Skrifter i Samling Band 2 - Aasentunet

52 Skrifter i Samling II
være eit Ungmenne, som eg vilde so gjerne høyra
nokot um; men dat tenkjer eg, du berre vil lægja
aat; for dat er ei Gjenta, skal eg segja deg.
OLAV (spøgende). Ei Gjenta? Eg meiner, du er galen,
Gut. Tenk aldri paa nokor Gjenta, fyrr en alt annat
er avgjort. (Afsides.) Dat maa vist vera ho Inga. Aa,
dat var harmelegt, at ho skulde vera fast!
AAMUND. Ja, men dat var daa alltid godt aa vita,
kvat Folk ein hadde fyre seg.
OLAV. Dat var so ja, men du kunde snart faa
vita dat, du inkje vilde. (Afsides.) Eg lyt prøva aa
faa han paa andre Tankar. – (Høit.) Dat er ein faarleg
Ting, desse Kvendi: dei ganga dar so fine og
blide, liksom dei vilde lokka Folk inn i Fanget; men
er dat daa so, at du læt deg draga, so veit du inkje
av, fyrr en du stend so fast, at du kann korkje koma
att elder fram. Dar er ei gamall Visa um dat, som
du kanskje inkje heve høyrt. Lat meg sjaa, kor ho
byrjar .... (synger.)
(Egen Melodie.)
1. Aka paa Isen haale
med uskodd Øyk og kaat
beita i Stormen stride
med styrelause Baat,
renna i Kapp med Reinen,
um Raasi er tung og vaat:
Dat maa ein Galning vera,
som so vil fara aat.
(Afsides.) Haa haa! Dar kjem Kjeringi. Eg er rædd
ho vil skjemma dat ut fyre meg.
SEXTENDE SCENE
Gunnhild. De forrige.
OLAV (vedbliver.)
2. Ganga og gjera seg fager
og laata so fiint og smaatt,