Η Aegean στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης

Η Aegean στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης Η Aegean στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης

14.01.2015 Aufrufe

Ρ I ζ ε ς Οίνος Ευφραίνει Καρδίαν Ανθρώπου -ΜEρος Β' Ο τρόπος που έπιναν οι αρχαίοι Έλληνες το κρασί ήταν ποικίλος, με ένα όμως γενικό κανόνα. Την ανάμιξή του με νερό. Η πόση ανέρωτου κρασιού θεωρείτο ένδειξη βαρβαρότητας και συνηθιζόταν μόνον σε περιπτώσεις ασθένειας ή στη διάρκεια ταξιδιών σαν δυναμωτικό. Σύμφωνα με τον Αθηναίο οι αρχαίοι Έλληνες νέρωναν το κρασί με θαλασσινό νερό επειδή, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος, με αυτό τον τρόπο αποφεύγεται το μεθύσι και διευκολύνεται η διαδικασία της πέψης Σύμφωνα με τον Διοκλή και τον Πραξαγόρα, γιατρούς του 4ου αιώνα π.Χ., το γλυκό κρασί επισπεύδει την έκκριση σάλιου. Ο φυσιοδίφης Θεόφραστος αναφερόμενος στο κρασί της Αρκαδίας αναφέρει ότι τρελαίνει τους άνδρες και αυξάνει τη γονιμότητα των γυναικών ενώ το κρασί από την Τροιζήνα προκαλεί στειρότητα. Ο Αριστοτέλης συνδέει το ρήμα μεθύω με το θύω (θυσιάζω) ενώ ο Συμωνίδης ισχυρίζεται ότι η θεατρική τέχνη έχει τις ρίζες της στην μέθη γιατί ο πρώτος ηθοποιός, ο Θέσπις, ερμήνευσε τον πρώτο του ρόλο όντας μεθυσμένος. Ο Φιλόχωρος πιστεύει ότι η οινοποσία δεν αποκαλύπτει μόνον τον χαρακτήρα του πότη αλλά και τι πραγματικά σκέφτεται για τους άλλους. Σύμφωνα δε με τον Σοφοκλή «η μέθη είναι φάρμακο κατά της δυστυχίας». Σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες, ο καλύτερος τρόπος για να αποφευχθεί το μεθύσι ήταν η κατανάλωση κράμβης. Ο Θεόφραστος μάλιστα τονίζει ότι ακόμη και η μυρωδιά της κράμβης επηρεάζει την ανάπτυξη του αμπελιού. Σε γενικές γραμμές πάντως οι αρχαίοι Έλληνες εφήρμοζαν το Μέτρον Άριστον και στην κατανάλωση κρασιού. Στους Δειπνοσοφιστές του ο Αθηναίος αναφέρεται στον Μνησίθεο, ο οποίος είχε πει ότι οι θεοί επινόησαν το κρασί σαν μέγιστο αγαθό για τους ανθρώπους, αλλά μόνον για όσους το χρησιμοποιούν σωστά. Ο τρόπος παραγωγής δεν διέφερε και πολύ από τον σημερινό. Από τον Θεόφραστο μαθαίνουμε ότι οι Έλληνες καλλιεργούσαν το αμπέλι απλωμένο στη γη χωρίς υποστηρίγματα, τεχνική που ακολουθείται και σήμερα σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας. Γνωστή στους Έλληνες ήταν και η Η εμφιάλωση γινόταν σε ασκούς η σε σφραγισμένους πήλινους αμφορείς, αλειμμένους με πίσσα ή ρετσίνι, στους οποίους συχνά αναγράφονταν με μπογιά ή με σφραγίδα τα στοιχεία του οίνου, περιοχή προέλευσης, έτος παραγωγής, οινοποιός και εμφιαλωτής! σημασία της παλαίωσης του κρασιού και η διαδικασία που ακολουθούσαν ήταν κρασί σε θαμμένα πιθάρια σφραγισμένα με γύψο και ρετσίνι. Πιθανολογείται ότι έτσι ανακαλύφθηκε η επίδραση που είχε η προσθήκη ρετσινιού. Προκειμένου να μεταφερθεί, το κρασί εμφιαλωνόταν ανάλογα με το πόσο μεγάλο ταξίδι είχε μπροστά του. Η εμφιάλωση γινόταν σε ασκούς η σε σφραγισμένους πήλινους αμφορείς, αλειμμένους με πίσσα ή ρετσίνι, στους οποίους συχνά αναγράφονταν με μπογιά ή με σφραγίδα τα στοιχεία του οίνου, περιοχή προέλευσης, έτος παραγωγής, οινοποιός και εμφιαλωτής! Το εμπόριο των ελληνικών κρασιών απλωνόταν από την Μεσόγειο μέχρι και την Ιβηρική Χερσόνησο και τον Εύξεινο Πόντο και αποτελούσε μία από τις σημαντικότερες οικονομικές δραστηριότητες των προγόνων μας. 28 AEGEAN NEWS ΧΕΙΜΩΝΑΣ 2006 - 2007

Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Α Τ Ο Υ Α Υ Τ Ο Κ Ι Ν Η Τ Ο Υ O ρόλος των Daimler και Benz Το ερώτημα για το αν το αυτοκίνητο αποτελεί Γαλλική ή Γερμανική ανακάλυψη μάλλον δεν θα απαντηθεί ποτέ με τρόπο που να ικανοποιεί και τις δύο πλευρές. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι δεν αποτελεί μια και μοναδική εφεύρεση αλλά μια μηχανική δημιουργία η οποία αποτελείται από εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες εφευρέσεις. Στην πραγματικότητα μια διαδικασία εφευρέσεων που συνεχίζεται ακόμη. Το 1889 οι Daimler και Maybach κατασκεύασαν το πρώτο τους αυτοκίνητο κυριολεκτικά από την αρχή, χωρίς δηλαδή να μετατρέψουν κάποιο άλλο όχημα. Το νέο αυτό αυτοκίνητο είχε κιβώτιο τεσσάρων ταχυτήτων και μπορούσε να επιτύχει ταχύτητα 10 μιλίων την ώρα. Το 1885, ο Γερμανός μηχανικός Karl Benz, σχεδίασε και κατασκεύασε το πρώτο πρακτικό αυτοκίνητο στον κόσμο με κινητήρα εσωτερικής καύσης. Στις 29 Ιανουαρίου 1886 κατοχυρώθηκε στον Benz η πρώτη πατέντα για ένα βενζινοκίνητο αυτοκίνητο τριών τροχών το οποίο κινήθηκε για πρώτη φορά στους δρόμους του Mannheim τον Ιούνιο του 1886. Ο Benz κατασκεύασε το πρώτο του τετράτροχο αυτοκίνητο το 1891. Μέχρι το 1900, η Benz & Cie., η εταιρεία που ίδρυσε ο εφευρέτης, έγινε η μεγαλύτερη κατασκευάστρια εταιρεία αυτοκινήτων σε παγκόσμιο επίπεδο. Το 1885 αποτελεί χρονιά ορόσημο στην εξέλιξη του αυτοκινήτου, γιατί ήταν αυτή τη χρονιά που ο Gottlieb Daimler, μαζί με τον σχεδιαστή συνεταίρο του τον Wilhelm Maybach, ανέπτυξε περαιτέρω τον κινητήρα εσωτερικής καύσης του Οtto και κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας αυτό που σήμερα θεωρείται το πρωτότυπο της σύγχρονης βενζινοκίνητης μηχανής. Η σχέση του Daimler με τον Otto υπήρξε άμεση μιας και ο Daimler εργάσθηκε σαν τεχνικός διευθυντής της Deutz Gasmotorenfabrik, της εταιρίας της οποίας ο Otto ήταν συνιδιοκτήτης. Το 1889 ο Daimler εφηύρε έναν δικύλινδρο, κεκλιμένο σε σχήμα V τετρακίνητο κινητήρα με βαλβίδες σε σχήμα μανιταριού, ο οποίος έμελλε να αποτελέσει την βάση για όλες τους κινητήρες αυτοκινήτων από εκεί και μετά. Το 1889 και πάλι οι Daimler και Maybach κατασκεύασαν το πρώτο τους αυτοκίνητο κυριολεκτικά από την αρχή, χωρίς δηλαδή να μετατρέψουν κάποιο άλλο όχημα όπως είχαν κάνει όλες τις προηγούμενες φορές. Το νέο αυτό αυτοκίνητο είχε κιβώτιο τεσσάρων ταχυτήτων και μπορούσε να επιτύχει ταχύτητα 10 μιλίων την ώρα. Για να προχωρήσει στην υλοποίηση όσων σχεδίαζε ο Daimler ίδρυσε τo 1890 την Daimler Motoren-Gesellschaft και μέχρι το 1895 είχε κατασκευάσει μαζί με τον Maybach 30 περίπου οχήματα, ενώ 11 περίπου χρόνια αργότερα ο Maybach σχεδίασε το πρώτο αυτοκίνητο Μερσεντές. Το 1890, οι Γάλλοι Emile Levassor και Armand Peugot άρχισαν την κατασκευή σειράς οχημάτων με κινητήρες Daimler και έτσι τέθηκαν τα θεμέλια της αυτοκινητοβιομηχανίας στην Γαλλία. ΧΕΙΜΩΝΑΣ 2006 - 2007 AEGEAN NEWS 29

Ρ I ζ ε ς<br />

Οίνος Ευφραίνει<br />

Καρδίαν Ανθρώπου -ΜEρος Β'<br />

Ο τρόπος που έπιναν οι αρχαίοι Έλληνες το κρασί ήταν ποικίλος, με ένα όμως γενικό κανόνα.<br />

Την ανάμιξή του με νερό. <strong>Η</strong> πόση ανέρωτου κρασιού θεωρείτο ένδειξη βαρβαρότητας και<br />

συνηθιζόταν μόνον σε περιπτώσεις ασθένειας ή στη διάρκεια ταξιδιών σαν δυναμωτικό. Σύμφωνα<br />

με τον Αθηναίο οι αρχαίοι Έλληνες νέρωναν το κρασί με θαλασσινό νερό επειδή, όπως ισχυρίζεται<br />

ο ίδιος, με αυτό τον τρόπο αποφεύγεται το μεθύσι και διευκολύνεται η διαδικασία <strong>της</strong> πέψης<br />

Σύμφωνα με τον Διοκλή και τον<br />

Πραξαγόρα, γιατρούς του 4ου<br />

αιώνα π.Χ., το γλυκό κρασί επισπεύδει<br />

την έκκριση σάλιου. Ο φυσιοδίφης<br />

Θεόφρα<strong>στο</strong>ς αναφερόμενος <strong>στο</strong> κρασί<br />

<strong>της</strong> Αρκαδίας αναφέρει ότι τρελαίνει<br />

τους άνδρες και αυξάνει τη γονιμότητα<br />

των γυναικών ενώ το κρασί από την Τροιζήνα<br />

προκαλεί στειρότητα.<br />

Ο Αρι<strong>στο</strong>τέλης συνδέει το ρήμα μεθύω<br />

με το θύω (θυσιάζω) ενώ ο Συμωνίδης<br />

ισχυρίζεται ότι η θεατρική τέχνη έχει τις<br />

ρίζες <strong>της</strong> στην μέθη γιατί ο πρώτος ηθοποιός,<br />

ο Θέσπις, ερμήνευσε τον πρώτο του<br />

ρόλο όντας μεθυσμένος. Ο Φιλόχωρος<br />

πιστεύει ότι η οινοποσία δεν αποκαλύπτει<br />

μόνον τον χαρακτήρα του πότη αλλά και<br />

τι πραγματικά σκέφτεται για τους άλλους.<br />

Σύμφωνα δε με τον Σοφοκλή «η μέθη είναι<br />

φάρμακο κατά <strong>της</strong> δυστυχίας».<br />

Σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες,<br />

ο καλύτερος τρόπος για να αποφευχθεί<br />

το μεθύσι ήταν η κατανάλωση κράμβης.<br />

Ο Θεόφρα<strong>στο</strong>ς μάλιστα τονίζει ότι ακόμη<br />

και η μυρωδιά <strong>της</strong> κράμβης επηρεάζει<br />

την ανάπτυξη του αμπελιού. Σε γενικές<br />

γραμμές πάντως οι αρχαίοι Έλληνες<br />

εφήρμοζαν το Μέτρον Άρι<strong>στο</strong>ν και στην<br />

κατανάλωση κρασιού. Στους Δειπνοσοφιστές<br />

του ο Αθηναίος αναφέρεται <strong>στο</strong>ν<br />

Μνησίθεο, ο οποίος είχε πει ότι οι θεοί επινόησαν<br />

το κρασί σαν μέγι<strong>στο</strong> αγαθό για<br />

τους ανθρώπους, αλλά μόνον για όσους<br />

το χρησιμοποιούν σωστά.<br />

Ο τρόπος παραγωγής δεν διέφερε και<br />

πολύ από τον σημερινό. Από τον Θεόφρα<strong>στο</strong><br />

μαθαίνουμε ότι οι Έλληνες καλλιεργούσαν<br />

το αμπέλι απλωμένο στη γη χωρίς<br />

υποστηρίγματα, τεχνική που ακολουθείται<br />

και σήμερα σε κάποιες περιοχές <strong>της</strong> Ελλάδας.<br />

Γνωστή <strong>στο</strong>υς Έλληνες ήταν και η<br />

<strong>Η</strong> εμφιάλωση γινόταν σε ασκούς η σε σφραγισμένους πήλινους<br />

αμφορείς, αλειμμένους με πίσσα ή ρετσίνι, <strong>στο</strong>υς οποίους συχνά<br />

αναγράφονταν με μπογιά ή με σφραγίδα τα <strong>στο</strong>ιχεία του οίνου,<br />

περιοχή προέλευσης, έτος παραγωγής, οινοποιός και εμφιαλωτής!<br />

σημασία <strong>της</strong> παλαίωσης του κρασιού και η<br />

διαδικασία που ακολουθούσαν ήταν κρασί<br />

σε θαμμένα πιθάρια σφραγισμένα με γύψο<br />

και ρετσίνι. Πιθανολογείται ότι έτσι ανακαλύφθηκε<br />

η επίδραση που είχε η προσθήκη<br />

ρετσινιού. Προκειμένου να μεταφερθεί, το<br />

κρασί εμφιαλωνόταν ανάλογα με το πόσο<br />

μεγάλο ταξίδι είχε μπροστά του. <strong>Η</strong> εμφιάλωση<br />

γινόταν σε ασκούς η σε σφραγισμένους<br />

πήλινους αμφορείς, αλειμμένους με πίσσα<br />

ή ρετσίνι, <strong>στο</strong>υς οποίους συχνά αναγράφονταν<br />

με μπογιά ή με σφραγίδα τα <strong>στο</strong>ιχεία<br />

του οίνου, περιοχή προέλευσης, έτος παραγωγής,<br />

οινοποιός και εμφιαλωτής!<br />

Το εμπόριο των ελληνικών κρασιών<br />

απλωνόταν από την Μεσόγειο μέχρι και<br />

την Ιβηρική Χερσόνησο και τον Εύξεινο<br />

Πόντο και αποτελούσε μία από τις σημαντικότερες<br />

οικονομικές δραστηριότητες<br />

των προγόνων μας.<br />

28 AEGEAN NEWS ΧΕΙΜΩΝΑΣ 2006 - 2007

Hurra! Ihre Datei wurde hochgeladen und ist bereit für die Veröffentlichung.

Erfolgreich gespeichert!

Leider ist etwas schief gelaufen!