Ausgabe 8/2012 - Schibri-Verlag

22 PlAttsnAcKers
Snack mal ’n bäten Platt
So miene leefen Lüud nu is 2012 uk all wedder fast rüm. Durt
gor nich mihr lang und at Wihnachtsfest is dor. Jetzt, wo dat
buten kolt is und at früh düster ward, sitt ick in de Schummerstunn
oft bi Kerzenschien un sinnier oewer dit un dat.
As ick noch jeden Dach to Arbeit müsst, heff ick öfter ees dacht,
wenn du in’n Ruhestand büst, denn hest du in de Adventstiet
Ruh un kannst de schönste Tiet in ’t Johr richtig in Ruh angahn.
Oewer iersten kümmt dat anners un tweetens as’n denkt. Dat
geht Se, de nu so langsam in de Johrn kamen sicherlich uk so,
die Tiet löppt eenen wech. Jedet Johr steht denn uk dat Plätzchen
backen up dat Programm. Hür’n Se, wat Helga Niemann
to dit Thema to vertellen hett:
Dor geiht doch ümmer wat dornäben!
De Wihnachtstiet is wedder ran,
wi stecken dat drütte Licht all an.
Wenn alles noch fardig warden sall,
möten wi uns beielen – up jeden Fall.
Plätzchen will uns Rieke backen,
inköfft hett’s den ganzen Kram,
den man brukt, üm Deig to maken,
de Knaken sünd ehr nu all lahm.
Mühsam rafft se sick nu up,
halt de grote Schöttel rut,
Bodder un Zucker deiht se rin.
„Ach, wo is dat Mähl blot hen?“
Se grabbelt in dat Koekenschapp
un mit’n Mal dor makt dat „Klack!“
un „Plauz“ föllt ehr de Mähltüt runner
un zerplatzt ok prompt dor unner.
Oll Rieke kricht binah dat Rohren,
as den Schaden se bekickt.
Mähl liggt nich blot up den Boden,
ok de Schapps, de sünd bedeckt.
Statt de Pepernoet to backen,
möt se ierst mal saubermaken
un hett se dat denn endlich dahn,
is ehr de Lust to’n Backen vergahn.
Wenn di dat Pech klewt an de Knöbel,
löttst du sowat woll beter blieben
süss geiht di dat ganz seker öbel
un dor kamen noch anner Tieden.
Annern Dag geiht’s nu dorbi,
nu klappt dat mit de Backerie
All Enkel stellen fast: „Dat schmeckt lecker!
Rieke, du bist’n gauden Pepernoetbaecker!“
Ick mücht Se uk an’t Hart leggen wat Ursula Kurz in dit lütt
Gedicht seggt:
Denk eins doran!
Dat Wihnachtsfest kümmt nehger ran,
bald geiht dat grote Schenken an.
Dat möt so sin, dortau is’t dor,
glöwt männigein. – Is’t würklich wohr?
Richt’ sick denn allens dornah blot,
dat ein Gaw düer is un grot?
Tellt nich ein sachtes Straken mihr,
ein Kuss, de so lang’n fällig wier?
Wo oft bedüd’ ein leiwes Wurt
den’n annern väl mihr as Komfurt.
Denn wat nütt’ all de Schenkerie,
is nich dat Hart ok mit dorbi.
De Tiet twischen Wihnachten un Niejohr is in de meisten Familien
ne ruhige. Bet dat Silvester mit de Vorsätze los geht.
Manfred Brümmer vertellt:
Gaude Vörsätz
„Rolf“, seggt Jürgen, „ok wenn du ümmer so deihst, as wenn di
dat allens egal is … giw tau, du freust di ok up Wiehnachten.“
Rolf nickt. „Klor freu ick mi. Ick hal denn ja ok mienen Plastik-
Dannenboom ut’n Keller, un mien Bobby kriggt ne Bockwurst.
Äwer Silvester is mi wichtiger.“ Jürgen kiekt em an: „Wat denn?
Knallst du villicht rüm un schüttst Raketen aw? Du?“ „Nee“,
seggt Rolf, „äwer ick gewöhn mi Klock twölben dat Smöken un
Drinken aw.“ Jürgen kriggt grote Ogen. „Würklich?“ „Klor.“ Rolf
süht würklich iernsthaftig ut, as he dat seggt. „Wat meinst du,
wat dat för’n Gefäuhl is, wenn’ disse verdammichte Sucht los
is. Wenn’ för all de Smöker un Süper as Vörbild dorsteiht.“ „Kiek
mal an“, seggt Jürgen, „un dorbi bliwt dat denn ok?“ „Nu ja“,
meint Rolf, „Klock twei gah ick denn tau Bett. Man kann ja bi’t
Slapen dissen Entzugg bäder aw.“ „Un an’ annern Morgen?“
fröggt Jürgen. „An’ Niejohrsmorgen“, seggt Rolf, „dor gah ick
tau’n Frühschoppen, drink ’n halben Liter Bier gägen denn`
Kater un smök dortau ne schön Zigarr.“ Jürgen kiekt verbaast:
„Un dien gauden Vörsätz?“ „De sünd hen“, grient Rolf, „hew
ick villicht mien Läben lang swor arbeit’ üm mi nu in’t Öller mit
so’n doemlich Awgewöhnerie tau quälen? Äwer ick segg di,
Jürgen, disse twei Stunnen von twölben bet twei, wenn man
mal tau ein grote Insicht kamen is un so richtig uprüümt hett
mit sein lasterhaftig Läben, dat sünd de schönsten Stunnen
in’t ganze Johr.“
Ick wünsch Se all een gesegnetes un gesundes Wihnachtsfest.
Mögen Se Ruh un Fräden unnern Dannenboom finnen.
Rutschen Se good in ’t niege Johr un mögen wi all gesund un
munter blieben, dormit wi noch lang platt snacken tosamen.
Se ehr Marie-Luise Beier