Skrifter i Samling Band 2 - Aasentunet

Skrifter i Samling II
og soleides kunde daa ymse Ættarmerke festa seg
paa deira Ættingar og gjera deim audkjende i Samkoma
med andre Ætter. Dermed kunde ein daa
ogso tyda seg den store Skilnaden i Tungemaalom.
Det fyrste Maalet heve ventelege voret nokot armodslegt
og havt berre eit litet Tilfang av Ord, so
at det liksom kom reint burt imillom den store
Mengdi, som sidan kom upp, daa Folkehopen vardt
større. Og daa Folket i det eine Landet ikkje
visste nokot stort um Folk i andre Land, so kann
ein ikkje undrast paa, at der maatte verda myken
Skilnad i Tru og Seder, i Bunad og Livemaate,
og tilmed nokot i sjølve Hugstemna elder Tankelaget.
Millom dei mange Folkeslag utyver Jordi er sume
fjølmennte og megtuge, og sume faamennte og litet
vinnande. Um nokre Ætter heiter det, at dei veikna
og minka av; og um sume av deim heve det og
voret sagt, at dei hava so litet Vit, at dei ikkje era
fullføre til nokon Trivnad elder Framgang. Men me
faa no ikkje tru alt, som me høyra um slike Ting;
for slike Smaafolk hava no jamnan den Uheppa, at
dei verda vanvyrde av dei storlaatne Framandfolk,
som ferdast imillom deim, og som alltid vilja tru, at
deira eigen Husbunad er den einaste sømelege, og
at alt annat er berre Vyrdløysa og Villmannskap.
Vistnog er der vel ymse Folkeslag, som liva i myken
Villskap med ymis Utru og Used; men so høyra me
ogso Merke paa, at dei sokallade Villmenner paa
ymse Stader kunna hava mange store Dygder og
derimillom ein stor Vyrdnad fyre Rett og Sanning
etter den Lærdom, som dei eingong hava fenget.
Og kvat som no elles kann skorta hjaa desse Folk,
so hava me ingen Rett til aa vanvyrda deim, um
dei ikkje era heilt upp slike, som me vilde, at dei
skulde vera.
273