s'Dorfgspröch - in Märstetten - mitten im Thurgau!

Rundschau ab em Otteberg
De 1. Auguscht schtooht im Kalender.
en Tag, wo anderscht isch als suscht.
Er rüeft üs allne zue: Wa wend Er?
Vergässed doch emoll de Fruscht.
und lönd Eu trotz so menger Krise
de Bundesfiirtig nöd vermiese.
Drum wooged mer en tüüfe Schnuuf:
Mer danked und mer tanked uuf.
De 1. Auguscht, en Tag zom Bsine,
en Tag för üüs und s Vaterland,
wo s jedi, jede merkt z tüüfscht ine,
mer sind en Art enand verwandt;
au wenn üs öppen öppis stört,
sind meer e Volk, wo zeme ghöört
einersiits und andrersiits.
Und üsre Insle seit me Schwiz.
Wil i hüt doo uf dere Zinne
öbrem Thurtal vor Eu stand,
rüef i Grosse zue und Chline:
Wooged mer en Blick is Land,
wooged mer en Blick i d Welt,
frooged mer, wa wörkli zellt
einersiits und andrersiits,
nöd blos i de chliine Schwiz.
Wenn mer hüt i gueter Luune
mit Verständnis und Verstand
über so vill tööred stuune
und wenn scho ab de Säntiswand
en ase grosse Schwiizer Fahne
abe hanged,chönnt me mahne
mer hetted mit dem chiine Staat
Schwiz doch s Züg zum Weltformat.
Wie brav bescheide wörkt hingäge
da Bändeli uf üser Bruscht.
Au daa will zwoor nünt anders säge
16
als «Fiir mit Luscht de 1. August
und fröög nöd ständig, aa wa liits?
Lueg ume, freu di a de Schwiz,
a Wald und Wies, a Berg und Tal
und tenk debii normal global».
I üser Ziit isch s Schwizer Wappe,
allgegewärtiger als sösch:
Liibli, Tasse, Dächlichappe,
Filzpantoffle, Underwösch.
Als Swissness wird eim aalls verchauft.
Hauptsach bliibt: De Lade lauft.
Guet, wenn patriotisch trimmt
au de Kasse-Inhalt stimmt.
Am Chrüüzweg zu de früehnre Zite
findsch immer Gschichte, immer Gschicht.
Es loht sich über alles strite.
Säg, weli Gschicht hät s richtig Gwicht?
De Wilhelm Tell? De Rütlischwur?
D Legende vo de Schwizer Uhr?
D Alpefeschtig? D Aabauschlacht?
Wa hetted meer ächt dozmoll gmacht?
Mer chöneds chehre, chöneds trüle.
s hät alles, alles sini Ziit.
s treit jedes sini eige Brüle.
E Urteil über früehner liit
gär nöd i üsrer Kompetenz.
I bin mer sicher, doozmoll hends
daa gmacht, wo’s glaubt hend, müesse z mache.
s nützt nünt, doo dröber Striit z entfache.
Mer händ jo selber glernt inzwüsche,
es gitt en ganz en Huufe Bäse
zum vor de eigne Töre z wüsche.
Wie alli andre Läbewäse
uf dere Erde mached meer
mit Vorteil selber üsen Chehr,