Skrifter i Samling Band 2 - Aasentunet

HERMANN. Ja! (seer sig om) De er vist ikke saa
langt borte, for jeg syntes, at de netop kom gaaende
paa Veien hertil. Der er de allerede. Kom hid, godt
Folk!
TYVENDE SCENE.
Olav. Gunnild. De Forrige.
Skrifter i Samling II
AAMUND (til O. og G., idet de komme ind). No, godt Folk,
skal de høyra nokot spildrende nytt. Elder rettare
sagt: de skal inkje høyra, de skal berre sjaa. (Tager
Inga i Haanden og gaaer imod dem og bukker).
OLAV. Haa, haa! Stend dat so til. Jau dat kann
eg halda med. Dat var daa Troll til Gut til aa
hava Lukka med seg; han fær alt, som han tenkjer
paa.
GUNNILD. No, Olav, var eg inkje sannspaadd?
Eg tykte, eg kjende dat paa meg, at dat skulde
ganga so til.
OLAV. Ja, kor kunde du vita dat?
GUNNILD. Jau, eg seer dat mest paa Augnelaget
til Folk, naar d’er nokot, som vil ihop. Men tykjer
du inkje, dat er eit veent Par dette?
OLAV. Jau mi Sann er dat so. Dat er fulla inkje
Vannhøve, skal eg tru. – Aa, jau no kann du tru,
dat skal verda morosamt. (Gaaer til Aamund og tager ham
lidt tilside). No vil du væl inkje røma Garden, fyredi
han er lite-vetta umskrift?
AAMUND. Nei daa! Eg skal snart retta paa dat,
som eg inkje likar.
OLAV. Men dei gamle Bjørkerna daa?
AAMUND. Aa, lat dei liggja; her stend endaa
nokra atter. Og vil me hava fleira, so skal me saa
og setja nye Tre; verda dei inkje store i vaar Tid,
so skal Ervingarne vaare hava dei.
OLAV (jublende). Dat var rett, dat var rett! So skal
dat vera. (Skjelmsk). So du likar dat inkje reint so
ille no som fyrr i Dag?
63