Skrifter i Samling Band 2 - Aasentunet

Skrifter i Samling II
tidlegt som Aslo (i nokre Brevsamningar endaa tidlegare),
og at Oslo finst atter so einkvar Gongen i
all den Tid, daa Aslo var so ofta brukat. Bisp Nikolas
skreiv Oslo i Aaret 1224 (Dipl. 1, 6), lika eins
Bisp Haakon i 1264 (D. 3, 9), Bisp Andres i 1279 og
1286 (D. 2, 19. 23). Bisp Eyvind i 1300 (D. 2, 53) og
Lagmannen Hauk Erlendson, som er velgjeten fyre
si gode Skrift, i 1302 (D. 1, 86). Og so er det og
at merka, at det er berre ei viss Tid frametter, at
Aslo finst so ofta skrivet, og det er just i det Bilet,
daa so mange Brev vordo skrivne paa Latin; det
varer frametter til 1320 eller so umkring, men paa
den Tid sjaa me ei stor Vending, med di at Aslo
verdt sjeldsynt og kverver burt, men derimot Oslo
fær fullt Yvertak og sidstpaa verd einraadande. No
er det vistnog so, at det er vandt at vita, kor denne
Skilnaden kann vera uppkomen, og med fyrsta Augnasyni
kunde ein ogso koma paa den Tanken, at den
eldste Form var Aaslo, som sidan vende seg til Oslo.
Men naar ein so vil leggja Merke til ymse Tilhøve,
som eg her i kortaste Maate hever umtalat, so synest
denne Tydingi hava mindre Von fyre seg. Helder
kann der daa vera Grunn til at tenkja, at «Aslo» er
berre ei sjølvtykkjeleg Vending, ein Sving, som var
sett paa Namnet i dei latinske Brevom, og som ymse
skrivande Folk hava sidan teket etter og sjølve brukat
utan nokon vidare Tanke um, kvat Grunn det
kunde hava. Det finst fleire slike Avbrigde i dei latinske
Skriftom, so som Bergæ fyre Bjørgvin (Bergvin),
Albia fyre Elv (Gaut-Elvi), og andre, som ero
endaa sterkare, som Svecia (Svealand) og Dacia (Danmark).
Og eit slikt Avbrigde kunde gjerna vera ei
Paafinning av ein Brevskrivar, kann henda fyrst av
ein Utlending; men naar det eingong var uppsett, og
eit Exempel soleides var gjevet, kunde det altid verda
fleire, som toko etter, og endaa trudde, at det var
det rettaste. Me sjaa Merke nog i vaar eigi Tid, at
203