Η Aegean στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης
Η Aegean στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης
Η Aegean στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης
Sie wollen auch ein ePaper? Erhöhen Sie die Reichweite Ihrer Titel.
YUMPU macht aus Druck-PDFs automatisch weboptimierte ePaper, die Google liebt.
Ε ξ ε ρ ε Υ ν η σ η<br />
Το Πετρέλαιο<br />
στα Κείμενα <strong>της</strong> Αρχαιότητας<br />
Tα πετρελαιοειδή ήταν γνωστά και χρησιμοποιούντο κατά<br />
την αρχαιότητα αλλά και στα χρόνια του Μεσαίωνα και <strong>της</strong><br />
Αναγέννησης και κατόπιν λησμονήθηκαν και θεωρούνταν<br />
ουσίες φαρμακευτικές και μαγικές.<br />
<strong>Η</strong><br />
παλαιότερη αναφορά στα πετρελαιοειδή<br />
υπάρχει <strong>στο</strong>ν <strong>Η</strong>ρόδοτο,<br />
ο οποίος εξι<strong>στο</strong>ρώντας<br />
την τύχη που είχαν οι Ερετριείς αιχμάλωτοι<br />
το 490 π.Χ. αναφέρει ότι ο Δαρείος<br />
τους εγκατέστησε σε ιδιοκτησία του στα<br />
Αρδέρικκα, κοντά <strong>στο</strong> φρέαρ που βγάζει<br />
τρία ορυκτά: άσφαλτον, άλας και έλαιον..<br />
Για την ονομασία του ελαίου ο <strong>Η</strong>ρόδοτος<br />
μας πληροφορεί ότι οι Πέρσαι καλέουσι<br />
τούτο ραδινάκην και για τις ιδιότητές του<br />
ότι έστι δε μέλαν και οδμήν παρεχόμενον<br />
βαρέαν, αλλά δεν δίνει πληροφορίες για<br />
τη χρήση του.<br />
Αλλού αναφέρει την ύπαρξη πίσσας και<br />
στην Ελλάδα, στη Ζάκυνθο και στην Πιερία.<br />
Σε λίμνη <strong>της</strong> Ζακύνθου υπήρχε πίσσα,<br />
την οποία συνέλεγαν δένοντας σ' ένα<br />
κοντάρι κλαδιά μυρτιάς και βυθίζοντάς το<br />
στα νερά <strong>της</strong> λίμνης. <strong>Η</strong> πίσσα κολλούσε<br />
στα κλαδιά και έτσι τη συγκέντρωναν σε<br />
λάκκους. Για τη μεταφορά <strong>της</strong> την έχυναν<br />
σε αμφορείς. Κατά την <strong>Η</strong>ρόδοτο, η πίσσα<br />
αυτή είχε οσμή ασφάλτου και ήταν σ' όλα<br />
ανώτερη από την πίσσα <strong>της</strong> Πιερίας, για<br />
την οποία δεν δίνει άλλα <strong>στο</strong>ιχεία. Στην<br />
πίσσα <strong>της</strong> Ζακύνθου αναφέρονται αργότερα<br />
ο Πλίνιος και ο Βιτρούβιος.<br />
Συχνά κάνουν λόγο οι αρχαίοι συγγραφείς<br />
για την ύπαρξη ασφάλτου στη<br />
Νεκρά Θάλασσα, η οποία ονομαζόταν<br />
Ασφαλτίτις λίμνη. Ο Διόδωρος γράφει<br />
ότι το ύδωρ έχει διάπικρον και καθ' υπερβολήν<br />
δυσώδες. Από το κέντρο <strong>της</strong> κάθε<br />
χρόνο αναδυόταν μάζα ασφάλτου η οποία<br />
επέπλεε ώστε εξ αποστάσεως έμοιαζε με<br />
νησί. <strong>Η</strong> ανάδυση <strong>της</strong> ασφάλτου προαναγγελλόταν<br />
είκοσι ημέρες νωρίτερα από την<br />
οσμή που διαχεόταν τότε στην περιοχή, ο<br />
δε πλησίον τόπος έμπυρος ων και δυσώδης<br />
ποιεί τα σώματα των περιοικούντων<br />
επίνοσα και παντελώς ολιγοχρόνια.<br />
Οι συχνότερες αναφορές των αρχαίων<br />
συγγραφέων αφορούν την άσφαλτο <strong>της</strong><br />
Βαβυλωνίας. Ο Στράβων κάνει λόγο για<br />
την ονομασία και τη χρήση των διαφόρων<br />
μορφών ασφάλτου, όπως τα γνωρίζει<br />
από τον Ερατοσθένη. Στη Βαβυλωνία,<br />
γράφει, παράγεται πολλή άσφαλτος<br />
σε ξηρή και υγρή μορφή. <strong>Η</strong> υγρή μορφή<br />
<strong>της</strong>, που υπάρχει στα Σούσα, ονομάζεται<br />
νάφθα (η νάφθα και ο νάφθας). Κοντά<br />
<strong>στο</strong>ν Ευφράτη υπάρχει πηγή αυτού του<br />
υλικού. Οταν ο ποταμός πλημμυρίζει,<br />
η άσφαλτος βγαίνει μέσα <strong>στο</strong> νερό και<br />
σχηματίζονται μεγάλοι βώλοι ασφάλτου<br />
κατάλληλοι για επίχριση οπτόπλινθων. Ο<br />
<strong>Η</strong>ρόδοτος μας πληροφορεί ότι στα περίφημα<br />
τείχη <strong>της</strong> Βαβυλώνος είχε χρησιμοποιηθεί<br />
άσφαλτος προερχόμενη από έναν<br />
ποταμό με το όνομα Ις, που έβγαζε μαζί<br />
με το νερό θρόμβους ασφάλτου. Εκτός<br />
από τις οικοδομές, ο Στράβων αναφέρει<br />
ότι χρησιμοποιείται και για τη στεγανοποίηση<br />
πλοίων. Από όλες τις χρήσεις <strong>της</strong><br />
ασφάλτου η πιο διαδεδομένη φαίνεται να<br />
είναι στην οικοδομική και <strong>στο</strong>ν φωτισμό.<br />
Αναφέρονται επίσης διάφορες χρήσεις<br />
<strong>της</strong> στη γεωργία για την καταπολέμηση<br />
ασθενειών των φυτών. Επίσης <strong>της</strong> απέδιδαν<br />
θεραπευτικές ιδιότητες. <strong>Η</strong> πρώτη<br />
γνωστή χρήση των πετρελαιοειδών για<br />
την παραγωγή θερμότητας αναφέρεται<br />
στις μεγάλες θέρμες που κατασκεύασε<br />
ο Σεπτίμιος Σεβήρος (193-211 μ.Χ.) <strong>στο</strong><br />
Βυζάντιο, που είχαν τη δυνατότητα να<br />
εξυπηρετήσουν ημερησίως 2.000 άτομα.<br />
Πέρα από τις χρήσεις αυτές τα υλικά<br />
αυτά είχαν από νωρίς πολεμική χρήση.<br />
Στις πολιορκίες των Πλαταιών και του<br />
Δηλίου, που περιγράφει ο Θουκυδίδης,<br />
αναφέρονται οι πρώτες πολεμικές χρήσεις<br />
πίσσας και θείου για τον εμπρησμό<br />
των ξύλινων τειχών. Αναφέρονται επίσης<br />
περιστασιακές χρήσεις και στα ρωμαϊκά<br />
χρόνια, ως την ανακάλυψη του υγρού<br />
πυρός, το οποίο πιθανότατα περιείχε νάφθα<br />
και η επινόησή του το 674-678 μ.Χ.<br />
αποδίδεται σε έναν έλληνα αρχιτέκτονα,<br />
τον Καλλίνικο, από την <strong>Η</strong>λιούπολη <strong>της</strong><br />
Συρίας. Επί αιώνες το όπλο αυτό παρέμεινε<br />
σε χρήση και η συνταγή του έφθασε να<br />
θεωρείται θεϊκής προέλευσης που έπρεπε<br />
να τη γνωρίζουν μόνο ο αυτοκράτωρ και<br />
οι έμπι<strong>στο</strong>ί του.<br />
26 AEGEAN NEWS ΧΕΙΜΩΝΑΣ 2006 - 2007
Change language