəldi. Mən inadkarlıqla ağla tabe<br />
olmuram. İnadla altı və ya 13 yan qapısı, ürəyin<br />
istəyən qədər açılıb örtülən damı olan kabriolet<br />
limuzinə minirəm. Hətta Sovet İttifaqında istehsal<br />
olunmuş bir “çayka” avtomobilində açılıb<br />
yığılan damın olması haqqında heç nə bilməsəm<br />
belə. Nə vaxt ürəyim lyukun açılmağını istəyirsə,<br />
arxa oturacaqda ayağa dururam. Çox sevdiyim<br />
qar dənələri üzərimə düşsün deyə, istədiyim<br />
qədər damı açıram və bağlayıram. Öz xatirələrimlə<br />
ağlın hər hansı ağalığına qarşı mübarizə<br />
aparıram. Arzu etmək mənə - dörd yaşlı bir<br />
uşağa xatirələrə səyahətimin lap əvvəlində hər<br />
cür ağla qarşı mübarizədə yardım edərək, xəyal<br />
etdiyim limuzinə gətirir. Mən hər hansı bir ictimai<br />
nəqliyyatda, balaca təcili yardım maşınında<br />
və ya mal-qara daşınan maşında, ya da kəndlərarası<br />
işləyən adi avtobuslarda internata gətirilmək<br />
istəmirəm.<br />
Əgər doğma anama təşəkkür etmək istəyirəmsə,<br />
bu yalnız mənim “qara olan intim münasibətimə”<br />
görədir. Qara olan həssaslığımı belə<br />
adlandırıram. Bu dörd övladı olan bir anadır:<br />
Yaz, yay, payız və qış. Yazda çiçəklər açır, yayda<br />
yonca bitir, payızda üzüm yetişir. Qışda qar yağır.<br />
Mən hələ ilk internatımda pəncərə qabağında<br />
oturub bağçaya baxıram. Burda günlərdən<br />
102 ÀËÀÒÎÐÀÍ ¹18 / OKTYABR 2012<br />
len, zu züchtigen sucht. So verrottet ist unsere Welt,<br />
so durchsotten sind die Gesellschaftsformen, dass<br />
die Vernunft höchstes Menschengebot geworden<br />
ist. Das Motorrad ist durch die Limousine ersetzt.<br />
Die Erinnerung übermalt. Bockig widersetze ich<br />
mich der Vernunft. Bockig bestehe ich auf die mit<br />
sechs oder dreizehn Seitentüren versehene Cabrio-<br />
Limousine unter meinetwegen einem Schiebedach,<br />
das sich nach Herzenslust schließen und öffnen<br />
lässt, auch wenn man im Zusam men hang mit der<br />
in der Sowjetunion gebauten fahrenden Seemöwe<br />
nichts von einem Schiebedach weiß. Wann immer<br />
ich Lust darauf verspüre, stehe ich auf dem<br />
Hintersitz. Wann immer ich will, schiebe ich das<br />
Dach auf und zu, dass der liebe Schnee zu mir findet.<br />
Ich rücke mit meinen Erinnerungen gegen jedwede<br />
innere Vernunft vor. Wunschdenken verhilft<br />
mir als vierjährigem Jungen zu Beginn meiner<br />
Erinnerungsreise gegen alle Vernunft in die<br />
eingebil dete Limousine. Ich mag nicht mit einem<br />
Sam mel transporter, in keinem Kranken oder Vieh -<br />
wa gen gekarrt oder in einem gewöhnlichen Über -<br />
lan dbus ins Kinderheim transportiert worden sein.<br />
Wenn ich der leiblichen Mutter etwas verdanke,<br />
dann mein intimes Empfinden für Schnee, das ich<br />
meine Schneesensibilität nennen möchte. Es war<br />
eine Mutter, die hatte vier Kinder, den Frühling,<br />
den Sommer, den Herbst und den Winter, der<br />
Frühling bringt Blumen, der Sommer den Klee,<br />
der Herbst bringt Trauben, der Winter den Schnee.<br />
Ich sitze am Fenster und sehe zum Garten meines<br />
ersten Kinderheimes hin, wo seit Tagen Schnee aus<br />
allen Wolken herabfällt, wo Schnee auf Schnee liegt<br />
und kleine Vögel zu beobachten sind, die im<br />
Schnee kein Futter vorfinden, sich um das Vogel -<br />
haus herum versammeln, sich von den Sonnenb lu -<br />
menkörnern im Schmalztopf ernähren. Schmalz,<br />
von mir unter den wachsamen Augen der Köchin<br />
mit Namen Frau Blume ausgelassen und in den<br />
Blumentopf eingelassen, mit Körnchen versehen.<br />
Am Schreibtisch über der Schreibarbeit zerplatzt<br />
der Traum von meiner Limousine. Ich komme an.<br />
Ich werde vor das Kinderheim gefahren, von dem<br />
ich nicht weiß, dass es ein Kinderheim ist, das ich<br />
in der Erinnerung als Bühne erlebe. Egal von welcher<br />
Seite ich mich in meine Anfangsjahre hineinversetze,<br />
Schnee fällt und rot wie Blut sind die
Change language