Zur Geschichte der Einfuhrung der jetzigen Ziffern in Europa durch ...
Zur Geschichte der Einfuhrung der jetzigen Ziffern in Europa durch ... Zur Geschichte der Einfuhrung der jetzigen Ziffern in Europa durch ...
119 retulimus. idem cornes se rnazi1ne munificum etinni pnestitit in Latiniaoense agri Parisiensis nionastejitiin. ab Ercilinoaldo conditum sasotilo suptino, sed post aimes ducentos n paganis, est N ortmannis destructuni, & ii' solitudinem redactum. quod Herbertus instauinndurn curavit ..... Quo praecise anno haec instauratio fada sit l quive primas ab instauratione nbbas tuent, incertum. Cert.e lion videtur pnrnfls fuisse ilerbei-tus ejus loci abbas, qui sanoti Benedioti regulanibus disoiplinis in inunasterio Latiniacense (Xlostcr zu Lagny. s. Index peculiaris p. 831. col. 2.) se subinisisse dicitur in libre de minunlis sanoti Wulfratnni episcopi Sononouais. lam ergo ante ejus istuc ingresswn, nt eerto paullo ante, ibidem restituta ont disciplina singularis. Bic est Herbertus ex iudaeis ortus, se d n puero christianus, qui in muni divina & hurnaiia philosophia inter Frnncos mdli infenior fuisse dicitur, & cantandi aile vocisque excellentia inter ceterus maxime exoelluisse, Çrerberti auditor in urbe Beinensi au Rotherti Francorum regis, nec non Fulberti, postea Canrutensis episoopi condiseipulus.' Ex bis intelligitur, propagationeni dootrinae hue tempore potissinium factum fuisse ab ecclesia Remensi. ubi Rernigius Autisiodorensis (d'Auxerre) & lTucbaldus Elnonensis (de Si. Amand) n monachi sub decirni saeeuli initie restituerant: qnae n Ftodoardo doin exeulta, ne demum n Cerberto excitata: quo praeceptorc usus est Fulbertus, a quo deinceps oeteji fera crimes instituti sort. Ab eodern poque Gerberto eruditus est Abbe. qui Floriaci studia litterarum persecutus, eadein etiam in Angles traustulit. Ibid. Liber LIV. (Kap.) LXflJ. p. 264 Tain an nus dcci nus nonns supra uiiHesirnuin inchoatns oint, culn Stephanus Carupariine & Bdegii en in es titres Herbcrti comis. qui Latin iacunl 1110 uasteii lin iiistatiraveiat. paierna duotus acinulatione l eidem loco amplificando studiuni suuin contulit. 108 Biidinger. 1. C. P. 19—p. 21. 109) Marna Hispanica col. 403. Anno eodein [niiinlioh: Anno DC000LXX] Borrellus Cornes Barcinonensis orationis & rodoinptionis suac causa ad Apostolorum Petri & Pauli lirnina profectus ouni liattone Episeopo Ausonensi & Gerberto monaoho .Auriliaeensi à Jeanne Xiii impetravit ut luoniam Tarraco provinoiaù nietropobs in potostate erat Sarrucenorum, nullaque spes affulgebat ejus reeuperandae, jus illius metropoliticuin transferretur ad Ausonensem, & ut Episcopi suffrnganei Ecclesine TalTaconensis Ausonensein colerent ut Motropofltanuin; deeretoque eodein, adduetis exernplis ex beato Oregoi-io, unitae sunt Ecclesiae Ausonensis & Tariucouensis, ut coter huic novae institutioni qnaorci-etur Hatto itar1ue Ausoneusis Episoopus iisdem litejis evectus est ad dignitatein Arohiepiscopi. 110) Histoire genorale de Languedoc. Tom. II. p. 100. L'usage de doter les eglises à la cérémonie de leur consécration ôtoit religieusement observée dans ce siecle on b-cave ]a-dessus, entre autres, un dotail tréscurieux dans plusieurs chartes du Roussillon & de la Marche d' £spgue;
120 monurneus ineniorables de la pietà des comtes du pays. & en particulier de Borrel comte de Barcellone. Comme ce prince dont la domaine était irès-otendu, & qui se qualifloit (lift (le la Gothique, ports 8011 autorité beaucoup plus loin qu'aucune de 585 predecesseurs; il souffroit avec peine l'assujettisoment des é v êques de son domaine é l'archevêque de Narbonne qu'il regardoit comme étranger, depuis que par l'usurpation des droits iégaliens, chacun des grands vassaux s'étoit, formé LIII état indépendant l'un de l'autre. Borrel sollicité à ce qu'il paroît par l'évêque d' Ausoune & déja porto de loi mème il établir un archevêché dans ses états, résolut de retablir l'ancienne auctropole de Tarragono qui avoit été détruite par les Sarasius. Un voyage de dévotion qu'il fit à Reine sur le lia de Pan 970 lui donna lieu de proposer ce dessein au pape Jean XIiI, â qui il represenla que la ville de Tarragone étant détruite & sans évêque, & que n'y ayant aucune espérance (le pouvoir reprendre le pays sur les infideflos, il conviendrait d'en unir l'archevêché d'Ausonne ou de Vie. Le pape sur ce seul exposé, & sans appeler l'archevêque de Narbonne qui avoit un trés-graiid interét dans cette affaire, accorda au ceinte de l3arcelonoe 00 qu'il demandait. il fit expédier une bulle au 'nais de JanvieÇ, indicliorj )UIC o' est à dire l'un 971. l'adressa aux éviques des Gaules & ordonna que tous les auciens échèvez qu avinent été soumis autrefois à la metropole de Tarragone, le serment à l'avenir é Aton évêque d'Ausonne, 0001mo à leur métropolitain. Jean XIII. par une seconde bulle commit .l'exeention de la premiers aux évêques Wiscde d' Urgel, Pierre de Barcelonrie, & Suniarius d'Elue. Ce projet demeura cependant sans execution; par l'opposition sans doute d'Âynmeric arche- VêI1IIe de Narbonnei fini dans une affaire si importante pour les draits de sou église, n'avoir, été ni appellé ni oui, & en effet les évêques de la Marche d'Espagne coutinuerent de reeo,,noître la jurisdiction & celle de ses successeurs jusqu'au pontificat d'Urbain 1.1. qui rétablit l'ancien archevéehe de Tarragone. 111) ibid. p. 87. La pùpam't des corniez de la Marche d'Espagne. & quelques-lins de la Septiinanie appam'tenoient donc en ce toms-lé é la maison do Barcelonne. 'Celui diirgel étoit aussi alors dans cette maison, .& Soimarius oncle paternel du même Sunefred, qui l'avoit eu pour sou partage, étant déjà mort en 9iS4. Richilde sa veuve confirma la donation qu'il avait faite à l'abbaye do la Grasse de diverses terres situées dans les comtes de Bezalu k Ausone. Soniarius eut trois fils de cette comtesse, Errnengaud, Ilorrcl & Miron. Le second lui sueceda dans le comté d'Urgel, & dans la suite à Snnifred son ecuin dans celui de Barcelonne, qu'il transmit à ses descendans. 112) Ibid. d. 110. On voit, par ce que nous venons de rapporter, qu'avant le milieu du X. sioc]e les grands vassaux jouissoieuut du droit regalien de battre mon naye. Les comtes de la Marche d'Espagne eh étcient en effet en possession dès l'an 954. & Wifrod 1f, comte de
- Seite 74 und 75: 69 .,Cbisdai" oder ..Hasdai" oder ,
- Seite 76 und 77: 71 lien Isaak ibn A.hitur koxnrnt n
- Seite 78 und 79: 73 011eris nrn1ieh l05) lesen wir ,
- Seite 80 und 81: 75 Briefen (XXVII) [63] 17. und (XX
- Seite 82 und 83: 77 Khalifats oder die Kiiste des Mi
- Seite 84 und 85: 79 tissimos reddant.] Fragen wir ei
- Seite 86 und 87: 81 das Rechnen bewirkte, und dassel
- Seite 88 und 89: 83 und: Moins Abhandlung im Program
- Seite 90 und 91: 85 obvia utriusque Regni impediment
- Seite 92 und 93: 87 hahetur facile princeps. h omrie
- Seite 94 und 95: 89 raci t do istius sacri lcgi o ma
- Seite 96 und 97: 91 18) Casirh 1. p353. coi. 2 - p.
- Seite 98 und 99: 46- Dialeeticam orge ordine libroru
- Seite 100 und 101: 95 siinilitadinem, mille corricOs e
- Seite 102 und 103: n catoribus ad cciii confluentihis
- Seite 104 und 105: 99 sehreib das ineyst zain ersten:
- Seite 106 und 107: ici sohciniich, dass sie der Zeit u
- Seite 108 und 109: 103 Mabillon. Tonius quartds. Compl
- Seite 110 und 111: 105 netati.q coin suppleinento Chri
- Seite 112 und 113: 107 gohiiehen, bis sioh die Verwand
- Seite 114 und 115: 109 61) Casiri. I. p. 581 coi, 2 'n
- Seite 116 und 117: - Iti cd dirijendos hommes minus, s
- Seite 118 und 119: 113 90) ]:listoire gerieral de Lang
- Seite 120 und 121: 115 omnibus ecejesiis hononri et ve
- Seite 122 und 123: 117 Litterno, quoi doctissiuii viii
- Seite 126 und 127: 121 Barcelonne déclare dans son te
- Seite 128 und 129: 123 7udacorum sçbulturae pro limit
119<br />
retulimus. idem cornes se rnazi1ne munificum et<strong>in</strong>ni pnestitit <strong>in</strong> Lat<strong>in</strong>iaoense<br />
agri Parisiensis nionastejiti<strong>in</strong>. ab Ercil<strong>in</strong>oaldo conditum sasotilo<br />
supt<strong>in</strong>o, sed post aimes ducentos n paganis, est N ortmannis destructuni,<br />
& ii' solitud<strong>in</strong>em redactum. quod Herbertus <strong>in</strong>stau<strong>in</strong>ndurn curavit .....<br />
Quo praecise anno haec <strong>in</strong>stauratio fada sit l quive primas ab <strong>in</strong>stauratione<br />
nbbas tuent, <strong>in</strong>certum. Cert.e lion videtur pnrnfls fuisse ilerbei-tus<br />
ejus loci abbas, qui sanoti Benedioti regulanibus disoipl<strong>in</strong>is <strong>in</strong> <strong>in</strong>unasterio<br />
Lat<strong>in</strong>iacense (Xlostcr zu Lagny. s. Index peculiaris p. 831. col. 2.) se<br />
sub<strong>in</strong>isisse dicitur <strong>in</strong> libre de m<strong>in</strong>unlis sanoti Wulfratnni episcopi Sononouais.<br />
lam ergo ante ejus istuc <strong>in</strong>gresswn, nt eerto paullo ante, ibidem<br />
restituta ont discipl<strong>in</strong>a s<strong>in</strong>gularis. Bic est Herbertus ex iudaeis ortus,<br />
se d n puero christianus, qui <strong>in</strong> muni div<strong>in</strong>a & hurnaiia philosophia <strong>in</strong>ter<br />
Frnncos mdli <strong>in</strong>fenior fuisse dicitur, & cantandi aile vocisque excellentia<br />
<strong>in</strong>ter ceterus maxime exoelluisse, Çrerberti auditor <strong>in</strong> urbe Be<strong>in</strong>ensi<br />
au Rotherti Francorum regis, nec non Fulberti, postea Canrutensis episoopi<br />
condiseipulus.'<br />
Ex bis <strong>in</strong>telligitur, propagationeni dootr<strong>in</strong>ae hue tempore potiss<strong>in</strong>ium<br />
factum fuisse ab ecclesia Remensi. ubi Rernigius Autisiodorensis (d'Auxerre)<br />
& lTucbaldus Elnonensis (de Si. Amand) n monachi sub decirni saeeuli<br />
<strong>in</strong>itie restituerant: qnae n Ftodoardo do<strong>in</strong> exeulta, ne demum n Cerberto<br />
excitata: quo praeceptorc usus est Fulbertus, a quo de<strong>in</strong>ceps oeteji fera<br />
crimes <strong>in</strong>stituti sort. Ab eo<strong>der</strong>n poque Gerberto eruditus est Abbe.<br />
qui Floriaci studia litterarum persecutus, eade<strong>in</strong> etiam <strong>in</strong> Angles traustulit.<br />
Ibid. Liber LIV. (Kap.) LXflJ. p. 264 Ta<strong>in</strong> an nus dcci nus nonns<br />
supra uiiHesirnu<strong>in</strong> <strong>in</strong>choatns o<strong>in</strong>t, culn Stephanus Carupari<strong>in</strong>e & Bdegii<br />
en <strong>in</strong> es titres Herbcrti comis. qui Lat<strong>in</strong> iacunl 1110 uasteii l<strong>in</strong> iiistatiraveiat.<br />
paierna duotus ac<strong>in</strong>ulatione l eidem loco amplificando studiuni suu<strong>in</strong> contulit.<br />
108 Biid<strong>in</strong>ger. 1. C. P. 19—p. 21.<br />
109) Marna Hispanica col. 403. Anno eode<strong>in</strong> [nii<strong>in</strong>lioh: Anno<br />
DC000LXX] Borrellus Cornes Barc<strong>in</strong>onensis orationis & rodo<strong>in</strong>ptionis suac<br />
causa ad Apostolorum Petri & Pauli lirn<strong>in</strong>a profectus ouni liattone<br />
Episeopo Ausonensi & Gerberto monaoho .Auriliaeensi à Jeanne Xiii<br />
impetravit ut luoniam Tarraco prov<strong>in</strong>oiaù nietropobs <strong>in</strong> potostate erat<br />
Sarrucenorum, nullaque spes affulgebat ejus reeuperandae, jus illius metropoliticu<strong>in</strong><br />
transferretur ad Ausonensem, & ut Episcopi suffrnganei<br />
Eccles<strong>in</strong>e TalTaconensis Ausonense<strong>in</strong> colerent ut Motropofltanu<strong>in</strong>; deeretoque<br />
eode<strong>in</strong>, adduetis exernplis ex beato Oregoi-io, unitae sunt Ecclesiae<br />
Ausonensis & Tariucouensis, ut coter huic novae <strong>in</strong>stitutioni qnaorci-etur<br />
Hatto itar1ue Ausoneusis Episoopus iisdem litejis evectus est ad dignitate<strong>in</strong><br />
Arohiepiscopi.<br />
110) Histoire genorale de Languedoc. Tom. II. p. 100. L'usage de<br />
doter les eglises à la cérémonie de leur consécration ôtoit religieusement<br />
observée dans ce siecle on b-cave ]a-dessus, entre autres, un dotail tréscurieux<br />
dans plusieurs chartes du Roussillon & de la Marche d' £spgue;