Friesische Rechtsgeschichte - Tresoar

1109
dat een prester, hooflingen ofte heerschap enich gestelick parsoen,
doet geslagen waerde tuschen twe landen, so sal men den dodtslach
van den vorgenoemde parsoenen: als een prester gelden mit dree
hondert olde schilden, de schildt voer dartich olden vleemsehen
groote toe reckenen, en dat binnen jaer toe betaelen, nae dat de
dotslach geschiet is. Den hooftlinck en geestelicke gehorsaeme
parsoenen toe betaelen vor twe hondert schilden, de schildt
toe betaelen mit dartich olde vleemsehen, bi der tyt als vorschreven
is, en de breucke toe betaelen den rechteren, als gewonlyck is daer
de dotslach gescheen is. Den huisman toe betaelen vor tachtentich
schilden; den ruiter vor dartich schilden; dat schild toe reckenen
en dat geld toe betaelen, als vorgeschreven is. Ende weert saecke,
dat so daene dodtslach geschiede tuschen tween landen in den
war ven en meene daegen tuschen land, ofte in heervaerde, so sal
de boete dubbelt wesen", Friedländer I p. 256 (aus Orig.), früher
bei E. Beninga in Matth. Anai. IV p. 210 (aus einer Abschrift).
Das Ommelander Landrecht von 1448 II § 1 besagt: „Soe we enen
doetslach doet, soe sal wesen een mangelt sestich olde schilde,
ende half soe voele toe broeke, den schilt gerekent voer dertich
olde vleemsche. § 2. Soe wel enen geestliken persone, als enen
prester, doet slacht, soe sal men ein gelden mit twe mannegelde
ende half soe voele toe broke ... §3. We ock doet sloge enen
hoveling, den sal men betalen miß twe mannegelt, ende half soe
voele toe broke. §4. Worde de hoveling ock doet geslagen,
de wile dat he were toe sinen rechtdage, ofte op den wege ut ofte
toe hus, tuschen twier sonnen opganck, soe gelde men ene mit
vier mannegelt, ende half soe voele toe broke. Ende sloge ock
de hoveling in der selver tit een hus man doet, dat sal he gelden
mit twe mannegelt, ende half soe voele toe broke. § 5. Worde
ock doet geslagen een redge ofte rechter, dat geen hoveling
en-were, op sinen rechtdage, of op der reisen ut ofte toe hus
tuschen twier sonnen opganck, soe sal men em gelden mit twe
mannegelt, ende half soe voele to broke. Desgelikes sal de
redge ofte rechter ock doen, ofte he jemant in der selver tit doet
sloge, soe sal de böte ende broke dubbelt wesen", Pries. Eq. p. 320.
Im Jahr 1491 vereinbarten das Ostergo und die Stadt Groningen