Text - Sauerländer Heimatbund e.V.

O, iëck gloiwe, do gatt doi alt,
ob unse Theaterklub eok wall wier amme Wiärke is?
Wann doi nit kiëmmet, dann fregge vi uns alle immetsiß.
Jo, wohrhafteg, se het ne Taske an der Hand.
Dann is gliek wier alles iuter Rand un Band.
Niu awwer niks ase dertisker, lot se terheime maken, wat se wellt!
Doch is et jedem anteroon,
de Weckiuher opgedragget un in de Taske gedoon.
Denn bi der Littekesfierie
geiht doi Tied seo fix verbi.
Et soll uns doch nit seo ase jenem Manne gohn:
Doi kam vamme Kiärspel no Irenhungeme un har siëck ratz an der
Iuher verdoon.
Diän eisten Omnibus amme Muaren, diän kreig hoi met Achen un
Krachen,
doch was iämme et Gransen neger ase et Lachen.
Hoi wußte nit mehr wo hoi giënne woll.
Doi Schaffner frogere ne hiënn un hiär,
doch hoi brachte niks anders herviär
ase: „Foiher miëck fer fiewentwinteg Penninge heime.“
27. De Vuiele het uns viëll viäriut
Iëck sat diënn Summer mol imme Garen,
do konn iëck seo doi Vuiele wahren.
Wiu se iärk tummelern in diän Boimen,
se hellen wahrlech niks vam Droimen.
Lang un twiäs un diäl un op,
gong dat met diäm Viueltropp.
Dobi kam iëck dann an’t Iuwerliën:
Wat doi Vuiele wall sellen siën,
mechten se liäwen ase vi
op der bunten Ere hi.
Iëck vergleik seo hiën un hiär,
Meode, Wirtschaftslage, Wiär
28