Skrifter i Samling Band 2 - Aasentunet

Skrifter i Samling II
en 52 Vikor, og detta gjerer eit Framskot fyre kvart
Aar, so at naar det eine Aaret byrjar med ein Maandag,
so byrjar det andre med ein Tysdag o. s. v. Dei
Helgar, som alltid fella paa ein Sundag elder annan
Vikodag, kunna soleides inkje reknast etter det aalmennelege
Dagatalet, med di at Vikotalet gjeng etter
ei onnor Rekning.
ETTERSLENG TIL 17DE MAI.
Eg er so godt som framand her paa Staden; vistnog
hever eg voret her mangein Dag, men kvar Dag
seer eg Folk i Tusundtal, som eg inkje kjenner. So
var det no paa Tysdag, daa det var so myket Folk
ute; eg gjekk der og sveiv att og fram den heile
Kvelden, men alt var meg framandt. Og sidan eg
inkje fann andre Kjenningar til at røda med, so laut
eg nøgja meg med berre Tankar og Draumar; eg
tenkte meg daa, at eg hadde eit litet Lag kringum
meg, og at eg reis upp og heldt ein Tale, som lydde
paa Lag som so:
Mangt eit fagert Ord hava me høyrt i Dag, so
det no kunde vera Tid at kvelda og kvila Øyro sine;
men den som trøyter Alni kann og trøyta Spanni,
og soleides kunde det vel endaa vera Raad til at
leggja til nokre faa Ord attaat alle dei andre. Det
hever voret talat um Fridomen, som ventande var,
og slikt er alltid vænt at høyra, naar ein trur, at ein
sjølv er fri. Vistnog er det mangt som renner oss i
Hugen i slike Timar; me kunna inkje vita, kvat alle
Mann maa tenkja; det kunde endaa vera einkvar,
som tenkjer so som det stend i Visa:
Den Mann, som heve Magt,
han fær Fridom vel nog,
men fær du liti Magt,
fær du liten Fridom og.
187