Skrifter i Samling Band 2 - Aasentunet

Skrifter i Samling II
heve mange Ærender no, baade hjaa Prest og Prokurator,
og hjaa Peer og Paal; og so gjeng dat væl
inkje so fort med di helder; ein Gong er dei inkje
heime, og ein annan Gong er dei i slik Annsemd, at
du fær inkje tala med dei; dat er som dat stend i
Visa aat Drengen, som kravde Løni si: «Ein Gong
gjeng han og tæk seg ein Tur, daa er han for full
av Tankar; ein Gong ligg han og tæk seg ein Lur,
og daa fær du Skam, um du bankar; ein Gong sit
han og et’ si Steik, og daa kunde Smoltet ulna; ein
Gong sit han i Femkort-Leik, og daa kunde Punsen
kolna».
AAMUND. Han heve inkje sparat Humlen, dan
som bryggjade detta. Ha, ha! Nei du Olav, du er
daa like lystig, kor gamall du verd.
OLAV. Ja men er eg so, alt medan ingi Uheppa
slær paa. Eg tykjer, dat er so stygt, naar eg seer
slike Folk, som korkje hava Sorg elder Sykja, og
endaa kann ganga so olme og aalvorsame som ein
Ukse; – aa ja, dat kann vera godt te skræma Folk
fraa seg med, kanskje. – Men dar seer eg, at me
faa meir Sellskap. (Afsides.) Au, dat var leidt, at ho
Inga skulde koma; no faa me inkje tala um dat,
som me vilde.
SYVENDE SCENE.
Gunnild. Inga (fra Gaarden). Olav. Aamund.
INGA (afsides.) Sjaa, dar er han endaa.
AAMUND (afsides.) So fekk eg daa sjaa henne atter
likevæl.
GUNNILD. Er de her de, Karar; eg vonade mest,
at de maatte vera her einkvarstad. No var me tenkte
te ganga burt paa Leikvollen. (Afsides til Olav): Men
dat var galet dat, at desse tvau skulde møtast. Um
ho no spyrr meg, kven han er, so veit eg inkje kvat
eg skal svara.
OLAV (afsides til Gunnild). D’er like eins med meg.
35