Skrifter i Samling Band 2 - Aasentunet

196 Skrifter i Samling II
Kraa, en den som han kom ifraa. Me hava Segner
fraa gamla Tider um Folk, som tyktest ganga munlege
fram, men som daa inkje hadde stor Fagnad av
det. Der var nokot som gjekk fram, og nokot som
gjekk til Atters; det var nokot, som voks og sterknade
gjenom heile Bygnaden. Og det same som
hever hendt i Forntidi, kann vogso henda i Framtidi.
Naar ymse Landslydar alltid skrøyta av si store
Magt og Styrke, so vilde det vera vel um dei brukade
denne Styrken til at fremja Rett og Sanning,
Det kann vera Moro at vita, at sterke Stridsskip ero
bygde og langskjotande Kanonor uppfundne; men
det vilde vera større Hugnad, um Folk fingo lagat
det so, at dei korkje trengde Pansarskip elder Ripelkanonor.
Naar me sjølve skreppa av, at me hava
lært so myket meir en vaare Forfeder, so skulde det
ogso visa seg, at Lærdomen hadde ført ein større
Hugnad med seg og gjort Folket sedugare, ærlegare,
godlyndare og rettvisare. Det burde ikkje vera so
myken Tale um Ulivnad og Vantru, Fals og Snytarskap,
um Lygn og Slarv og Baktaling. Ein burde
ikkje høyra um so myket Ovmod og Vyrdløysa mot
Folk av mindre Stand; ein burde ikkje sjaa ymse
stora Lygner uppatter prentade Aar etter Aar til
Traass fyre alle Motvitne. Det vilde vera det gildaste
um ein saag nokon Framgang i ein rettviis Tenkjemaate
– so at Folk fingo større Vyrdnad fyre Rett
og Sanning og mindre Tankar um sin eigen Storleik.
For der, som Tenkjemaaten verd utskjemd, der er
det litet verd i all Tilfining og Gylling utanpaa; det
er helder so, at ein verd narrad av di; for der som
ein seer Herremanns Huus og Herremanns Klæde,
der ventar ein og at finna Folk med høgre og betre
Tankar en i dei prydelause Smaakotom.