Untitled - arttrans

Nazywam siê Elisa Damm. Mieszkam w Finkenheerd i mam 15 lat. Moje najulubieñsze hobby to taniec. Poza tym chêtnie
spotykam siê z przyjació³mi, robiê zakupy i chodzê na ró¿ne imprezy.
Bardzo lubiê poznawaæ ludzi z innych krajów, ich kulturê i jêzyki. Jest super wspólnie z nimi pracowaæ. Dlategote¿
zg³osi³am siê do udzia³u w tym projekcie i z góry cieszy³am siê na wspólne dzia³ania. Razem z polskimi uczniami
prze¿ywaliœmy wiele radosnych chwil. Na pocz¹tku byli oni bardzo zamkniêci wobec nas - Niemców, ale szybko nawi¹za³am
z nimi kontakt. Myœlê, ¿e uda³o nam siê wspólnie wiele osi¹gn¹æ przez te dwa tygodnie i mo¿emy byæ z tego dumni. To,¿e
ukradziono nam busa, to rzeczywiœcie pech, ale wydaje mi siê ¿e tê koszmarn¹ absurdaln¹ sytuacjê zdo³aliœmy “odwróciæ”
na nasz¹ korzyœæ. Myœlê, ¿e przez to wydarzenie szybciej zawi¹za³a siê pewna wspólnota pomiêdzy polskimi i niemieckimi
uczniami. Mam wielk¹ nadziejê, ¿e ten kontakt miêdzy nami pozostanie co jest przecie¿ podstaw¹ dla dalszego
funkcjonowania Klubu. A Klub jest po prostu œwietnym miejscem spotkañ dla m³odzie¿y. Mo¿na poznawaæ wci¹¿ nowych
fajnych ludzi. Uwa¿am za œwietne to wszystko, co siê wydarzy³o, ¿e spotka³y siê idee z dwu stron i ¿e ka¿dy coœ od siebie
wykona³. To, co by³o dla mnie najistotniejsze, to impreza otwieraj¹ca Klub. Wtedy mogliœmy zaprezentowaæ, co osi¹gnêliœmy
przez te dwa tygodnie i by³o fajnie widzieæ, ¿e to wszystko nie by³o na pró¿no.
Dla mnie nie istnieje ¿aden powód uzasadniaj¹cy zamkniêcie Klubu. Oczywiœcie trzeba zrobiæ coœ w tym kierunku, mo¿naby
, tak jak proponowaliœmy za³o¿yæ np. grupê teatraln¹ i przygotowaæ wystawienie jakiejœ sztuki. Mo¿naby te¿ 1 -2 razy w
miesi¹cu organizowaæ np.dyskotekê. Wiem jednak, ¿e to wszystko nie wystarczy, i myœlê, ¿e aby Klub móg³ dla nas dalej
istnieæ, najwa¿niejsze jest spotykanie siê tutaj w ka¿dej wolnej chwili a nie tylko wtedy, kiedy jest taka koniecznoœæ. Ja w
ka¿dym razie bêdê przychodziæ, kiedy tylko bêdê mog³a. Mam nadziejê, ¿e bêdziemy walczyæ i ¿e w koñcu tê walkê
wygramy, bo jak mówi przys³owie: “Tam gdzie s¹ chêci - znajdzie siê i rozwi¹zanie”.
Wspólnie z przyjació³mi bra³yœmy udzia³ w polsko-niemieckim projekcie
“Klub m³odzie¿owy”.
Nie wiemy jeszcze, czy ca³e przedsiêwziêcie bêdzie mia³o swoj¹
kontynuacjê, myœlimy wiêc, jakie dalsze projekty, spotkania, czy akcje
by³yby odpowiednie, aby zwi¹zaæ przyjaŸni¹ i utrzymaæ na d³u¿ej tê
polsko-niemieck¹ grupê.
Akcje te nie powinny byæ tylko zabawowymi imprezami, powinny istnieæ
tak¿e inne powody, dla których chcielibyœmy przychodziæ do Klubu. I
tak np. moglibyœmy przybli¿aæ do siebie nasze kultury, poprzez sztuki
teatralne, wieczory poœwiêcone gotowaniu, imprezy muzyczne.
Jesteœmy zdania, ¿e nie ma specjalnie sensu otwieranie Klubu codziennie,
uwa¿amy, ¿e przez to os³ab³oby zainteresowanie uczestników projektem.
Cieszy³ybyœmy siê bardzo mog¹c powitaæ w naszym Klubie nowych
cz³onków, ktorzy wnieœliby do niego swoje œwie¿e pomys³y.
Byæ mo¿e istniej¹ sponsorzy, którzy pod wp³ywem tego lub innych
artyku³ów z Markischen Oderzeitung chcieliby podaæ nam swoje pomocne
ramiê i przez to zapewniæ dalsze istnienie naszego polsko-niemieckiego
Klubu.
Luise Dalchau i Juliane Schneider