Skrifter i Samling Band 2 - Aasentunet

Skrifter i Samling II
eg, dat var best aa lata dei daude kvila i Fred og
helder passa paa seg sjølv. Dan som heve gjort so
stor Umbot paa Jordi, han maa væl ogso hava havt
ein stor Vinning av di, og heve han inkje dat, so
maa dat vera galet fram-faret.
HERMANN. Ingen Næsviished, ingen Fornærmelser!
AAMUND. Nei, dat var eg inkje tenkt paa; men
eg tykjer, dat er betr aa segja si Meining til ein
Mann, som er sjølv til Stadar og kann svara fyre
seg, en aa skamskjella Folk, som er burte og inkje
kann svara.
HERMANN (afsides). Han bliver nok ikke saa let at
blæse ifra sig, som jeg tænkte. (Høit). Det kan da
være nok om den Sag. Men hvorledes troer du, at
vi skulde komme overeens, om det skulde komme
dertil, at jeg maatte afstaae Gaarden?
AAMUND. Aa, dat laut no væl verda ein Utveg
med di; eg vilde inkje, at nokon skulde lida Urett.
Og so laut eg no fyrst faa høyra, kor du sjølv vilde
hava dat.
HERMANN. Hør engang: jeg lider ikke dette «Du»;
vi have ikke drukket Duus med hinanden.
AAMUND. Nei, nei, eg kann gjerne bruka eit annat
Ord. Men eg syntest, at de sagde «Du» til meg, og
difyre trudde eg, at dat skulde so vera.
HERMANN. Jeg skulde nok mene, at man maa have
Lov til at sige Du til en Bondegut.
AAMUND, Ja, ja, dat kann so vera. Dat kann
henda, at naar ein Bondegut verd Landhandlar, so
stig han so høgt upp um Bonden, at han inkje meir
kann hava nokot Samlag med honom.
HERMANN (afsides). Hvad for noget? Skulde han vide
noget om min Herkomst? – (Høit). Hør engang: har
du været ved Mandal nogen Tid?
AAMUND. Ja, eg heve voret dar, og eg er væl
kjend med Folk, som er darifraa ogso.
HERMANN (afsides). See saa! det manglede kun. Han
49