Text - Sauerländer Heimatbund e.V.

Koimes kann iän met Promille,
hallet niks van Hasch un Pille.
Iäre Kloinen toiht se greot,
ohne Klimpkes, Zuckerbreot.
Briuket nit in de Schaule rin,
lehrt ganz van selwer wat matt sinn.
Ohne Bidrag un Statuten
konnt se singen, floiten, tuten.
Wann se Wahlversammlunge het,
bleoß enne Partei soi dann bemett.
Briuket nit met diäm Inkeopskuarwe in de Stadt,
iären Markt het se alt liuter fer der Hiusdiäre hat.
Kitt de Katte mol einen amme Kragen,
raupet se nit no’m Notarztwagen.
Tuiht en Gewitter irgendwo op,
stiäket se tisker de Fiären iären Kopp.
Seo liäwet se guëtt un ohne Suarren,
briuket koin Konto te iuwertoihn un nit te buarren.
Bi all diän Frogen un Iuwerliën
mar iëck mi doch mannegmol siën,
un well’t mi eok nit in diän Kopp:
Wat sin iëck doch giëgen doi Vuiele fer en armen Tropp.
28. De Fichten blaumet (23. Mai 1992)
(Droientwintigsten Moi Niëgentoihnhunderttweienniëgenzeg)
De Fichten in unsen Biärgen,
doi hallet neo niks vamme Stiärwen.
Eger de Moi an’t Enge geiht,
toiht se iärk aan en sterig Blaumenkleid.
De Wind, doi bleset diän ganzen Stuaf
in de Diärper an Finsters un Diären, op jeden Huaf.
De Autodiäker un eok de Schiewen
sollt nit dervan verschuanet bliewen.
De Wiewesluie blitt am Butzen,
30